Τι ζέστη είναι αυτή ρε παιδί μου; Σκάει ο τζίτζικας και μαζί του όλοι μας. “Μα είναι καλοκαίρι, πλέον”, θα μου πεις. Έλα που δεν μ’ αρέσει καθόλου η φάση. Όχι, δεν είμαι απ’ αυτούς τους σπαστικούς, που ό,τι περιμένουν οι άλλοι με ανυπομονησία το κράζουν, αλλά αν έπρεπε να επιλέξω κάποια εποχιακή ομάδα, θα ήμουν “Team χειμώνας”!
Κοίτα, δεν είναι ότι το μισώ το έρμο το καλοκαίρι, απλά τους μήνες που υπάρχει αυτό, δεν περνάω τόσο καλά όσο τους άλλους. Και πίστεψε με, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να πιστεύω κάτι τέτοιο. Ναι ok, καλή η θάλασσα και η ανεμελιά, μαζί σου, αλλά ρε φίλε τι να τα κάνω αυτά, αν χρειάζεται να αλλάζω δέρμα κάθε φορά που βγαίνω έξω;
Γιατί ναι, δεν υπάρχει μέρα το συγκεκριμένο τετράμηνο, που όταν βγαίνεις έξω να αντέχεις. Μωρέ δεν πάει να βρέχει, πάλι κουφόβραση θα υπάρχει στην ατμόσφαιρα, η οποία σε κάθε σου βήμα θα σου προκαλεί δύσπνοια. Και sorry κιόλας, αλλά θεωρώ πολύ ειρωνικό τους μήνες που υποτίθεται κάνεις εξόδους και περνάς ωραία, να μην μπορείς να περπατήσεις.
Θα μου πεις απ’ την άλλη “Ok, να βγαίνεις πιο αργά”, μαζί σου. Έλα όμως που ΚΑΙ τότε θα ιδρώνεις όλη την ώρα. Και πρόσεξε, δεν θα ιδρώνεις όταν βγαίνεις έξω απ’ το σπίτι, αλλά με το που βγαίνεις απ’ το ντούζ. Καταλαβαίνεις λίγο τη φάση; Κάνεις μπάνιο, για να μην είσαι βρώμικος και καταλήγεις με το που κάνεις μπάνιο, να είσαι βρώμικος! ΑΣΤΑΔΙΑΛΑΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Και ok, πες ότι προσπερνάς αυτό το εμπόδιο και ντύνεσαι και είσαι σένιος για έξοδο. Ε, με το που βγεις έξω… μπαμ, πάρτο, θα πεθάνεις απ’ τη ζέστη, καπάκι! Τότε είναι που ξεκινάει το χειρότερο. Γιατί; Γιατί, μεταξύ μας, από ωραία καλοκαιρινά ρούχα, άντε να έχουμε 2-3 οι πιο πολλοί, τα οποία “καταστρέφονται” μέσα σε μισή ώρα και μετά πρέπει αναγκαστικά να βάλουμε κάτι ξεχασμένες βερμούδες και μπλουζάκια που τα έχουμε πάρει σαν δώρο από συσκευασίες με μπίρες!
Πρέπει να το παραδεχθούμε επιτέλους. Όταν μπαίνει καλοκαίρι, αρκετός κόσμος χάνει το προσωπικό του στιλ και το ντύσιμο του θυμίζει κάτι από Φλωρινιώτη και Ράσελ Ουέστμπρουκ. Έλα τώρα, τον χειμώνα μπορείς να βάλεις τα φουτεράκια σου, το μπουφανάκι σου, τις φόρμες σου. Ε, το καλοκαίρι, αναγκάζεσαι να βάλεις μια απλή μπλουζίτσα και ένα σορτσάκι, τα οποία μάλιστα αν ήταν στο χέρι σου, θα τα έβγαζες σε 2 λεπτά γιατί… ζέστη!
