Χαμούλης, πανικούλης, είναι οι Βάρβαροι να έρθουν σήμερα, και ναι, μες στην καραντίνα το Casa de Papel είναι μια κάποια λύσις. Οπότε, άσε εδώ απ’ έξω την ομπρέλα σου και επιχείρημα για το πόσο μέτρια είναι τεχνικά η ιστορία του Καθηγητής και των Πόλεων, και πάμε στο ζουμί.
Θα δω, θα δεις, θα δούμε 4η σεζόν, κι έχουμ’ ελπίδες γι’ αυτή. Ελπίδες ότι θα ‘ναι καλύτερη απ’ την 3η. Ελπίδες ότι θα ‘ναι καλή γενικώς (όχι μεγάλες). Μα για να γίνουν αυτά, θα πρέπει να ‘χουν αποφύγει οι Ισπανοί φίλοι 4 πολύ μεγάλες κακοτοπιές. Και γρήγορα-γρήγορα, χωρίς προλόγους εξηγούμαι:
1. ΔΕΝ πρέπει να γίνει λαϊκή επανάσταση!
Κατά κει πάει το πράμα, το ξέρω, αλλά δεν πρέπει να πάει. Το Casa de Papel έδειχνε εξ αρχής μια διάθεση… (ψευδο)επαναστατική! Τσιτάτα τύπου: Δεν θα ληστέψουμε, θα τυπώσουμε απ’ το μηδέν. Τραγούδια Μπέλα Τσάο! και “χτυπήματα στον καπιταλισμό”. Όμως η αλήθεια είναι πως, όλο αυτό έγινε για να ‘χουν τον κόσμο μαζί τους. Για ν’ ασκήσουν πίεση στο κράτος μέσ’ απ’ την αγάπη της κοινής γνώμης. Και στο φινάλε, φίλε (δεύτερε εαυτέ μου!) Προφεσόρ, αν ήσουν ο Ρομπέν των Δασών, θα τα μοίραζες. Εσύ έκανες τρελίτσες στα νησιά με τη Ρακέλ, και μπράβο σου, είσαι ένας τρομερά επιτυχημένος κλέφτης, αλλά δεν είσαι ο Τσε Γκεβάρα. Αν λοιπόν η ιστορία σου το πάει προς τα κει, το μόνο που θα καταφέρει είναι να εκμεταλλευτεί χυδαία την ιδέα της επανάστασης και (κυρίως εκείνη) της δικαιοσύνης. Κι άρα, να φανεί πολύ λίγη μπροστά σε πραγματικά επαναστατικές “παραβατικές” ιστορίες, όπως αυτή του V for Vendetta, του Υποκινητή, και άλλων πολλών ταινιών που λίγο ως πολύ τις ψιλοκόπιαρες. Γι’ αυτό άσε τις ιδεολογίες, άσε το λαό στην ησυχία του, άσ’ τα φιλοσοφικά και κάνε τη δουλειά σου. Πάρ’ τους τα λεφτά!
2. ΔΕΝ πρέπει να πεθάνει η Ναϊρόμπι!
ΕΝΑΝ χαρακτήρα είχε η σειρά, που ΟΛΟΙ τον συμπαθούσαν. Ούτε ο Καθηγητής, ούτε ο Μπερλίν, ούτε η Τόκιο (καλά, γελάω!), ούτε καν ο Μόσχα δεν είχαν την απόλυτη συμπάθεια του κοινού. Ένας την είχε: η Ναϊρόμπι! Και κάπου το προσπάθησαν να της χαλάσουν το μύθο στην 3η σεζόν, αλλά δεν το κατάφεραν. Η Ναϊρόμπι λοιπόν, είναι ο μόνος άνθρωπος που στ’ αλήθεια τόσο πολύ μας ενδιαφέρει απ’ αυτή τη σπείρα. Είναι συμπαθητική, είναι δυναμική, είναι ΧΡΗΣΙΜΗ, είναι έξυπνη, έχει πραγματικά ωραία ιστορία πίσω της, άρα; Άρα ΔΕΝ μπορεί να είναι νεκρή! Γιατί αν είναι, ποιος θα δει παρακάτω μωρέ;
3. Η Άλις ΔΕΝ πρέπει να είναι η Τατιάνα!
Υπερβολή! Ντάξει, δηλαδή απ’ τις δυο γυναίκες που είχε η ισπανική αστυνομία επικεφαλής, ο Προφεσόρ έριξε τη μία κι ο αδερφός του τα είχε παλιά με την άλλη; Χάθηκαν οι διαπραγματευτές; Ε, μεγάλες σεναριακές ευκολίες παιδιά, δουλέψτε το λίγο παραπάνω…
4. ΔΕΝ πρέπει να μείνει ζωντανή μόνο η Τόκιο!
Το διάβασα, έφριξα, το γράφω για να φρίξεις: Υπάρχει ένα σενάριο που λέει πως, οι αφηγήσεις που ακούμε απ’ την Τόκιο 3 σεζόν τώρα, είναι κατάθεση στην αστυνομία. Και ακούμε μόνο Τόκιο, γιατί είναι η μόνη που γλύτωσε και παραμένει ζωντανή. Οπότε, ακούστε παλικάρια εκεί στην Ιβηρική: επειδή είναι γνωστό ότι το σινεμά κι η τηλεόρασή σας έχει μια ροπή προς το μελόδραμα, δεν θα πω τίποτα αν αποφασίσετε να τους πεθάνετε όλους. Όμως όλους! Δεν μ’ αρέσει, αλλά να πάει το παλιάμπελο. Αλλά να τους πεθάνετε όλους, ΕΚΤΟΣ απ’ τον εκνευριστικό, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΗΣΤΟ κι ανίκανο χαρακτήρα, αυτό πια θα είναι άνω ποταμών! Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, θα ‘χετε περάσει ένα εξαίρετο μήνυμα (αν θες να κάνεις δουλειά και να μη σου βράζουν κόλλυβα στο φινάλε, ΜΗΝ βάζεις στην ομάδα κυκλοθυμικές ξερόλες με αποψάρα και παντελή αδιαφορία για τους κανόνες στο σχέδιο). Και μπράβο σας! Αλλά καλύτερα όχι, γιατί έχουμε δώσει ήδη τόσο χρόνο σε τούτη τη σειρά, κι ο μόνος λόγος που δεν κλαίμε ήδη για τις πεταμένες ώρες μας, είναι η ελπίδα για ένα καλό φινάλε, διάολε…
