Ηθοποιός, φιλόσοφος, συγγραφέας, πολυτεχνίτης, διανοητής της απελευθέρωσης, σε μόνιμη διαμάχη με την εκκλησία (και ταυτόχρονα δηλωμένος Χριστιανός!), ο τύπος που σύχναζε στο παρεάκι του Βολταίρου και του Γκαίτε, ίσως δεν έμενα ποτέ στην ιστορία αν δεν είχε ένα ακόμη θρυλικό χαρακτηριστικό. Αν δεν ήταν ο διασημότερος εραστής της ανθρώπινης ιστορίας! (Αναλογίσου μόνο πως, το αντίπαλον δέος του, ο Δον Ζουάν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ).
Ωστόσο, ο Τζιάκομο δεν ήταν απλώς ένας τύπος που έτυχε ν’ αρέσει στις γυναίκες. Ο Τζιάκομο ήταν ένας τύπος που (χωρίς να ‘ναι κάνας άγιος, και μετρώντας μπόλικα απαράδεκτα σκηνικά στη ζωή του), κάτι έχει να διδάξει. Κι αυτό, όχι, δεν είναι πώς να γοητεύσεις μια γυναίκα. Μα πώς να φερθείς με σεβασμό (σ’ εκείνη και στον εαυτό σου).
1. Δεν κατακτώ, μόνο υποκύπτω.
To πιο μεγάλο λάθος που όλοι υποθέτουν γι’ αυτό τον τύπο, ήταν πως δεν εκτιμούσε, δεν σεβόταν, δεν θαύμαζε τις γυναίκες. Ναι, ήταν καρδιοκατακτητής. Δεν κουβαλούσε όμως το φόβο, το αντρικό κόμπλεξ της εποχής του (που ακόμα ζει, κι ίσως να βασιλεύει): δεν είχε καμία ανάγκη να μειώσει μια γυναίκα ή να νιώσει ανώτερός της. Τον γοήτευε το ελεύθερο πνεύμα, η φιλοσοφική σκέψη, η ριζοσπαστική δύναμη των ελεύθερων γυναικών του 1700. Μεταξύ μας, ίσως από κει να προκύπτει κι όλη αυτή η θρυλική του επιτυχία: θαύμαζε τη γυναίκα, δεν κοιτούσε την πάρτη του, έκανε τα πάντα για κείνη. “Η δική της ικανοποίηση είναι τα 4/5 της δικής μου!“. Όλα κι όλα, μεσιέ… τζέντλεμαν!
2. Να έχεις κουράγιο – η δύναμη πάει στράφι χωρίς αυτοπεποίθηση.
Κοίτα, καλό είναι να έχεις τις δυνάμεις σου. Και να τις ξέρεις. Σαν σούπερ ήρωας, σκέψου. Όμως, αν ο Spider-Man δεν πιστέψει ότι μπορεί να κάνει βόλτες πάνω απ’ την πόλη με τον ιστό του, δεν θα πηδήξει ποτέ απ’ την ταράτσα. Αν ο Asterix δεν πιστέψει πως στ’ αλήθεια θ’ απογειώσει τους Ρωμαίους αφού πιεί το μαγικό του φίλτρο, δεν θα μπει ποτέ στη μάχη. Κι αν ο Καζανόβα δεν πιστέψει πως είναι αρκετά καλός για την κυρία που του έκλεψε την καρδιά, δεν θα της πει ποτέ κουβέντα. Οπότε, φιλαράκο ή φιλενάδα μου, πίστεψε κι εσύ ότι μπορείς, και κάνε το βήμα σου. Μόνο μην ξεχάσεις: με προσοχή, με καλή διάθεση και με σεβασμό στα θέλω του άλλου. Δεν είναι Ρωμαίοι απέναντι, είναι άνθρωποι που θες πρώτα και κύρια να τους ικανοποιήσεις (για να το κάνουν κι αυτοί, με τη σειρά τους, σ’ εσένα). Αν όχι, γύρνα ξανά πίσω στο βήμα 1. Ή έξελθε αμέσως από του άρθρου τούτου!
3. Ο έρωτας είναι 3/4 περιέργεια.
Μη βαριέσαι, μωρέ! Δεν είναι άιντε, πάμε στα ίδια, να πούμε τα ίδια, να κάνουμε τα ίδια και ντάξει. Μη λες “εντάξει”. Να ‘σαι περίεργος. Να ‘σαι περίεργη. Να ψάχνεσαι. Μην ξέρεις τι σ’ αρέσει. Ψάξε τι σ’ αρέσει. Μάθε τι σ’ αρέσει. Στο κρεβάτι σου, στη ζωή σου, στη διασκέδασή σου, μέχρι και στη δουλειά σου. Μάθε! Ψάξου. Αν παθιαστείς με κάτι, θα ‘χεις ενδιαφέρον. Και θα παθιαστούν μαζί σου.
4. O γάμος είναι ο τάφος του έρωτα.
Τώρα βέβαια, καλά όσα γράφαμε παραπάνω, όμως εδώ το πράγμα έχει πολλές αναγνώσεις. Μια υπογραφή ενώπιον ανθρώπων (διότι το ενώπιον Θεού είν’ άλλη κουβέντα, κι ίσως δεν θέλει καν υπογραφή) δεν έχει και πολλά να προσφέρει στο ερωτικό δέσιμο δύο ανθρώπων, μα έχει μπόλικα να προσφέρει στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Η εφορία θερίζει! Ωστόσο, ο Τζάκομο έχει ξεκάθαρη άποψη: αν ποντάρεις στη χαμηλή φορολογία, ο έρωτάς σου θα το χάσει το ματς. ΑΛΛΑ. Όχι, δεν είναι η μονογαμία που μας προβληματίζει. Είναι η υπογραφή που χαλάει τη μαγεία. Περί μονογαμίας, ο ερωτιάρης φιλόσοφος είναι θετικός, φτάνει να βρεις το ταίρι σου. Κι αν δεν με πιστεύεις, δες παρακάτω…
5. Αν νομίζεις ότι μια γυναίκα δεν είναι αρκετή για να σε κάνει ευτυχισμένο 24 ώρες την ημέρα, δεν έχεις γνωρίσει ακόμη μια Ενριέτα.
Δεν είναι πια και καμιά τρομερή ανακάλυψη: ο κύριος Καζανόβα την είχε δαγκάσει τη λαμαρίνα του. Γερά! Το όνομά της, Ενριέτα. Ήταν η γυναίκα που του ‘δωσε τα πάντα, μα του ζήτησε ένα τόσο δα πραγματάκι. Το ίδιο που ζητούσε κι εκείνος απ’ όλες τις γυναίκες. Του είπε: “Μη με ερωτευτείς“. Και ω του θαύματος, την ερωτεύτηκε! Οι μελετητές του έργου του, ψιλοσυμφωνούν: αν η Ενριέτα είχε “επιτρέψει” μια σχέση με τον Καζανόβα, ο θρυλικός εραστής μάλλον δεν θα ‘χε χτίσει όλον αυτό το θρύλο. Εκείνη ωστόσο, τον εγκατέλειψε. Πίκρα. Χυλοπιτίτσα. Άμαθος. Σε νιώθουμε, φίλε Τζάκομο. Άλλο που ίσως και να σου άξιζε… (Τι στην ευχή πάει να πει: Μη με ερωτευτείς, διάολε;).
