Πάντα μου άρεσαν τα “Simulator Games”. Στο έχω ξαναπεί άλλωστε, είχα τρελό κόλλημα με το “Eurotruck”. Βλέπεις, είναι αρκετά κουλ να παίζεις ένα παιχνίδι που είναι απλό (όπως για παράδειγμα το να οδηγάς μια νταλίκα) και ταυτόχρονα, μέσω μικρών “αποστολών”, αυτό να αποκτά ένα ενδιαφέρον.
Ok, τα σπάνε τα συγκεκριμένα χαζοπαίχνιδα συμφωνώ, αλλά ως ένα σημείο ρε παιδί μου, εσείς το παρακάνατε. Όχι δεν έγινε κάποια χάλια αναβάθμιση στις νταλίκες μου, όλα καλά, μόνο που αν δεν το έχεις πάρει πρέφα, όταν ένας τίτλος έχει τη λέξη “Simulator”, αυτό σημαίνει ότι ο ρόλος σου στο παιχνίδι, είναι να είσαι αυτό ακριβώς που λέει τ’ όνομα. Και ναι, τότε είναι που αρχίζουν τα καλά…
Οι τυπάρες που βγάζουν τα συγκεκριμένα παιχνίδια, απλά αποφασίζουν να πουλήσουν τρέλα! Και μπράβο τους! Οι μικροί αυτοί θεοί λοιπόν, παίζει να είδαν τι επιτυχία είχαν τα “Simulator Games” τα οποία αφορούσαν τα μέσα μεταφοράς και αποφάσισαν να το πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Ή μάλλον, χιλιάδες βήματα!
Σιγά-σιγά, λίγο το λίγο, άρχισαν να ξεπηδάνε παιχνίδια που το μόνο που έκανες ήταν κάποιο επάγγελμα, όπως για παράδειγμα ιδιοκτήτης μάρκετ. Ok βαρετό ακούγεται, αλλά δεκτό. Και μετά δεν τους έφτανε αυτό και αποφάσισαν “να σε κάνουν” ό,τι δεν μπορείς να φανταστείς. Τι, δεν έχεις μεγάλη φαντασία; Εκείνοι έχουν, κάτσε και θα καταλάβεις…
Δεν αντιλέγω, έχει το ενδιαφέρον του το “Farm Simulator” γιατί είσαι απλά ιδιοκτήτης φάρμας, κουλ. Όταν όμως ψυχούλα μου, μού βγάζεις το “Goat Simulator”, λες να μην φρικάρω; Καταλαβαίνεις τη φάση; Έχουν βγάλει παιχνίδι, που είσαι κατσίκα. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο! Απλώς, όχι μια μικρή αθώα κατσίκα, αλλά ένα υπερφυσικό ζωντανό που σκοτώνει τα πάντα στο διάβα του και σπάει αμάξια.
Αν από την άλλη είσαι κομπλέ με το παραπάνω κόνσεπτ (εγώ δεν είμαι), υπάρχουν και πιο creepy καταστάσεις. Θες να τις μάθεις; Υπάρχει game που είσαι ένα απλό τοστάκι. Ω ναι, με ζαμπόν, τυρί και αν γουστάρεις βάζεις και μαγιονέζα. Άντε ρε, τα πατατάκια σου λείπουν και είσαι έτοιμος για να κοστίζεις 4.5 ευρώ στην παραλιακή. Χωρίς το φρέντο καπουτσίνο αυτή η τιμή.
Α, μιας και ανέφερα την τιμή. Αυτά τα παιχνίδια δεν είναι και τζαμπέ. Τα πληρώνεις. Και τις περισσότερες φορές αρκετά πάνω απ’ αυτά που αξίζουν. Ναι το γνωρίζω, ένας καλός κωδικός κοστίζει πλέον 60 ευρώ στην καλύτερη ενώ τα συγκεκριμένα games γύρω στα 15, αλλά και πάλι, πολλά είναι.
Ok, ορισμένα κάνουν και πιο λίγα (γιατί να ξέρεις, οι simulator κωδικοί είναι δεκάδες), αλλά ρε φίλε ζητάς τόσα λεφτά για ένα παιχνίδι που το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φτιάχνω σάντουιτς (ιδιοκτήτης fast food); Καλύτερα να τα δώσω σε κανονικά σάντουιτς από την καντίνα του Γιώργου, παρά να παίξω κάτι χωρίς κανένα απολύτως νόημα.
Γιατί ναι. Τα συγκεκριμένα παιχνίδια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Κανένα όμως. Είναι λες και τα βγάζουν για την πλάκα τους, πραγματικά. Που δηλαδή, μάλλον αυτό κάνουν. Πες μου εσύ, τι το τρομερό έχει ένα παιχνίδι, που η υπόθεση του είναι απλά να είσαι άνθρωπος; Πολύ ποιητικό δεν σου φάνηκε το παραπάνω; Ε, δεν είναι. Αναφέρομαι στο “Human Simulator”, το οποίο σε κάνει να είσαι… αυτό που ήδη είσαι! (Διακρίνεις την παράνοια;)
Θα μου πεις όμως και με το δίκιο σου “Μα καλά ρε Σπύρο, γιατί βγάζεις τόσο hate; Στην τελική αν δεν σου αρέσουν μην τα παίζεις”. Ναι δεκτό, αλλά υπάρχει ένα ζήτημα εδώ: Θέλω να παίζω αυτά τα παιχνίδια. Μου αρέσουν εν μέρη και περνάω την ώρα μου ευχάριστα παίζοντας τα, αν και ορισμένες φορές νιώθω λίγο παράξενα. Φρικάρω άσχημα (I Am Bread σε ψάχνω). Οπότε, καταλαβαίνεις, τα βάζω μαζί τους για να μην τα βάλω μαζί μου! Γιατί μου αρέσουν, αλλά δεν ξέρω ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ…
Κάπου εδώ, ας πω και τούτο: Εφόσον δεν έχουν κάποια τρελή πλοκή αυτά τα games, γιατί δεν τα βάζουν όλα μαζί σε ένα; Είναι παράλογο αυτό που λέω; Να το κάνουν σαν τις κασέτες του Polystation. Τότε είναι που θα ξεπουλήσουν. Γιατί ρε παιδί μου, εγώ μπορεί το πρωί να θέλω να είμαι πουλί που πετάει και μετά να το βαρεθώ και να γουστάρω να είμαι χλαπάτσα (ναι υπάρχει αυτό το παιχνίδι). Ε, βάλτε τα όλα σε ένα CD και όχι 15, αλλά ακόμα και 60 ευρώ θα έδινα. Μια φορά, αλλά καλή!