Η αλήθεια είναι όμως, πως υπάρχει ένας μέρος που μπορείς να φορέσεις ζακετούλα. Ποιο είναι αυτό; Το καράβι ρε φίλε, το μέσο που θα σε μεταφέρει στο μέρος που επέλεξες να κάνεις διακοπές. Και πίστεψε με, αυτό είναι το μόνο καλό που μπορεί να σου προσφέρει ένα φέρι μποτ τους θερμούς μήνες.
Kατά τα άλλα, το αμέσως επόμενο που θα σου δώσει, είναι μια και μόνο λέξη: Ταλαιπωρία! Ω ναι. Για να πάω εγώ μέχρι την Πάρο, έπρεπε να ξυπνήσω 5:30, να περιμένω με κάτι βαλίτσες μέχρι να μπω στο καράβι και καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, να έχω και την πιο χάλια παρέα στην ιστορία των χάλια παρεών τα παιδιά να κάνουν ό,τι να ναι! Ναι έχεις δίκιο, δικιά μου εμπειρία είναι αυτή, άλλοι ίσως να πέρασαν καλύτερα (βασικά τι ίσως; Σίγουρα), αλλά και πάλι, η λέξη “ταλαιπωρία”, ισχύει όπως και να χει!
Βέβαια, για να είμαι δίκαιος οι διακοπές και τα καράβια έχουν και τις ζουζουνιές τους. Καλοκαιρινοί έρωτες, λέμε! Παίζει να είναι ένα απ’ τα πιο ωραία πράγματα που συμβαίνουν αυτούς τους μήνες. Όμως, όπως είπα και πιο πάνω, αυτοί οι έρωτες είναι… καλοκαιρινοί. Άρα, με το που μπει Σεπτέμβρης-Οκτώβρης πάνε, πάπαλα, καπούτ! Ο λόγος που γίνεται αυτό; Ε, συνήθως απόσταση, διαφορετικό πρόγραμμα, επιστροφή στην καθημερινότητα, δεν της άρεσα με φόρμες και πουλοβεράκια… (Κακόγουστη!)
Πάνω απ’ όλα ωστόσο, ο λόγος που δεν μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η εποχή, είναι γιατί σε βγάζει απ’ το πρόγραμμα σου! Βασικά όχι απλά σε βγάζει, στο διαλύει ΟΛΟ! Ok, μερικοί μπορεί να το γουστάρουν αυτό, εγώ όμως όχι! Βλέπεις, σιχτιρίζω που κάθε Σεπτέμβρη, πρέπει να ξαναμπώ σε κάποιο πρόγραμμα, ενώ όλους τους προηγούμενους μήνες, είχα το άγχος να περάσω καλά γιατί θα έρθει κάποτε αυτός ο “Σεπτέμβρης” και μέχρι να μου φύγει το άγχος, είχε ήδη έρθει! Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο. Τι είναι αυτό κύριε; Ζουρλομανδίας; Για μένα; Ευχαριστώ!
Ok, δεν είναι άσχημο το καλοκαίρι. Είναι αυτό που είναι. Αλλά προσωπικά, ήδη σκέφτομαι το πρόγραμμα που θα στήσω τον χειμώνα, το ότι θα χαιρετήσω ξανά όλα τα παιδιά που θα φύγουν για Κρήτες, Αγγλίες, Αγρίνια και φτου και απ΄την αρχή, και όλα αυτά σε συνδυασμό με τον φόβο μην γίνω σαν “Medium rare” μοσχαρίσια. Γιατί μην ξεχνάμε, είμαι πιο άσπρος και απ΄το γάλα και αν βγω έστω και για λίγο έξω, θα αλλάξω χρώμα, δέρμα και αν συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα αυτό (που θα συνεχιστεί), με κόβω να αλλάζω και πολιτείες. Τι καιρό είπαμε ότι έχει στη Μινεάπολις; Χιόνια; Φύγαμε!
