Μπορεί να μεγαλώνω και σιγά-σιγά να αποκτώ την ιδιότητα του “boomer”, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά, τα λίγα χρόνια παδικότητας (τα επόμενα 30 δηλαδή, σε παρακαλώ πάρα πολύ) που έχω μπροστά μου δεν θα τα περάσω σαν χαζοέφηβος. Και τις εξόδους μου κάνω και μερικές φορές χτυπάω κουδούνια με την παρέα μου και τρέχουμε και στα 5Χ5 μου πάω. Όπα το τελευταίο είναι δείγμα ζωής 40αρη, κάτσε να παίξω κανένα μπουγέλο για να εξισορροπήσω τη φάση.
Αυτό που θέλω να σου εξηγήσω είναι ότι πάντα προσπαθώ να ακολουθήσω αυτό το “κύμα της νεολαίας” ή τέλος πάντων αυτό που νομίζουν στα καφενεία ότι κάνει η νεολαία. Εντάξει δεν με έφαγαν και τα χρόνια βέβαια για να προσπαθώ πολύ, 22 είμαι, ανήκω σε αυτή. Έτσι, μέσα στο όλο τζέρτζελο και την προσπάθεια να μην “γεράσω” πήγα σε ένα escape room και όταν έφυγα απ’ αυτό έκανα μια και μόνο ερώτηση. Γιατί αυτός ο τρόπος διασκέδασης δεν είναι ο πιο διαδεδομένος που υπάρχει; Τι σκατά;
Άκουγα για αυτά τα δωμάτια καιρό τώρα και η αλήθεια είναι ότι δεν έδινα και πολύ σημασία. Λάθος μου. Παίζοντας κανείς εκεί μπορεί να περάσει 100 φορές πιο ωραία απ’ το να παίξει Fifa, να πάει σε κάποιο club ή ακόμα και για μπάνιο. Πηγαίνοντας σε ένα escape room οι παλμοί σου θα ανέβουν στο 100% και βγαίνοντας από εκεί δεν θα έχεις μετανιώσει καθόλου τα φράγκα που έσκασες για να μπεις. Γιατί μεταξύ μας, είναι ολίγον φαρμακείο οι τιμές, αλλά χαλάλι ρε φίλε, χαλάλι!
Όπως σου είπα και πιο πάνω, παρά να πας εκεί θα μπορούσες να κάτσεις στην καναπεδάρα σου με πίτσα και να παίξεις PlayStation. Αν πάλι δεν γουστάρεις να αράζεις σπίτι, θα μπορούσες να πας σε κάποιο club. Αλλά πόσες φορές τα έχεις ξανακάνει αυτά; Αρκετές. Και σε ρωτάω τώρα, πόσες φορές πήγες κάπου και τα έκανες πάνω σου επειδή σε κυνηγούσαν ζόμπι με τσεκούρια; Πολλές είπες; Δεν ρωτήσαμε εσένα βρε Κίλιαν Μέρφι μου, ναι το έχουμε δει το “28 ημέρες μετά”. Αν πάλι όμως, δεν είσαι γνωστός ηθοποιός που έχει παίξει σε ταινίες τρόμου, θα έσκαγες μύτη σε ένα τέτοιο δωμάτιο για να δεις πώς είναι αυτή η εμπειρία; Σίγουρα. Ε, τι με κοιτάς; Τράβα πήγαινε.
