Ε, τόσοι και τόσοι κάνανε, το Χόλιγουντ στην απ’ έξω; Σου λέει: Ποιο BBC, και ποιος Guardian; Εγώ ξέρω από πρώτο χέρι. Και ιδού: Η λίστα του Χόλιγουντ με τις 100 καλύτερες ταινίες του σινεμά!

Ναι, φυσικά έχει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ελλείψεις, αλλά σήμερα δεν θα σου πω γι’ αυτές. Δεν θα σου πω για Κλέφτη Ποδηλάτων, 7η Σφραγίδα και λοιπά σινεφιλικά διαμάντια που απουσιάζουν. Θα σου πω για τα Χολιγουντιανά. Τα mainstream. Τις 10 mainstream ταινιάρες που “ξέχασε” το Χόλιγουντ, κι αυτό ναι, είναι σκάνδαλο!

Υ.Γ. Μια που είπα σκάνδαλο, ο Βασιλιάς των Λιονταριών στο #66, ρε ανίεροι; Τι μπορούσε να πάει καλά μετά απ’ αυτό;

Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών

Το παραδέχομαι, είναι η αγαπημένη μου ταινία. Αλλά με κάθε αμεροληψία ρε φίλε, δεν είναι μέσα στη λίστα του Χόλιγουντ η καλύτερη στιγμή του Ρόμπιν Γουίλιαμς; Δεν είναι η πιο αληθινά σημαντική ταινία για την ουσία της γνώσης, της διδασκαλίας, της εφηβείας και της ποίησης;; Και είναι (συγγνώμη κιόλας, Γουίλ) ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ;;; Ναι, δεκτόν, πάντα σου σπουδαίος Ρόμπιν, αλλά… ε, oh Captain, my Captain!

Το Κεντρί

Κοιτάς στο #99, βλέπεις Μπόνι και Κλάιντ. Λες, καλά πάμε. Φτάνεις στο #54, βλέπεις Οι Δύο Ληστές. Λες, ΠΟΛΥ καλά πάμε. Κι ύστερα… τίποτα! Το πιο πετυχημένο con movie όλων των εποχών. Η πιο απολαυστική σύμπραξη Πολ Νιούμαν με Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Η ταινία που δίδαξε τον Σόντερμπεργκ για να φτιάξει τις Συμμορίες του (που μοιάζουν στο Κεντρί περισσότερο απ’ όσο στην πρωτότυπη Συμμορία των 11). Το Κεντρί των 7 Όσκαρ, έμεινε έξω απ’ τη λίστα. Του Χόλιγουντ! Το λες και κλοπή…

Ένταση

Ντάξει, εδώ είναι να βγαίνεις πραγματικά απ’ τα ρούχα σου. Πιθανώς η ταινία που διδάσκει “ανάλυση χαρακτήρων” καλύτερα από κάθε άλλη, το μεγάλο αριστούργημα της καριέρας του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Μάικλ Μαν, κι έπειτα… ο κύριος Πατσίνο κυνηγάει τον κύριο Ντε Νίρο, και κάπου ανάμεσα τα λένε σε μια καφεταίρια, στην ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ αυτοσχεδιαστική σκηνή του παγκόσμιου σινεμά! Στα Όσκαρ αδιαφόρησαν μα, τόσο καιρό μετά, ήλπιζα σ’ ένα “σόρρυ λάθος”…

Μανχάταν

Καταρχάς, σε 100 ταινίες υπάρχουν 4 Ρίντλεϊ Σκοτ, 2 Ρόμπερτ Ζεμέκις, 2 Ρομπ Ράινερ και 2 Τζέιμς Κάμερον (κάπου όπα!), αλλά ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ Γούντι Άλεν. Ντάξει, καταλαβαίνω (βασικά, όχι). Το τεκμήριο αθωότητας να πάει στο διάολο, ένοχος ο κύριος με τα γυαλιά, τα απομνημονεύματά του μακριά απ’ την Αμερική μας, και το πιο λαμπερό διαμάντι ερωτικής ψυχανάλυσης έξω απ’ τη λίστα μας. Μη σκας Γούντι, σε βάζω στη δική μου…

