Τα σχολεία κοντεύουν ένα μήνα κλειστά. Το πότε θα ξανά ανοίξουν παραμένει άγνωστο βέβαια. Όλα τα πιτσιρίκια, οι γονείς κι οι καθηγητές παλεύουν να βρουν μια άκρη, σχετικά το πως θα συνεχιστεί η εκπαίδευση τους εξ αποστάσεως. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι νοσταλγούν και οι μεν και οι δε, τις μέρες που τα κουτσούβελα τους πηγαίναν σχολείο, κάνοντας κρόσσια τα νεύρα των καθηγητών. Ντάξει, ναι μπορεί να είμαστε ένα τσακ παραπάνω υπερβολικοί από όσο πρέπει, αλλά αυτό συμβαίνει για έναν και μόνο λόγο. Ναι σωστά, μας λείπει η φάση που ήμασταν παιδιά και οι βασικές έγνοιες για τους περισσότερους, ήταν να προλάβουν την πρώτη φουρνιά των πεινιρλί στο σχολείο. Επίσης, συχνά σκεφτόμαστε εκείνα τα αδιανόητα καφριλίκια που κάναμε στο προαύλιο, αλλά κάποιες φορές και στις αίθουσες και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, πως τα καταφέραμε κι επιζήσαμε; Πως βγήκαμε ζωντανοί μέσα από όλο αυτό; Πάρε λοιπόν, να έχεις να διαβάζεις 8 από τα προαναφερθέντα καφριλίκια.
Πετροπόλεμος vs Νερατζοπόλεμος
Από μικρό αν ήσουν βλαμμένο κι είχες μια ροπή στην καταστροφή θα έπαιζες πόλεμο. Βλέπεις δεν μπορούσες να καταλάβεις τη φρίκη του. Από τον πιο αθώο πόλεμο με τα παιχνίδια σου, που σου κόστιζε διαμελισμένα Transformers, πετώντας στα σκουπίδια τα χαρτζιλίκια των παππούδων, μέχρι αυτόν που έπαιζες με τους συμμαθητές σου, στο σχολείο. Εκεί, γέμιζες το οπλοστάσιό σου με πέτρες και νεράντζια εκσφενδονίζοντάς τα σε όποιον άμοιρο βρισκόταν στο αντίπαλο σχολείο, ή ακόμη και στο αντίπαλο τμήμα. Μετά το πρώτο ανοιγμένο κεφάλι, η κατάσταση εξομαλυνόταν ευτυχώς κι εμείς σταυροκοπιόμαστε που η κεφάλα μας, έμεινε στη θέση της.
Γουρούνες, μελισσούλες κι άλλα μικρά δυναμιτάκια
Για κάποιο περίεργο λόγο, μάγκας στο σχολείο θεωρούνταν αυτός που είχε πρόσβαση σε πάσης λογής και φύσης δυναμιτάκια, γιατί κάποια παιδιά λατρεύουν να βλέπουν πράγματα να εκρήγνυνται! Κι ενώ εφευρίσκαμε απονενοημένα ονόματα για όλα τα παραπάνω, ζούσαμε μια μικρή Ανάσταση κάθε εβδομάδα στο σχολείο. Οι πιο “πειραγμένοι”, επέλεγαν να τα βάζουν σε τσάντες συμμαθήτων και να περιμένουν να σκάσουν, γιατί έτσι είχε περισσότερη πλάκα. Μεγαλώνοντας, ανάψαμε μια λαμπάδα στον Σούπερμαν που διατηρήσαμε στο ακέραιο την ακοή μας και καταλάβαμε ότι αυτές οι μαλακίες δεν έχουν καθόλου πλάκα.
Μακριά γαϊδούρα
Όταν είσαι μικρός κι άμυαλος, εφευρίσκεις συνεχώς τρόπους για να ταλαιπωρείς τον πλησίον σου. Όπου πλησίον, βάλε συμμαθητής και παιδικός φίλος που είχε την ατυχία να πηγαίνει μαζί σου στην ίδια τάξη. Είναι αυτός που χωρίς να το ξέρει θα βρεθεί στη μέση της μακριάς γαϊδούρας και θα προσγειωθούν στην καημένη πλατούλα του διάφοροι πηδηχτούληδες αστειάτορες. Αν δεν γνωρίζεις τι εστί μακριά γαϊδούρα, υπάρχει κατατοπιστικό βιντεάκι για να μάθεις! Αν τώρα νομίζεις πως υπερβάλλουμε κι είμαστε φλώροι, δοκίμασε με το παρεάκι σου να παίξεις τώρα στα 30 φεύγα σου (αν είσαι συνομήλικος) μακριά γαϊδούρα κι αν δεν τελειώσεις 2 βολταρέν για να γιάνει η μέση, έλα να μας βρεις.
