Τώρα που έχει μπει για τα καλά το καλοκαιράκι και από ό,τι φαίνεται αφήνουμε πίσω την κακή περίοδο της καραντίνας, πιστεύω πως είναι η ώρα να δούμε πώς θα περάσουμε καλά το διάστημα που μας έμεινε, πριν ξαναβάλουμε τα φουτεράκια μας. Οι περισσότεροι θα πάμε διακοπές για κάποιες ημέρες, είτε στο χωριό μας, είτε σε κανένα νησί. Το θέμα όμως είναι τι θα γίνει το υπόλοιπο διάστημα; Προσωπικά, θα το περάσω στην Αθήνα και η φάση μυρίζει μαρτύριο, αλλά λύσεις υπάρχουν.
Επειδή όμως δεν είμαι και καμία βασικούρα,δεν θα πάω στα κλαμπ φέτος, αλλά στις πλατείες και θα πίνω κοκτέιλ. Ναι ok, τελικά είμαι βασικούρα και μεγάλη μάλιστα. Γιατί; Γιατί την τελευταία διετία, η φάση είναι άραγμα στις πλατείες με λίγο αλκοόλ και καλή παρέα. Με λίγα λόγια την τελευταία διετία, η φάση είναι τόσο ωραία που σταματήσαμε να ζητάμε διακοπές σε άλλα μέρη και γουστάρουμε φουλ Αθήνα. Βασικά μόνο εγώ το γουστάρω το τελευταίο…
Αν δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα σου μιλάω, μάλλον έρχεσαι από κάποιο απόμακρο μέρος ή είσαι ο Μπρους Ουίλις στους 12 πιθήκους. Δεν γίνεται έστω και μια φορά, να μην έτυχε να βρεθείς σε κάποια πλατεία με την παρέα σου για να πιείτε κοκτλεϊλάκι. Και αν δεν έχει γίνει ακόμα κάτι τέτοιο, ξεκίνα τα τηλέφωνα και κανόνισε το βραδάκι να αράξεις Αγία Παρασκευή, πλατεία Βαρνάβα ή σε όποια άλλη in κοκτεϊλοπεριοχή γουστάρεις.
“Μα Πέμπτη θα βγω, πας καλα;”, θα μου πεις. Κοίτα, έχεις δίκιο, αλλά εδώ η φάση είναι διαφορετική. Μαγική θα έλεγα. Βλέπεις, δεν χρειάζεται να κανονίζεις μέρες για να πας σε κάποια πλατεία και να αράξεις. Απλά το κάνεις. Μαζεύεσαι με την παρέα σου και πάτε. Τέλος, αυτό ήταν, χωρίς πολλά-πολλά. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι να οδηγάει ένα απ’ τα 5 άτομα που θα μαζευτείτε (όσα χωράει ένα αμάξι) και να μην πίνει. Α και που σαι, δεν θα είστε μόνοι σας. Ακόμα και τις Δευτέρες σε αυτά τα μέρη γίνεται χαμούλης.
Βέβαια η παραπάνω κατάσταση, μπορεί να φέρει τσακωμούς. Να, σε κάθε παρέα υπάρχει πάντα ο ποζεράς που θα θέλει να ντυθεί καλά γιατί θα βγεί έξοδο. Για να σε προλάβω, στη δικιά μου παρέα αυτός είμαι εγώ και κάθε φορά που είναι να πάμε Αγία Παρασκευή, με ενημερώνουν 2 ώρες πιο πριν, ώστε να τους στήσω μόνο ένα μισαωράκι. Βλέπεις, δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω ότι για να πας σε κάποια πλατεία και να πιείς κοκτέιλ, δεν χρειάζεται να ετοιμάζεσαι 100 χρόνια.
Γιατί ναι, μπορεί να γίνεται πανικός από κόσμο κάθε ημέρα, αλλά με τίποτα δεν θα δεις κάποιον να έχει ντυθεί σαν τον Φλωρινιώτη. Εκεί μπορείς να πας ακόμα και με τη φόρμα σου και να μην σου πει κανείς τίποτα. Δεν είναι σαν τα κλαμπ που για κάποιο παράξενο λόγο επιβάλλεται να είσαι καλά ντυμένος και να έχεις προσέξει την παραμικρή λεπτομέρεια. Στην πλατεία συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και είναι τέλειο ρε φίλε.
Είναι τέλειο, γιατί χωρίς πολλά-πολλά και μόνο με ένα ταλιράκι στην τσέπη είσαι άρχοντας. Γιατί άσε και το άλλο. Στις πλατείες, οι μπίρες και τα κοκτέιλ εκτός από γαμάτα, είναι και φθηνά. Θυμάσαι τις περιόδους που ήθελες 15 ευρώ για να συμπληρώσεις το μπουκάλι της παρέας, ενώ χρειαζόσουν μερικά ακόμα για το φαγητό μετά και το ταξί; Πάνε αυτά. Τώρα “κολλάς” ένα δίευρο για βενζίνη, 5-7 για το ποτάκι σου (το οποίο, ξαναλέω, θα είναι κοκτεϊλάρα) ενώ άντε να θες ακόμα λίγα χρήματα για το φαγάκι. Που δεν νομίζω, αλλά αν είσαι κοιλιόδουλος, υπάρχει πάντα αυτή η πιθανότητα.
Κοίτα όμως, αν είσαι κοιλιόδουλος και παράλληλα σε μια πλατεία, υπάρχει πάντα ένα συν σε αυτή τη φάση. Μπορείς να το πεις και να σε ακούσουν. Αν ήσουν πουθενά αλλού, σε κανένα κλαμπ για παράδειγμα, θα χρειαζόταν να γκαρίζεις σαν αούγκανος στο Ο.Α.Κ.Α όταν βαράει βολή ο Σπανούλης για να γίνεις κατανοητός. Και πάντα υπάρχει μια πιθανότητα να μην γίνεις, να το λέμε κ’ αυτό. Στα παγκάκια και τα σκαλιά όμως, δεν υπάρχουν τέτοια προβλήματα. Εκεί είναι σχετικά ήσυχα όλα.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως, μπορείς εύκολα να βαρεθείς το όλο κόνσεπτ αν τρέχεις κάθε μέρα στην ίδια πλατεία. Για αυτό σιγά-σιγά, αν το έχεις προσέξει, ξεπηδάνε όλο και περισσότερα “στέκια” με κοκτέιλ, μπίρες και σωστός, παλικαρίσιο και μερακλίδικο άραγμα. Μπορεί οι πιο πολλοί να έχουμε σκάσει μύτη Αγιά Παρασκευή και πλατεία Βαρνάβα, αλλά αυτά τα μέρη είναι μόνο η αρχή.
Γιατί ναι, αυτός ο τρόπος διασκέδασης, ήρθε και θα μείνει. Μέχρι τα παγκάκια να κατακτήσουν τον κόσμο, εγώ θα αράζω σαν κύριος με το blue lagoon μου σε ένα απ’ αυτά. Ραντεβού ένα “σουκου” στην Αγία λοιπόν. Ή μια παρασκευή ή μια Τετάρτη, γενικά κάθε μέρα έχει κόσμο εκεί…