Εντάξει όμως, σε έπιασα. Χέζεσαι τα ζόμπι. Και εγώ, δεν τα μπορώ καθόλου μου θυμίζουν κάτι cringe μασκέ πάρτι που έκανα σπίτι μου και ήταν όλοι ντυμένοι ζόμπι επειδή η μάσκα είχε 2 ευρώ και δεν αγόραζε κανείς στολή. Πάντως να ξέρεις, σε αντίθεση με τα μασκέ πάρτι στο σπίτι μου, στα escape rooms υπάρχει ποικιλία. Θες δωμάτιο με γρίφους και “σπαζοκεφαλιές”; Θα το έχεις. Θες δράση και δοκιμασίες που θυμίζουν ειδικές δυνάμεις; Θα το έχεις και αυτό και μάλιστα χωρίς τον κομπλεξικό τύπο που σου λέει όλη την ώρα “Εδώ είναι στρατός, είναι για άνδρες, τι είπες, δεν μπορείς; Είσαι Έλληνας και δεν μπορείς;”. Γενικότερα, για να μην σε κουράζω, ό,τι θες σε αυτά τα θεματικά δωμάτια θα το βρεις. Και όταν λέω θεματικά, δεν εννοώ αυτό που νομίζεις. Πονηρούλη. Εκτός αν υπάρχει δωμάτιο με τις “50 αποχρώσεις του Γκρι”. Τότε ναι, πάει αλλού η φάση. Προσωπικά προτιμώ τα ζόμπι παρά αυτό βέβαια…
Βέβαια κακά τα ψέμματα. Το να σε κυνηγάνε φαντάσματα και να ανεβαίνεις τοίχους είναι ωραίο, αλλά εκτός από κουραστικό, δεν σου προσφέρει και τίποτα ουσιώδες. Υπάρχουν όμως ορισμένα escape rooms που μπορούν να σε κάνουν να το κάψεις με τον πιο ωραίο τρόπο. Απ’ το να λύσεις κάποιον δύσκολο γρίφο που συνήθως θα τον βρει το άτομο απ’ την παρέα που δεν περίμενες με τίποτα να το βρει, μέχρι το να μάθεις πολλά πράγματα για την ιστορία ή ακόμα και για ορισμένους εξερευνητές που δεν ήξερες ποτέ.
Α, μην ξεχάσω, με μια σημείωση για τα παραπάνω. Δεν θα στα εξηγεί κανείς αυτά. Απλά, αν δεν τα ξέρεις θα χάσεις και μετά απ’ τα νεύρα σου θα μπαστακωθείς να τα μάθεις για να μην ξαναγίνεις ρεζίλι. Τι νόμιζες, ότι σου έχουν δασκάλους μέσα στα δωμάτια; Μόνο κάτι ηθοποιοί υπάρχουν, οι οποίο μάλιστα κάνουν τόσο καλά τη δουλειά τους που σκαλώνεις άσχημα.
Και να το πιο ωραίο κομμάτι της όλης φάσης. Όταν μπεις μέσα σε ένα escape room, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να πετύχεις μέσα σε αυτό ηθοποιούς. Ανάλογα το θέμα προφανώς. Αυτοί είτε θα σε τρομάξουν (εσένα με το μαχαίρι ακόμα σε ψάχνω, 5 μέρες ψυχολογικά είχα ανάθεμα σε), είτε θα σου δώσουν κάποιο στοιχείο για να “αποδράσεις”, είτε θα σε βοηθήσουν για να το πετύχεις (καλά ποτέ). Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα escape rooms έχουν αυτή τη μαγεία. Δεν μπαίνεις απλά μέσα σε ένα δωμάτιο, λύνεις γρίφους, σκαρφαλώνεις και όλα καλά. Υπάρχει κονέξιον, κόντρα και οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς με άτομα που σε βάζουν μέσα στο παιχνίδι. Τι καλύτερο ρε συ;
Ok, δεν σου λέω να σκας μύτη και κάθε μέρα. Δυσκολάκι είναι, το γνωρίζω. Αλλά αν η παρέα γουστάρει, μπορεί το ένα Σάββατο να πιει τσίπουρα και ούζα και το άλλο να σκάσει μύτη σε ένα escape room για να κάνει κάτι διαφορετικό που θα της αρέσει. Αν θες τη γνώμη μου βέβαια, αν γίνεται, προτείνω στην παρέα να βγει έξω απ’ το μεσημέρι, να πιει τσίπουρα και ούζα και μετά να πάει καπάκι σε δωμάτιο απόδρασης. Δεν θα καταλάβει ούτε από ζόμπι, ούτε από γρίφους, ούτε τίποτα. Απλά θα σπάσει τους τοίχους και τέλος. Έτσι κερδάνε οι μερακλήδες κύριε μου, τι νόμιζες;
