Επιτέλους, μπορούμε να βρεθούμε μεταξύ μας ξανά. Ευτυχώς να λες, μπουχτίσαμε έχοντας για παρέα μόνο τη μοναξιά μας 2 μήνες. Βέβαια, αν τύχει κανένα οικογενειακό τραπέζι και σκάσουν μύτη πολλά άτομα, πρέπει να προσέχουμε έτσι; Δεν ξέρεις με ποιον έχουν έρθει σε επαφή όλοι αυτοί.
 
Απ’ την άλλη, τι να κάνεις; Να μην φας με όλη τη φαμίλια; Κρίμα και άδικο είναι. Ε, σου βρήκαμε τη λύση. Βασικά όχι εμείς, αλλά ένας παλίκαρος που έκανε το εξής: Έφτιαξε ειδικά plexiglass, για να τρώει όλη η οικογένεια γύρω απ’ το τραπέζι με ασφάλεια. Ω ναι, ακριβώς αυτό…
 
Θα μας πεις και με το δίκιο σου “Πού είναι το κακό;”. Δεν υπάρχει κάτι τόσο τραγικό στην όλη φάση, απλά οι συγκεκριμένες δημιουργίες, θυμίζουν πιο πολύ τρέσα σε κομμωτήριο η οποία μάλιστα δεν χωράει μέσα μόνο μαλλί, αλλά ολόκληρο άνθρωπο. Καλή η ιδέα και σίγουρα οι προθέσεις δεν λέμε, αλλά αν είναι να μιλάμε όλοι μαζί στο τραπέζι και να νιώθουμε ότι παίζουμε σε “VR”, σκιαζόμαστε. Άστο, καλύτερα να μην γίνει ποτέ αυτό το δείπνο, θα γλιτώσουμε και τον θείο που όλοι βαριόμαστε!