Πατητό
Ο εφιάλτης των λευκών παπουτσιών και μαζί της μάνας σου. Ο εφιάλτης των ταλαιπωρημένων πελμάτων επίσης, που είχαν περισσότερες μελανιές από όσες ο Ράμπο, στο Πρώτο Αίμα. Για όσους τυχερούς δεν γνωρίζουν μιλάμε για τη φασούλα που τα παιδιά που παίζανε ένωναν τα πόδια τους με στόχο να πατήσουν το πόδι κάποιου φωνάζοντας κατά σειρά “πρώτος”, “δεύτερος”. Το ποδοτουρλουπούκι ήταν αναμενόμενο, όπως και η εικόνα δεκάχρονων να κουτσαίνουν μετά από κάθε παιχνίδι.
Τρικλοποδιές
Ακόμα οι αναμνήσεις του μικρού Σπυράκου με την σπασμένη μύτη, να πηγαίνει κλαμμένος στη δασκάλα, λέγοντας πως έσπασε τα μούτρα του, με κρατάνε ξάγρυπνο. Δεν ήθελα να καρφώσω τον Γιωργάκη που μου έβαλε γερή τρικλοποδιά, που ήταν όλη δική μου. Έτσι εγώ έμεινα με την ραγισμένη μύτη να ψάχνω ακόμη λεφτά να εγχειρήσω το στραβό διάφραγμα κι ο Γιώργος έμεινε με το κουλ παρατσούκλι ο Τρικλοποδιάς.
Η μάχη της σαΐτας
Δουλεία δεν είχε ο διάολος σκεφτόταν ακατάλληλα παιχνίδια για παιδιά είναι η φάση, όπως κατάλαβες, με τούτο εδώ να είναι όντως το πιο αθώο από τα παραπάνω. Ωστόσο, υπήρχαν κάτι κωλόπαιδα που φτιάχνανε κάτι σαΐτες πυραυλοκέντητες, που ήθελες μετά την επίθεση τους, γυάλινο μάτι για να κυκλοφορήσεις!
Αηδιαστικά ζωύφια στις κουκούλες και μέσα στα ρούχα των συμμαθητών
Αν έχεις μεγαλώσει στα τιμημένα 90s στην Ελλάδα, τότε κάπου θα είχε πάρει το μάτι σου εκείνο το αηδιαστικό challenge! Μιλάμε για αγοράκια συνήθως που δείχνανε με τον λάθος τρόπο την καψούρα τους στα κοριτσάκια κι έβαζαν στις κουκούλες από τα μπουφάν και τα φούτερ τους, όπως και μέσα στις μπλούζες τους κατσαριδούλες, ακριδούλες, μέχρι και σαλιγκάρια! Ποιο Fear Factor μου λες, έλα στο 15ο Δημοτικό του Αιγάλεω, να δεις τη γλύκα!
Καδομαχίες
Δεν ξέρω αν γνωρίζατε τούτο το παιχνίδι, που ήταν σαν τις τσουβαλομαχίες, αλλά στα δυτικά προάστια των Αθηνών, είχε γνωρίσει μια δημοφιλία. Ο στόχος κι ο σκοπός του, ήταν να ρίξεις τον πιο μικρόσωμο της παρέας σε έναν κάδο και να τον τσουλήσεις στην κατηφόρα, κρατώντας με χρονόμετρο το ρεκόρ του. Γρήγορα, καταλάβαμε πως επρόκειτο για παιχνίδι ηλιθιότητα και μείναμε στο τιμήμενο κι ασφαλές κυνηγητό και κρυφτό. Και μουσικές καρέκλες και τυφλόμυγα για το τσακίρ κέφι.
Σε θερμοπαρακαλούμε να συνδράμεις στα σχόλια με τις δικές σου φρικιαστικές εμπειρίες από παιδικά παιχνίδια!
