Ήμουνα μικρός, κι έπρεπε να πιω το γάλα μου. Κι άρα, έπρεπε να μου πουν ιστορίες, παραμύθια, κάτι να μου διαβάσουν, να μου δείξουν καμιά εικόνα, γενικότερα ήμουνα δύσκολο παιδάκι και δεν μ’ άρεσε το γάλα. Πού βρίσκεις ιστορίες, μύθους και θρύλους λοιπόν, αν είσαι γονιός σε ώρα ανάγκης; Πολλές οι επιλογές, μα να δύο: στη Βίβλο και στην ελληνική μυθολογία!

Άκουγα λοιπόν ιστορίες, ύστερα μεγάλωσα λίγο και τις διάβαζα, και τι ανακαλύπτω; Μερικές απ’ αυτές είναι “ύποπτα” ίδιες μεταξύ τους. Κι όχι, καθόλου δεν θα μ’ απασχολήσει σήμερα το “ύποπτα” (είναι γνωστό πως οι λαοί επηρεάζονται ο ένας απ’ τον άλλο), μα θα μ’ απασχολήσει πάρα πολύ το “ίδιες”. Οπότε Ιδού: 4 χαρακτηριστικά παραδείγματα μύθων που τους βρίσκεις ταυτόχρονα στη Βίβλο αλλά και στην ελληνική μυθολογία:

Ένα βράδυ που ‘βρεχε… για 40 (ή για 9) μέρες!

Οι άνθρωποι παράγιναν καθίκια, ο θεός τ’ αποφάσισε να ξεμπερδεύει με δαύτους. Τα σκέφτετ’ από δω, το λογίζει από κει, λέει: “Θα τους πνίξω!”. Το υπόλοιπο, γνωστή ιστορία: μια “εκλεκτή” οικογένεια, μια κιβωτός, ένα ζευγάρι από κάθε ζώο. Κι αν θες ρίξε βροχή για 40 μέρες, ή για 9 μόνο. Κι αν θες ονόμασέ τον Νόε (κι ασ’ τον ν’ αράξει τελικά στο Αραράτ, και ν’ αμολάει απ’ το φεγγίτη κοράκια και περιστέρια). Ή ονόμασέ τον Δευκαλίωνα (με μπαμπά τον Προμηθέα, κι άσ’ τον ν’ αράξει στον Παρνασσό και να πετάει πέτρες πίσω του μπας και ξαναβγεί λαός). Ο,τι θες διάλεξε, η ουσία είναι ίδια: ύβρις, καταστροφή, αναγέννηση, και μια μόνιμη φοβία κάθε που βρέχει “καρέκλες”…

Η αγάπη που του είχες, ήταν ένα μάτσο τρίχες (και μια χρυση!)…

Κλισεδάκι: κάνε έρωτα, όχι πόλεμο. Στην πραγματικότητα ωστόσο, εγώ κι οι μυθολογίες του κόσμου σου δίνουμε ευχή και κατάρα: ο,τι θες κάνε, αλλά ΠΟΤΕ έρωτες στον πόλεμο! Κι εξηγούμαι:

Εξ ανατολών το ρεπορτάζ μιλάει για Σαμψών, κι αυτός ο τύπος είναι κάτι σαν Ηρακλής του Ισραήλ με μια διαφορά – η δύναμή του υπάρχει, όσο έχει μακριά τα μαλλιά. Ε, του βάζουν στο πλάι τη Δαλιδά, τον αρχίζει αυτή στα: “Αγάπη, μωράκι, γλυκούλη, πες μου το μυστικό σου“, με τα πολλά της το λέει. Τον κουρεύει το βράδυ, του ορμάνε οι εχθροί οι Φιλισταίοι, κλάψ’ τονα τον έρμο. Ο απεσταλμένος από αρχαία Ελλάδα πάλι, μεταδίδει: Ο Αμφιτρύωνας, ο “μπαμπάς” του Ηρακλή, κάνει ντου στην Κεφαλλονιά για πόλεμο με τους Τηλεβόες. Αυτοί όμως, έχουν για βασιλιά τον Πτερέλαο, που ο Ποσειδώνας του ‘χει βάλει στα μαλλιά μια χρυσή τρίχα κι όσο την έχει ο άνακτας είναι αθάνατος κι ανίκητος. Ο Αμφιτρύων όμως τυγχάνει ομορφάντρας, και τον ερωτεύεται σφόδρα η Κομαιθώ, η κόρη του Πτερέλαου. Η οποία, μπρος στον έρωτα δεν λογαριάζει οικογένειες, πάει και κόβει την τρίχα του μπαμπά, και πάει ο μπαμπάς, πάει το νησί, πάει κι η Κομαιθώ που τελικά την εκτέλεσε ο Αμφιτρύωνας, διότι… τον προδότη (δεν αγάπησε) ουδείς!

Υ.Γ. Την ίδια ιστορία περίπου είχε στα μαλλιά του κι ο Νίσος των Μεγάρων, αφού η κόρη του η Σκύλλα τονε κούρεψε για τον έρωτα του Μίνωα της Κρήτης. Σκύλλα…

Σερσέ λα φαμ…

Είναι ένα κάποιο γεγονός ότι ούτε οι αρχαίοι ημών, ούτε ο λαός του Ισραήλ είχαν πολύ καλή σχέση με το φεμινισμό, κι έτσι… εκ γυναικώς τα χείρω! Οι μεν, μια Εύα εύπιστη, φιλόδοξη, της τα λέει το φίδι, τα κατεβάζει αμάσιτα η κυρία, πείθει και το χαλβά τον Αδάμ να δαγκώσουν μηλαράκι και πάει ο Παράδεισος, να αρρώστιες, να πόνοι, να βάσανα, να κακό στον κόσμο. Οι άλλοι, μια Πανδώρα περίεργη, της λέει ο χαλβάς ο Επιμηθέας: “Μην ανοίξει το πιθάρι!” (και ΟΧΙ κουτί). Που όλοι ξέρουμε πως είναι σαν να λες: “Άνοιξε το πιθάρι!”. Ε, πήγε, το άνοιξε, να κακό, να αρρώστιες, να βάσανα, έκλεισε τουλάχιστον την ελπίδα μέσα, να ‘χουμε κάτι να περιμένουμε…

Νόμος είναι το δίκιο του… θεού!

Ο κυρ Μίνωας που βασιλεύει στην Κρήτη, άλλαζε νομικό σύστημα κάθε 9 χρόνια. Έτσι τα ‘χε κανονισμένα με τον πατέρα του το Δία, να πηγαίνει στο Ιδαίο Άντρο στον Ψηλορείτη (εκεί που μεγάλωσε κρυφά μικρός ο Ζευς), κι ο μπαμπάς του ‘δινε τους νέους θεϊκούς νόμους. Ε, το ίδιο πράγμα συνέβη και με το Μωυσή, μόνο που ο επαναστάτης (πρώην φαραώπουλο) των Εβραίων, δεν χρειάστηκε να πάει πολλές φορές. Μια φορά στο Σινά για τις 10 Εντολές, και μια δεύτερη όταν τον ανάγκασαν να τις σπάσει από τα νεύρα του πάνω στο χρυσό μοσχάρι. Τώρα, γιατί οι θεοί γουστάρουν να σου μιλάνε μόνο στα βουνά και στις πλαγιές, ένας θεός το ξέρει…