Για πολλούς τα παιχνίδια που παίζονται σε κονσόλα ή σε υπολογιστή, θεωρούνται παιδική απασχόληση και κάτι που δεν κάνει ένας ενήλικας άνθρωπος. Η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνει κανείς, απομακρύνεται σιγά – σιγά απ΄το κάψιμο των videogames αλλά όχι γιατί θέλει, απλά τα φέρνουν έτσι οι καιροί διάολε. Βλέπεις, όσο αυξάνεται η ηλικία ενός ανθρώπου, κατά πάσα πιθανότητα αυξάνονται και οι υποχρεώσεις του. Έτσι, το μόνο που του μένει απ’ τον χώρο του gaming, είναι κάτι ντουλάπια με γαμάτα παιχνίδια, αλλά και αναμνήσεις που δεν θα τις άλλαζε με τίποτα.
Αυτές οι αναμνήσεις έχουν να κάνουν κυρίως με κλασσικά παιχνίδια, που οι περισσότεροι από εμάς τα έχουμε παίξει. Αν ήσουν από τα παιδάκια που γύρναγαν τις γειτονίες με τη φανέλα του Κοβάσεβιτς, το Fifa θα μπορούσε να είναι ένα απ’ αυτά. Αν από την άλλη, δεν γουστάρεις τη μπάλα και γενικότερα τις φλωριές, σου έχω το GTA για να σε εκπροσωπεί, το παιχνίδι που ανέπτυξε σχεδόν σε όλους μας, το αίσθημα της καγκουριάς το οποίο κουβαλάμε ακόμα και σήμερα.
Τα video games, είναι σαν τα πατατάκια, ένα δεν είναι ποτέ αρκετό, πρέπει να έχεις πολλά πάνω σου και κυρίως ποικιλία. Έτσι, μπορούμε άνετα να θυμηθούμε τις περιόδους που περνάγαμε φασάρες και δεν γουστάραμε καθόλου τα κλασσικά παιχνίδια που είχαμε και ψάχναμε πάντα κάποια παραλλαγή για να περάσουμε την ώρα μας. Ένα απ’ τα games που είχε αυτό τον ρόλο στη ζωή μας, ήταν το Euro Truck Simulator, ένα βαρετό, μονότονο, χαζό, αλλά τόσο γαμάτο παιχνίδι. Αν δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάω, απλά σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι γιατί, δεν έχεις νιώσει το συναίσθημα του να βρίσκεις ουσία, σε ένα παιχνίδι που το κόσνεπτ του, είναι απλά το να οδηγάς μια νταλίκα.
1. Έδειχνες τι τιμόνι είσαι
Σε αρκετούς φαινόταν εύκολο το να σέρνεις ένα Scania στις Εθνικές οδούς και απλά να πληρώνεις διόδια, αλλά δεν ήταν έτσι. Δεν ήταν έτσι γιατί αρχικά, όταν έπρεπε να βγεις από αυτούς τους δρόμους, οι παράδρομοι δεν χώραγαν ούτε παπάκι 50άρι με χαλασμένη εξάτμιση, πόσο μάλλον έναν τράκτορα με βαρύ φορτίο, που μεταφέρει κότες στο Βελιγράδι. Έτσι κάθε φορά, που οδηγούσες έπρεπε να δείξεις τι τιμόνι είσαι, υπολογίζοντας και τα χιλιοστά για να μην τρακάρεις στις μπάρες. Όταν δε, έφτανες Σερβία (ή οπουδήποτε αλλού) και έπρεπε να αφήσεις τα κοτόπουλα, για να πάρεις έξτρα πόντους χρειαζόταν να παρκάρεις μια τεράστια νταλίκα σε ένα πάρκινγκ που με το ζόρι έπαιρνε Lada. Αν τα κατάφερνες όλα αυτά, το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα γινόσουν σωστό τιμόνι όταν μεγαλώσεις. Αν πάλι είχες τιμονιέρα και τα ίδια ποσοστά επιτυχίας, τότε θα έπρεπε να σου εκδοθεί δίπλωμα οδήγησης χωρίς καν να δώσεις εξετάσεις.
