Όπως έχεις καταλάβει, στη μουσική έχω μια παραπάνω του φυσιολογικού αδυναμία. Φταίει που από πιτσιρικάς μάλλον είχα μια ερωτική σχέση με δισκάδικα, μουσικά περιοδικά και ντοκιμαντέρ, συλλέγοντας πράγματα που ηχογραφούσαν αγαπημένες μου μπάντες σε κάθε φυσική μορφή. Από κασέτα, σε cd κι από βινύλια, σε VHS, dvd και Bluray. Όσο τα χρόνια περνούσαν σαν γνήσιο καψιμάκι, έφτιαχνα και γκαρνταρόμπα μιας και κάθε φαν γνωρίζει ότι τα καλύτερα tshirts και hoodies εκεί έξω, είναι τα μουσικά!
Με αυτόν τον τρόπο απέκτησα μια σχέση παραπάνω με τους μουσικούς, αφού ολοένα και πιο συχνά ξετρύπωνα, ωραία πραγματάκια που βγάζει η ελληνική σκηνή. Με αυτόν τον τρόπο τους έμαθα και με έμαθαν κι έτσι στα λάιβ που παρακολουθούσα περνάγαμε καλά κι αυτό έβγαινε προς τα έξω. Βλέπεις καλό το YouTube, δεν λέω κι εύκολο στη χρήση, δίχως να βάνεις το χέρι στην τσέπη, ωστόσο οι μουσικοί δεν είναι χομπίστες.
Επενδύουν χρήμα, χρόνο μα πιότερο ψυχούλα κι έμπνευση. Αυτή την περίοδο που η πανδημία του Covid-19 έχει αφήσει τεράστιο ποσοστό μουσικών δίχως το βασικό έσοδο βιοπορισμού τους, δηλαδή τις συναυλίες, μόνο το merch κι οι δίσκοι τους απομένουν, προκειμένου να συνεχίσουν να ζουν αξιοπρεπώς. Γιατί η Τέχνη δεν είναι ούτε ζητιανιά, ούτε χόμπι. Για κάποιους είναι επάγγελμα. Για αυτό λοιπόν χειροκροτάμε και στηρίζουμε το Bandcamp (μια παγκόσμια πλατφόρμα, όπου συγκροτήματα από όλο τον πλανήτη, διαθέτουν προς πώληση τη μουσική τους σε ψηφιακή αλλά και φυσική μορφή) που την πρώτη Παρασκευή κάθε μήνα, χαρίζει το ποσοστό των εσόδων του κάθε μήνα σε όλους τους μουσικούς με αποτέλεσμα, αυτή να είναι μια πολύ καλή μέρα να κάνεις τα μουσικά ψώνια του μήνα, βοηθώντας τους έμπρακτα, κι όχι μόνο με το διαδικτυακό σου μπλα μπλα!
Κλείσε λίγο στο YouTube κι αγόρασε εκείνο το δισκάκι που όλο έλεγες πως θες να πάρεις και δεν πρόφταινες. Τώρα είναι η ώρα (όχι του Γιάννη Βαλαώρα αλλά η δικιά σου) για να “ξηλωθείς” και να πιάσει τόπο!
