Αν είσαι μουσικόφιλος κι ενεργός ειδικά τις δεκαετίες του 1980 και 1990 στην Ελλάδα, δεν παίζει να μην θυμάσαι τη Λευκή Συμφωνία. Μια από τις πιο σπουδαίες μπάντες που έβγαλε τούτη εδώ η χώρα που κατάφερε πράγματα αδιανόητα για το μιούζικ μπίζνες της εποχής. Είναι πιθανό να μην το ξέρεις, αλλά η μουσική παρέα αυτή που ξεκίνησε από τα δυτικά προάστια των Αθηνών, έπαιξε στην πρώτη συναυλία των Metallica στην Ελλάδα το 1993, στο γήπεδο του Πανιωνίου, όντας κομμάτι της συναυλιακής ιστορίας αυτού του τόπου. Το 1988, είχε πάρει ακόμη ένα σπουδαίο παράσημο, μιας και το MTV έπαιξε το “Κοιτάζοντας Πίσω“, κι είδαν οι θεατές του στους δέκτες του, πρώτη φορά ελληνικό videoclip! Κάποια στιγμή τα παιδιά γύρω στο 2000, σταμάτησαν να παίζουν, μα δε διέλυσαν ποτέ. Έβαλαν στον πάγο την μπάντα για 17 χρόνια κι επανήλθαν με μια σειρά από λάιβ!
Τρία χρόνια αργότερα οι Θεοί της μουσικής μας ευλόγησαν και κυκλοφόρησαν τον νέο τους δίσκο, με τον ιντριγκαδόρικο τίτλο “Σαν τον Ήλιο“, που κυκλοφόρησε από τη σύμπραξη Labyrinth of Thoughts & Lab Records. Μου κάνανε την τιμή να μου στείλουν μια κόπια του και την ακόμη μεγαλύτερη χαρά να μου φτιάξουν το καλοκαιρινό μου soundtrack, δίνοντας μου την dark wave ελληνόφωνη ροκ, που περίμενα καιρό να ακούσω. Με μια καταπληκτική δουλειά στις κιθάρες κι αυτή τη δημιουργική μαυρίλα που μπολιάζει όλες τις τζουκμπόξ αναμνήσεις προηγούμενων δεκαετιών, με μια στακάτη παραγωγή κι έναν ήχο που κοιτά την εποχή του στα μάτια, δίχως να ντρέπεται.
Το κλου του δίσκου ωστόσο, είναι δίχως άλλο, αυτή η τιμημένη ικανότητα song-writing που ψάχνουμε με τα κιάλια να βρούμε πια, γύρω μας. Μέσα από μια σειρά, από πολύ ωραία τραγούδια, το δισκάκι γυρνά μαζί σε όλες αυτές τις γειτονιές που μοιάζει κομμάτι τους. “Εκεί που ο Άνεμος Ρωτάει για Εσένα“, δηλαδή! Κι ενώ το inner voice στο κεφάλι μας, μας σπικάρει Σβήσε τα Ίχνη. Κάπως έτσι Σαν τον Ήλιο που φωτίζει τα μύχια της ψυχής, που θεριεύει, όσο προσπαθούν να την περιορίσουν σε ένα κλουβί από κόκαλα και σάρκα.