2. Σου παρείχε δωρεάν μαθήματα Γεωγραφίας
Ναι ok, αν είσαι ο Μανωλάκης από το “Καφέ Της Χαράς” σίγουρα το συγκεκριμένο δεν θα σε εκπλήξει. Εγώ απ’ την άλλη έμαθα τόσες πόλεις της Ευρώπης μ’ αυτό το παιχνίδι που τύφλα να ‘χουν όλα τα μαθήματα της Γεωγραφίας στο σχολείο. Βλέπεις, το Euro Truck δεν είχε μόνο Παρίσια και Λονδίνα, αλλά και διάφορες άλλες, εμπορικές (υποθέτω) πιο άγνωστες περιοχές. Έτσι, κάθε φορά που έκανες ένα μεγάλο ταξίδι, περνούσες από πόλεις που ούτε καν μπορούσες να φανταστείς ότι υπάρχουν. Ενώ σε περίπτωση που ήσουν μέγα γιωτόμπαλο, σαν εμένα, παίζοντας νταλίκες μπορούσες επίσης να μάθεις ότι το Σουφλί είναι περιοχή κοντά στον Έβρο και όχι εξάρτημα για τη σούβλα (true story).
3. Έδειχνες πόσο κάγκουρας μπορείς να γίνεις
Ο γνήσιος νταλικιέρης, από δυο πράγματα φαίνεται, από το μπινελίκι που ρίχνει στους δρόμους και από το πόσο κιτς μπορεί να κάνει τη νταλίκα του. Σίγουρα παίζοντας το συγκεκριμένο παιχνίδι, στο πρώτο είχες ιδιαίτερα ανεπτυγμένα skills, ενώ αν ήσουν τόσο καλός, γινόσουν εξπέρ και στο δεύτερο, καθώς σου δινόταν η δυνατότητα να φτιάξεις όπως θες το καμάρι σου, το φορτηγό σου. Τότε ήταν που στους περισσότερους έβγαινε ο κλαρινογαμπρός που κρύβουν μέσα τους, καθώς μπορούσες να δεις αρκετές σουρεάλ καταστάσεις. Για παράδειγμα, ορισμένοι έγραφαν μπροστά στο φορτηγό “ΠΑΝΑΓΙΑ”, ενώ τερμάτιζαν την όλη φάση, καθώς όλο αυτό συνοδευόταν από έναν φωτεινό σταυρό με λεντάκια στο παρμπρίζ δίνοντας μια και καλή το μήνυμα.
4. Δεν το βαρίοσουν ενώ θα έπρεπε
Μη γελιόμαστε, η υπόθεση του παιχνιδιού ήταν βαρετή και αρκετά άτομα δεν το ξεκίνησαν, ακούγοντας την. Ναι ξέρω, το να παίρνεις μια νταλίκα και απλά να μεταφέρεις φορτία δεν είναι κάτι τόσο “ουάου”. Το γαμάτο της υπόθεσης, ήταν το γεγονός ότι μπορούσες να πάρεις δάνειο για να φτιάξεις δικιά σου εταιρία με φορτηγά, ενώ αν δεν το ξεχρέωνες (πολύ πιθανό), δεν είχε και την καλύτερη τροπή η όλη φάση. Αυτό το mini story που δημιουργούταν μέσω του δανείου, είναι ίσως η αιτία που έγινε τόσο γνωστό και ενδιαφέρον το παιχνίδι. Προσωπικά, το εκτίμησα λίγο παραπάνω, όταν έπαιξα το αίσχος που λέγεται American Truck Simulator και κατάλαβα τι θησαυρό σνόμπαρα επί χρόνια!
