Ακούς έπαυλη. Ε, και λες, οκ, άλλος ένα πλούσιο σπίτι ενός πλούσιου τύπου. Σιγά τ’ αυγά…
Και ναι, καλά κάνεις και το λες, γιατί στην ουσία αυτό είναι μια μέση έπαυλη. Όχι όμως ΑΥΤΗ η έπαυλη. Ας πάμε μια μικρή βόλτα (παρέα με το φιλαράκι Boredpanda.com) στην Ουάσινγκτον, στο προάστιο Πότομακ, και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Λοιπόν, το σπίτι για το οποίο σου μιλάω, έχει τα κλασικά: Μεγάλο κήπο…
Τούβλινους τοίχους και μεγάλα παράθυρα…
Πισίνα…
Μεγάλα σαλόνια…
Αίθουσες μουσικής…
Και προσωπικές βιβλιοθήκες!
Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει ωστόσο, δεν είναι κάτι που έχει “μέσα” αλλά αυτό που βρίσκεται ακριβώς από κάτω της. Αν κατέβουμε τη μεγάλη σκάλα προς το “υπόγειο”, θα βρεθούμε μέσα σε μια…
…πόλη!
Ναι, μέσα σε μια κανονική πόλη που έχει απ’ όλα! Ταχυδρομείο, σινεμά…
παιδότοπους…
…ξενοδοχεία για διαμονή
…με άνετα σαλόνια
…και αίθουσες μπιλιάρδου!
Ακόμα και κατοίκους θα βρείς! (Αλλά όχι πολύ ομιλιτικούς…)
Ε, εγώ πια ένα μένει να πω: Δεν θέλω να ζήσω σε έπαυλη! Θέλω να ζήσω σε μικρό σπιτάκι… κάτω από έπαυλη! Ζητάω πολλά;
