Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε περισσότερο, στην κατάσταση που συμβαίνει τώρα στον Λίβανο. Τα λόγια όπως γράψαμε και την προηγούμενη φορά είναι φτωχά, μπροστά σε όλες τις σπαραξικάρδιες εικόνες, που μυρίζουν θάνατο και μας κάνουν να σκεφτόμαστε ξανά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο δυστυχώς. Τις μέρες που διανύουμε η αλληλεγγύη παραμένει πιο σημαντική από ποτέ κι έμπρακτα όλοι μας χρειάζεται να σταθούμε πλάι σε έναν λαό, που έχει περάσει πολλά αυτά τα χρόνια και εν μέσω της πανδημίας του COVID-19 καλείται να μετρήσει πάλι πληγές, ξεσπιτωμένους, τραυματίες, πόνο, δάκρυα κι αίμα.
Στη Βηρυτό βρέθηκε ανάμεσα σε άλλους κι ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να εκφράσει τη συμπαράσταση του στο λιβανέζικο λαό. Ενώ λοιπόν περπατούσε μέσα σε συντρίμμια και ισοπεδωμένους δρόμους, βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια οργισμένη Λιβανέζα, η οποία του φώναξε πως οι άνθρωποι με τους οποίους κάθεται, είναι πολέμαρχοι και ταλαιπωρούν εκείνη και τον λαό της χρόνια.
Αυτή η νεαρή γυναίκα, δεν φοβήθηκε ούτε τη φρουρά του, ούτε όσους είχαν κυκλώσει τον Μακρόν και στη φωνή της, έκρυψε τη δύναμη όλων των Λιβανέζων. Ήταν τόσο έντονη η σκηνή και το βλέμμα της που μέχρι κι ο Μακρόν γύρισε να την αγκαλιάσει και να της πει, ότι δεν έχει έρθει για εκείνους εκεί, αλλά για αυτήν και το λαό της.
