Απίστευτο! Κι όχι, δεν είναι απίστευτο μόνο πως ένας Έλληνας πολίτης ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς χωρίς κανένα λόγο (σύμφωνα με την καταγγελία του), όχι μόνο πως οι αστυνομικοί αφού δεν βρήκαν λόγο να τον κρατήσουν του υποσχέθηκαν πως “θα τον βρουν έξω”, αλλά κι επειδή το βασικό του αμάρτημα είναι πως τον πέρασαν για… Πακιστανό. Δηλαδή, αν ήταν όντως Πακιστανός, σύμφωνα με τους συγκεκριμένους αστυνομικούς στο Ηράκλειο της Κρήτης, θα ήταν ήδη άξιος ξυλοδαρμού!
Συγκεκριμένα, στην καταγγελία του, ο Κρητικός αναφέρει:
“Σχόλασα στις 6 το απόγευμα της Δευτέρας, πήρα το φορτηγό να το πάω στο σπίτι του αφεντικού μου στην Αμμουδάρα Ηρακλείου. Περίπου 6:15 το άφησα, πήρα το μηχανάκι μου και γυρνούσα στο σπίτι. Καθώς προχωρούσα άκουσα από πίσω μου μία φωνή να μου λέει “Πακιστανε κάνε στην άκρη”. Δεν έδωσα σημασία. Μετά από 5 μέτρα περίπου μία μηχανή είναι δίπλα μου από την αριστερή πλευρά”.
Συνεχίζει λέγοντας πως έκανε στην άκρη κι έβγαλε το κράνος και τα γυαλιά του, μα τότε ένας από τους αστυνομικούς τον χτύπησε στο πρόσωπο. Στην ερώτηση: “Γιατί με χτυπήσατε;” οι αστυνομικοί απάντησαν: “Σου κάνουμε έλεγχο, φέρε μας το τσαντάκι που έχεις στη μέση σου“. Ο άντρας τους είπε ότι δεν έχει κάτι παράνομο επάνω του, και σήκωσε το δεξί του χέρι για να λύσει το τσαντάκι που το είχε δεμένο με κόμπο. Τότε δέχτηκε δεύτερο χτύπημα, με αιτιολογία πως: “Έχεις όπλο και πας να το τραβήξεις!“.
Έπειτα, ο άντρας συνεχίζει: “Με ψάχνουν, δεν βρήκαν κάτι επάνω μου και άνοιξαν το μηχανάκι κάτω από την σέλα είχα 2 προεκτάσεις μύτες από ηλεκτρικό κατσαβίδι και ένα μικρό ψαλιδάκι που κόβουμε υφάσματα. Ο ένας από αυτούς τα πήρε από το μηχανάκι και τα έβαλε στην μπροστινή θήκη στο τσαντάκι μου και μου λέει: “με αυτό θέλεις να μέ σκοτώσεις”! Εγώ δεν μίλησα για να μη με ξαναδείρουν“.
Τελικά τον πήγαν στο ΑΤ Μαλεβιζίου, τον ξυλοκόπησαν, και: “Όσο με είχαν στα κρατητήρια έψαχναν να βρουν αν έχω απασχολήσει τις αρχές. Όταν τους είπαν ότι είμαι καθαρός, άκουσα να λένε “τι θα γράψουμε για να τον κρατήσουμε μέσα”. Τότε άρχισαν να γράφουν για απείθεια, αντίσταση κατά τής αρχής, απειλές και για παράβαση του νόμου περί όπλων (το όπλο που μου χρεώνουν είναι το ψαλιδάκι για τα υφάσματα που πήραν από το μηχανάκι και το έβαλαν στο τσαντάκι μου)…“.
Το θύμα ολοκληρώνει την καταγγελία του λέγοντας πως φοβάται γιατί απείλησαν να τον βρουν “έξω”.
Κι εμείς αναρωτιόμαστε, πόσο εύκολο είναι τελικά να βρεθεί κανείς μπλεγμένος ένα συνηθισμένο απόγευμα που γυρνάει απ’ τη δουλειά; Και να βρεθεί μπλεγμένος επειδή… θυμίζει άνθρωπο άλλου κράτους, σε μια χώρα που ακόμα δεν τα ‘χει καταφέρει να κερδίσει το ρατσισμό της;
