Βγαίνουμε! Χαρείτε αδέλφια, επιτέλους, μετά από τόση καραντίνα, γκρίνια, φαγούρα και εγκλεισμό, βγαίνουμε!
Οι στιγμές είναι ιστορικές και ένδοξες. Και παρόλο που θέλει προσοχή, μπορούμε να γιορτάζουμε. Διότι, τούτη η έξοδος θα μπουκάρει σε μια λίστα γιομάτη σπουδαίες εξόδους, και θα κάτσει στην κορυφή. Πάνω απ’ όλες! Και για να καταλάβεις, δες εδώ ποιες είναι οι υπόλοιπες (και πάρε παράδειγμα!):
H Έξοδος από την Αίγυπτο
Δέκα Πληγές του Φαραώ vs 6 SMS του Χαρδαλιά, δεν ξέρω τι λες εσύ αλλά εγώ σημειώνω “διπλό”. Διότι κυρ Μωυσή μου, 2020: τη σκνίπα και την ακρίδα ΘΑ ΤΙΣ ΨΕΚΑΣΩ. Και το ποτάμι στην Αθήνα το μπαζώσαμε, δεν ματώνει. Ξέρεις τι πάει να πει ωστόσο: “Έχω γίνει Αιθίοπας δρομέας μεγάλων αποστάσεων γιατί ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ γίνεται να βγεις από το σπίτι;”. Δεν ξέρεις! Κι επειδή καλοκαιράκι έρχεται, εγώ θα σου πω και τούτο: Ξέρεις τι είναι πιο δύσκολο απ’ το ν’ ανοίξει η θάλασσα στα δύο; Να πας παραλία με… προσοχή! Αλλά εμείς εδώ θα το κάνουμε κι αυτό, διότι θα βγει ο καλός ο γλάρος Τσιόδρας πάλι, και θα λέει: “Όχι μπιτς πάρτι, όχι όργια, όχι #ξαπλώστρες_η_μια_πάνω_στην_άλλη σε θάλασσες και ακτές…
Η Έξοδος του Μεσολογγίου
Το ‘χω ξεκαθαρίσει (μέσα μου): είμαστε αχάριστοι! Διότι, στο σήμερα του ιού με την κορόνα, τελειώνουν τα τρόφιμα, κάνεις παραγγελία και στα φέρνει το Σούπερ Μάρκετ στην πόρτα. Και ναι, το παραδέχομαι, δεν είναι το πιο αξιόπιστο σύστημα. Έχω φάει πάριζα αντί για γαλοπούλα, έχω φάει κασέρι αντί για γκούντα, έχω φάει κορν φλέικς “κόκορα” αντί για σοκολατένια, αλλά ξέρεις τι δεν έχω φάει; Ποντίκια! (Μόνο παλιά, σ’ ένα σουβλατζίδικο “Τα μεράκια του Θανάση”, ή κάπως έτσι…). Στο Μεσολόγγι από την άλλη, εμπάργκο έπαιζε και τρώγανε ο,τι βρίσκαν. Εξού και τ’ αποφάσισαν να βγουν. Κι όταν βγήκανε λέει, κάνανε ντου κι όποιον πάρει ο χάρος. Παλίκαροι, και μπράβο τους! Εμάς βέβαια, ας μη μας πάρει ο χάρος (γνώμη μου!). Μετά από τόσες επιθέσεις που βαστήξαμε κλεισμένοι μες στο σπίτι, ένας-ένας στις γέφυρες παιδιά, και στα Σούπερ Μάρκετ με ρέγουλα! Δεν αξίζει, για μια γαλοπούλα;
Και δεν αξίζει, γιατί κανένας λόγος δεν υπάρχει να ξαναβάλουμε γιατρούς και νοσοκόμους σε “άνιση μάχη”. Συνεχίζουν να πολεμάνε, ας μην του το κάνουμε πιο δύσκολο…
Η Έξοδος του Ελευθερόπουλου
Κοίτα, γενικώς η έξοδος η σημερινή κουβαλάει δυο βασικά χαρακτηριστικά: ευθύνη και κίνδυνο. Ευθύνη επειδής είμαστε μέσα κλεισμένοι πολύ καιρό (δεν θέλει και πολύ ν’ αρχίσουμε τ’ αγκαλιάσματα και τα ρουφήγματα μιας που υπάρχουνε κι ανάγκες – η μοναξιά δεν βοηθάει με τη λίμπιντο). Και κίνδυνο επειδής αν αρχίσουμε αγκαλιές-ρουφήγματα με πάθος, θα φάμε το γκολάκι μας στο 90′ και να ο αποκλεισμός, να (ξανά) ο εγκλεισμός, κι άντε πάλι ο Χαρδαλιάς να φωνάζει σα γυμναστής σε σχολικό πρωτάθλημα. Το λοιπόν, μια που είπα γκολ και πρωτάθλημα, σκέψου ένα όνομα: Μήτσος Ελευθερόπουλος. Ποια ήταν η βασική εξίσωση της καριέρας του; Ρεφλέξ = Ασφάλεια – Έξοδος = ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Οπότε, να το καλύτερο παράδειγμα που σας έχω: Ρεφλέξ δείξαμε (σαν και του Μήτσου), γκολ δεν φάγαμε (όπως κι ο Μήτσος), τώρα που θα βγούμε (όπως κι ο Μήτσος), ε, μην πάθουμε κάνα… τέτοιο:
Η Έξοδος του Μάρλεϊ
Όλα τα ‘χει γράψει ο Μπομπ ο μέγιστος! Διαβάζω ρεφρέν: “Σ’ αυτή την έξοδο / καλέ θεέ παντοδύναμε / η κίνηση των ανθρώπων του θεού / Έξοδος / η κίνηση των ανθρώπων του θεού“. Αυτή η επική βιβλική τραγουδάρα του βασιλιά της Τζαμάικα (και πιστού ρασταφάρι) λοιπόν, το λέει καθαρά: Η κίνηση στην έξοδο να ‘ναι από ανθρώπους του θεού. Ξέρεις, τώρα στην αρχή, λίγο φοβισμένα, λίγο μίζερα, τι να γίνει; Μην ορμάτε σα διάολοι μπουλούκια δεξιά κι αριστερά, λες και σας είχαμε… δεν ξέρω, λές και σας είχαμε κλεισμένους πουθενά 40 μέρες! Τι πάει να πει: ΟΝΤΩΣ μας είχατε κλεισμένους 40 μέρες; Λεπτομέρειες. Εσύ άκου Μπομπ και πήγαινε την ευχή του θεού…
Υ.Γ. Θα μπορούσε με την ίδια άνεση να μπει το “Βγαίνουμε μωρό μου βγαίνουμε, έξω απ’ το τούνελ” του Προτοκάλογλου. Θα είχε μπει, μάλιστα, αν δεν έμπαινε… από κάτω!
Η Έξοδος από το Σκοτεινό Τούνελ!
Ο Βασίλης ο Λεβέντης μιλούσε για έξοδο, όταν ο κορονοϊός ακόμα βύζαινε τα στελέχη της μάνας του! O μεγάλος ηγέτης βγήκε απ’ τη σπηλιά του Πλάτωνα, αλλά δεν τον ακολούθησε κανείς… (Κάποια ζώα ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΑΝ! Τώρα πιστεύετε;)
