Η αλήθεια είναι ότι τελευταία με έχει πιάσει μια έξαρση, να βλέπω συνέχεια ταινίες. Μπορεί να είναι απ’ την καραντίνα ή μπορεί απλά να αποφάσισε κάτι μέσα μου, να καλύψει το χαμένο έδαφος όλων αυτών των χρόνων, που δεν έβλεπα απολύτως τίποτα. Έτσι, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, προσπαθώ να μάθω πράγματα για σπουδαία ονόματα του κινηματογράφου. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω στην τελική, αλλά σίγουρα κάτι θα πάρω, δεν μπορεί.
Να, ήδη βλέποντας το “Κάποτε στο Χόλιγουντ”, κατάλαβα ότι τον Ταραντίνο, τον λες και “πατουσάκια”. Ρε φίλε, σιχαθήκαμε τη ζωή μας. Ναι ok, δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι τέτοιο αυτή η σκηνοθετάρα, αλλά και εσύ ρε Κουέντιν μου σβήσε λίγο. Δηλαδή αν έφτιαχνες παιδικά τι θα έκανες; Θα έδειχνες συνέχεια τα πόδια μιας σαρανταποδαρούσας; Καλά ικανό σε έχω. Επειδή όμως δεν είναι μόνο ο Ταραντίνο που έχει κολλήματα άλλα τόσοι, μου γεννιέται η εξής απορία: “Τι θα γινόταν, αν διάσημοι σκηνοθέτες δεν έκαναν ταινίες, αλλά παιδικά;”.
1. Ο Γιώργος Λάνθιμος θα συνεργαζόταν με τον Ντέιβιντ Λιντς
Και ποιο θα ήταν το όνομα αυτού του παιδικού; “Ο μικρός Τζον, έχασε το καπέλο του ενώ μια κάμπια πίνει ενεργειακό ποτό”. Δεν κατάλαβες σχεδόν τίποτα; Ε, Λάνθιμος μαζί με Λιντς είναι η φάση. Περίμενες να βγάλεις άκρη; Το παιδικό θα είχε μέσα εκπληκτικά ερωτήματα του τύπου “Μαμά τι είναι ταυρίνη;”, με σουρεάλ απαντήσεις όπως “Ταυρίνη είναι η λάμπα”. Γενικότερα, ακόμα και μερικές σκηνές θα ήταν ό,τι να ναι, αλλά εντάξει ρε παιδί μου, θα υπήρχε μια ποιότητα κάπου χαμένη. Εγώ θα το έβλεπα και θα μου άρεσε κιόλας.
2. Ο Ταραντίνο θα έκανε mini επεισόδιο τη ζωή μιας σαρανταποδαρούσας
Ναι, το είπα και παραπάνω, αλλά εδώ υπάρχει υπόθεση ρε φίλε. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η (σύντομη) ζωή μιας σαρανταποδαρούσας. Από την άλλη, σύντομο και Ταραντίνο δεν πάνε μαζί και έχουμε και 40 πόδια για κοντινά πλάνα, αλλά κάπως θα τα βόλευε ο τιτανομέγιστος. Όπως και να χει, δεν θα έβλεπες καμιά τρελή πλοκή, απλά ένα ζωντανό πλάσμα να περπατάει στα δάση για ώρες. Μετά, θα πεταγόταν καμιά κατσαρίδα με κανένα φλογοβόλο και θα “καθάριζε” με συνοπτικές διαδικασίες την σαρανταποδαρούσα και… τέλος. Παιδικάρα ε; Τώρα που το σκέφτομαι, καλύτερα που έγινε σκηνοθέτης κανονικών ταινιών και είδαμε το “Pulp Fiction”.
3. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος θα έκανε τη ζωή μιας χελώνας
Το μόνο σίγουρο σε αυτό το παιδικό, είναι ότι θα ήταν αριστούργημα. Αγγελόπουλο θα έβλεπες εξάλλου. Επίσης, ξέρεις τι άλλο θα έβλεπες; Πολλά επεισόδια. Το ένα θα ήταν η προσπάθεια μιας χελώνας να περάσει τον δρόμο, το άλλο να περάσει τον κήπο και πάει λέγοντας. Βέβαια, μια χελώνα ζει πάνω από 80 χρόνια. Άρα, η φάση θα τραβούσε καιρό και τα επεισόδια στην τελική θα ήταν τόσα πολλά, που θα πέρναγαν και αυτά της “Λάμψης”, αλλά να σου πω και κάτι; Καλύτερο παιδικό απ’ την “Ντόρα” θα ήταν, άρα μας κάνει.
4. Ο Σον Μέντες θα έφτιαχνε έναν σούπερ ήρωα πιο ποζερά και απ’ τον Ζόχαν
Βασικά άκυρο. Τον ίδιο τον Ζόχαν σε παιδικό θα έκανε. Θα ζητούσε και απ’ τον πιο κουλ τύπο στην ιστορία των κουλ τύπων, Άνταμ Σάντλερ, να δανείσει τη φωνή του και έτοιμο το… αριστούργημα. Τι κωλοτούμπες, τι άσκοπες ποζεριές, τι χάλια καρτούν θα βλέπαμε. Θα ήταν απ’ αυτά τα παιδικά, που λίγα άτομα γούσταραν (οι ποζεράδες) και κανείς δεν καταλάβαινε γιατί. Κάτι σαν τον “Ben 10” ένα πράγμα.
5. O Τζορτζ Ρομέρο θα έκανε την “Τούλα την Ταραντούλα”
Επειδή παίζει να ήμουν πολύ soft στα παραπάνω, σου άφησα το καλύτερο για το τέλος. Πάλι καλά να λες που ο Ρομέρο δεν ασχολήθηκε με τα παιδικά, γιατί η φάση θα ήταν πολύ creepy. Δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ; Δες απλά μερικές ταινίες του και θα καταλάβεις. Ο Τζορτζ λοιπόν, θα έκανε τη ζωή μιας ταραντούλας σε παιδικό. Από τη γέννηση της, μέχρι φυσικά τον θάνατο. Θα μου πεις “Που είναι το κακό;”. Το κακό είναι ότι σύμφωνα με φήμες, μια ταραντούλα αποκεφαλίζει το αμόρε της, γιατί… έτσι. Α επίσης, ο τίτλος “Τούλα η Ταραντούλα”, θα ήταν η ελληνική μετάφραση του καρτούν, η οποία μάλιστα θα είχε κερδίσει στο νήμα το “Μια τρελή-τρελή ταραντούλα”.
