Πότε πέρασε μια εβδομάδα; Πριν από 7 μέρες, ήταν που βγήκε η τέταρτη σεζόν του Casa De Papel στο Netflix. Δεν θα κάτσω να σου πω αν μου άρεσε ή όχι, απλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι δεν ακούστηκε και πάρα πολύ το τραγούδι με το οποίο συνέδεσε το όνομα της η σειρά. Το Bella Ciao. Και να σου πω και κάτι; Καλύτερα.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν διαφώνησα ποτέ με το άκουσμα του συγκεκριμένου αντιστασιακού κομματιού σε μερικά επεισόδια του Money Heist. Το αντίθετο μάλιστα. Γούσταρα πάρα πολύ που το άκουγα σε κάτι πιο “νεανικό”, ενώ παράλληλα λάτρεψα όσο δεν πάει τη σκηνάρα του Professor με τον Berlin στο τραπέζι. Θέλω να πιστεύω, ότι η σειρά είχε καλές προθέσεις ως προς τη χρησιμοποίηση του. Το θέμα μου όμως, είναι το πως πήρε ο κόσμος το συγκεκριμένο τραγούδι μέσω της “Τέλειας Ληστείας”.
Κοιτά, δεν θα σου πω ότι γνωρίζω τα πάντα. Και εγώ πριν δω τη σειρά, ήξερα απλά ότι υπάρχει το συγκεκριμένο κομμάτι και ότι ήταν παλιό αντιστασιακό. Μέχρι εκεί. Για αυτό ίσως μου άρεσε που το άκουσα στο Casa, επειδή μετά έκατσα και έμαθα, όχι πολλά, 2 πράγματα παραπάνω για αυτό και την ιστορία του. Τότε όμως, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα: Το Bella Ciao, γράφτηκε για να ακούγεται στα δύσκολα. Όχι στα club!
Βλέπεις, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που στο άκουσμα του δακρύζουν. Δακρύζουν γιατί έχουν ψάξει και διαβάσει για το “Μ’ ένα ραβδί στο χέρι”. Τι είναι αυτό; Η πρώτη ερμηνεία του τραγουδιού, στις αρχές του 20ου αιώνα. Τότε, που στην Ιταλία οι γυναίκες που δούλευαν στις φυτείες ρυζιού, εργαζόντουσαν σε άθλιες συνθήκες και έγραψαν ένα κομμάτι ως μορφή αντίστασης κατά του σκληρού αφεντικού. Έτσι ξεκίνησε το Bella Ciao. Για αυτό πρέπει να το σέβεσαι! Γιατί πρωτοακούστηκε από τα χείλη γυναικών με τσαγανό το 1906! Φαντάσου, είναι αρκετά δύσκολο να είσαι εργαζόμενη σήμερα, πόσο μάλλον πριν από 120 χρόνια!
Εγώ βέβαια, όπως αρκετοί, νόμιζα ότι γράφτηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Τότε που η ιταλική αντίσταση πολεμούσε τον φασισμό και αυτό το κομμάτι έβγαινε από τα στόματα των ανταρτών. Λίγο διαφορετικά όμως, αφού έγιναν μερικές αλλαγές στους στίχους. Ξέρεις τι λένε οι στίχοι αδερφέ μου; Για έναν άνθρωπο που πέθανε για την ελευθερία (morto per la libertà!). Καταλαβαίνεις τώρα γιατί το συγκεκριμένο άσμα, είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό τραγούδι που ακούστηκε τον 21ο αιώνα σε μια σειρά;
Όπως είπα και πιο πάνω βέβαια, δεν με ενοχλεί το Casa De Papel. Δεν με πειράζει που έγινε μόδα, αυτό μέχρι που μ’ άρεσε κιόλας. Εκεί που φρικάρω όμως, είναι το γεγονός ότι τα τελευταία 2 καλοκαιρία, θα το ακούσεις σε όλα τα clubs της Ελλάδας. Όχι ρε φίλε. Κάποια πράγματα δεν τα ακουμπάς έτσι, όπως και να έχει.
Το Bella Ciao, ακόμα και στο Casa De Papel, χρησιμοποιήθηκε τις στιγμές που υπήρχε μια υποτιθέμενη αντίσταση στην πλοκή της σειράς, όχι όταν μετράγανε τα εκατομμύρια. Γιατί εσύ λοιπόν, να πρέπει να το ανεβάζεις σε 15 χιλιάδες στόρι με φατσούλες και γκιφάκια λες και είναι καμιά σαχλαμάρα; Δεν σε κατηγορώ, απλά ρωτάω. Γιατί πρέπει ένα τέτοιο κομμάτι να το πάρει μετέπειτα η μουσική βιομηχανία και να το κάνει remix και τραγουδάκι του τύπου “Και σ’αγαπάω πάω πάω πάω”; Έλεος κάπου!
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, πριν από την Ισπανική σειρά έπρεπε να το ακούμε και σε πάρτι πράσινης φοιτητικής παράταξης; Παιδιά, ναι έγινε μόδα το τραγούδι, το καταλαβαίνω. Τραγουδήστε το, αλλά σεβαστείτε το! Το νόημα του είναι άλλο. Μιλάει για αγώνα, για αντίσταση, για ελευθερία ρε φίλε! Δεν νοείται να πάρεις ένα τόσο σοβαρό κομμάτι, να του αλλάξεις τους στίχους και να το κάνεις χαζοτράγουδο! Υπάρχουν εκατομμύρια τραγούδια που μπορείς να το κάνεις. Όχι με αυτό. Ξαναλέω. Αυτό το άσμα, δεν γράφτηκε για να το χορεύεις δίπλα απ’ την Belvedere, αλλά για τα δύσκολα. Ποια δύσκολα; Αυτά που περνάει ο λαός της Ιταλίας τον τελευταίο μήνα. Όταν οι άνθρωποι βγήκαν στα μπαλκόνια, ξέρεις ποιο κομμάτι είπαν κλαίγοντας; Μάντεψε!
Προσωπικά, ναι το ακούω και το τραγουδάω πολλές φορές. Είμαι επαναστάτης; Δεν με λες έτσι στα 22 μου, αλλά σίγουρα θα συνεχίσω να παλεύω όπως μπορώ για τις ιδέες μου και να μένω πιστός στα ιδανικά μου. Η γνώμη μου είναι, ότι ένα κομμάτι-ιστορία σαν το Bella Ciao, μπορεί ο καθένας να το νιώσει. Αλλά όχι στα club, πίνοντας αλκοόλ και μετρώντας λεφτά. Μπορεί να το νιώσει, για οποιαδήποτε μικρή επανάσταση έχει κάνει μέσα του. Κακά τα ψέματα, πολλοί από εμάς ζούμε σε έναν μικρόκοσμο, κάνοντας τις δικές μας μικρές επαναστάσεις μερικές φορές. Ε, τότε ναι. Αλλά μέχρι την επόμενη αντίδραση μέσα μας, ας σεβαστούμε αυτό το τραγούδι ρε φίλε!
