Παρασκευούλα σήμερα κι έχει πιάσει μια ζεστούλα, εξαϋλωτική εκεί έξω, από αυτές που σε κάνουν να φασώνεις το air-condition του γραφείου, όταν δεν σε κοιτάζει ο προϊστάμενος. Περιδιαβαίνοντας διαδικτυακά, μας έσκασε στην αρχική μας στα social media, μια επίθεση αγάπης στον Τζίμη τον Μόρισον. Βλέπεις σαν σήμερα πριν από σχεδόν 50 χρόνια, η φωνή του σίγησε, μόλις στα 27 του, μπαίνοντας σε ένα καταραμένο κλαμπ, οργισμένης ταλαντούχας ροκ εντ ρολ νιότης που μας χαιρέτησε νωρίς. Με αφορμή αυτό λοιπόν, μιας κι έρχεται σαββατοκύριακο σκέφτηκα να ρίξω μια must watch λίστα με μουσικές βιογραφίες, για κάθε αρρωστάκι με τις ταινίες που σέβεται τον εαυτό του.

“Τhe Doors”

Ο Όλιβερ Στόουν, ήταν πάντοτε ένα από τα πιο δύσκολα και κακά παιδιά του αμερικανικού σινεμά. Ωστόσο σε ό,τι κι αν καταπιανόταν, δεν άφηνε κανέναν άλλο να τον οδηγεί εκτός από το όραμα του. Όταν λοιπόν έδωσε τον ρόλο του Τζιμ Μόρισον στον Βαλ Κίλμερ το 1991, αρκετοί ξαφνιάστηκαν μιας κι ήταν ένας ρόλος που θα λιγουρεύονταν πολλοί χολιγουντιανοί αστέρες. Όμως ο Όλιβερ ήξερε κι ο Βαλ ήξερε ακόμη καλύτερα, δίνοντας μια ερμηνεία αφοπλιστική κι αποστομωτική για όποιον είπε κακό λόγο για εκείνον. Αν υπήρχε rock icon πατέντα, άλλωστε θα την είχε κατοχυρωμένη ο Τζιμ σε στιχουργικό, μουσικό και βιωματικό περιεχόμενο.

“Bohemian Rhapsody”

Τραγουδιστές υπήρξαν πολλοί, φωνάρες επίσης, ταλαντούχοι να φάει ο κόσμος, κι από ροκάδες να χορτάσει πεινασμένη αγέλη λύκων. Φρέντι Μέρκιουρι, υπήρξε μονάχα ένας και δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά άλλος, που να πλησιάζει τα επίπεδα γαματοσύνης του. Μπορεί προφανώς να διαφωνείς, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει. Ακόμη λοιπόν κι αν ξενερώσαμε τη ζωή μας, όταν ο Σάσα Μπάρον Κοέν, αποχώρησε από το πρότζεκτ της μεταφοράς της ζωής του Φρέντι Μέρκιουρι στο σινεμά, ο Ραμί Μάλεκ, μας κράτησε στα κάγκελα, περιμένοντας την ταινία. Τιμιότατο biopic, με τον Μάλεκ να κουβαλά στις πλάτες του την ταινία, με μια ηλεκτρισμένη ερμηνεία, που δεν ντρέπεται να κοιτάξει τον Μέρκιουρι στα μάτια.

“Walk the Line”

O Χοακίν Φοίνιξ είναι αυτή τη στιγμή ο πιο σημαντικός ηθοποιός της γενιάς του. Με μια σειρά, ισοπεδωτικών ερμηνειών και με το φαινόμενο του Τζόκερ, να αλλάζει τον σύγχρονο παγκόσμιο κινηματογράφο, δεν θα μπούμε στη λογική να αναλύσουμε ξανά το ταλέντο του, γιατί μάντεψε; Σωστά, το έχουμε κάνει ήδη! Εσύ τώρα, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και δες επειγόντως το “Walk the Line”, με τον Φοίνιξ να κεντά σαν Τζόνι Κας, με μια σπαρακτικά οικεία ερμηνεία. Η Ρις Γουίδερσπουν στο πλάι του στο ρόλο της June Carter, γυναίκας της ζωής του Κας τσίμπησε απόλυτα δικαιολογημένα το Όσκαρ ‘Α Γυναικείου Ρόλου. Με μπέρμπον για κάποιο λόγο βλέπεται καλύτερα!

“Control”

Ο Ίαν Κέρτις, ήταν η ψυχή των Joy Division, φτύνοντας ηλεκτρισμένες αλήθειες από αυτές που κόβουν τις σάρκες μας στα δυο! Σαν την αγάπη. Ο Άντον Κόρμπιν το 2007, μας έδωσε το πιο σπαραξικάρδιο πορτρέτο μουσικού, που είδε η μεγάλη οθόνη! Ένα ασπρόμαυρο έπος, σκληρό κι ανθρώπινο, που αν δεν το δεις με βουρκωμένα μάτια, τότε δεν έχεις καθόλου ψυχούλα.

“Ι’m Not There”

Ο Τοντ Χέινς πήρε ένα από τα πιο δύσκολα κινηματογραφικά στοιχήματα, δημιουργώντας μια ταινία για 6 διαφορετικές καλλιτεχνικές περιόδους του Bob Dylan, με 6 διαφορετικούς ηθοποιούς να τον υποδύονται. H Kέιτ Μπλάνσετ σαν συνήθεια που γίνεται λατρεία κλέβει ακόμη μια φορά την παράσταση, σε ένα κομψοτέχνημα με μοναδική ατμόσφαιρα και μια σινεφίλ απόχρωση που μπορούν να καταλάβουν κι όσοι δεν κοτσάρουν στον εαυτό τους, την ταμπελίτσα σινεφίλ!