Kill Bill

Πώς γίνεται να βάζεις τα Dogs κι όχι το Kill Bill, δεν θα το ρωτήσω. Θα ρωτήσω όμως, πώς γίνεται ν’ αφήνεις απ’ έξω την πιο χολιγουντιανή ταινία του Κουέντιν (μαζί με το Κάποτε στο… Χόλιγουντ!). Η μεγάλη έμπνευση κι η κύρια παραγωγή, το γιαπωνέζικο σαμουράι φιλμ και το σπαγγέτι γουέστερν, παντρεύτηκαν σ’ ένα νέο-γουέστερν εκδίκησης με κατάνα Χατόρι Χάτζο. Ε, ναι, γιατί να το βάλουμε μέσα στη λίστα μας; Χόλιγουντ είμαστε;

Oδός Μαλχόλαντ

Δεν την κατάλαβαν. Με το δίκιο τους, ποιος την κατάλαβε με τη μία; Δεν την ξανά ‘δαν. Δεν έψαξαν. Δεν ρώτησαν. Κι αυτό είναι απαράδεκτο, γιατί κάπως έτσι έμεινε απ’ όξω μια απ’ τις πιο ιντριγκαδόρικες ημι-mainstream σινεφίλ ταινίες όλων των εποχών. Αλλά κι εσύ ρε Λιντς, πολύ μπέρδεμα, βρε αδερφέ…

Το Πάρτι

Αν δεν είχες κωμωδίες, θα ‘λεγα εντάξει. Κανόνας. Κριτήριο. Αλλά να έχεις κωμωδίες, χωρίς να έχεις την καλύτερη; Ε, τι σχόλιο να κάνω, χαλάσατε το πάρτι…

Σέρπικο

Ο πιο καλός μπάτσος της κινηματογραφικής ιστορίας. Ένας απ’ τους πιο σημαντικούς ρόλους του Πατσίνο. Μια απ’ τις πιο σημαντικές ταινίες του Σίντνεϊ Λουμέτ. “Αφήστε ρε, ο Φρανκ ο Σέρπικο είναι καλό παιδί, θα καταλάβει… Ας βάλουμε το Forrest Gump“. Για πρόστιμο είστε, διάολε…

Τα Μυαλά που Κουβαλάς / Ρατατούης

Η ψηφιακή εποχή της Ντίσνεϋ / Πίξαρ, έχει 4 σπουδαία φιλμ να επιδείξει: Toy Story, Wall-E, Ratatouille, Inside Out. E, απ’ αυτά τα 4, λείπουν 2. Κι αν βάλεις με το νου σου πως υπάρχει μες στη λίστα το συγκινητικότατο (αλλά όχι ιδιοφυές, όπως τα 4 που αναφέρθηκαν) Up, ή ακόμα η μπούρδα του Κάμερον που ακούει στ’ όνομα Avatar, ε, δεν είναι απλώς παράληψη. Δεν είναι “ξεχασιά” που δεν υπάρχει μέσα ο ποντικός μάγειρας ή τα συναισθήματα στο κεφάλι. Είναι σκάνδαλο!

Tαξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων

Ντίσνεϋ, ναι. Μιγιαζάκι όχι; Τέτοια κάνετε και θα κράζουν με το δίκιο τους όσοι γουστάρουν anime. Δάσκαλε, δεν “με ψήνει” το Ταξίδι σου, αλλά σέβομαι το Ταξίδι σου. Εκτιμώ το Ταξίδι σου. Έψαξα να βρω μες στις 100 το Ταξίδι σου. Η Αμερική δεν είναι η Χώρα των Θαυμάτων…