Οι σχολικές εκδηλώσεις ήταν πιο βασανιστικές και από μαθηματικά την τελευταία ώρα

H αλήθεια είναι ότι από όταν ο ιός εμφανίστηκε, οι περισσότεροι από εμάς κλειστήκαμε σπίτια μας και αλλάξαμε κατά μια έννοια τα χόμπι τα οποία είχαμε. Μέσα στα πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει ο καθένας στο τσαρδί του (γυμναστική, gaming, προσωπική περιποίηση), υπάρχει και άφθονος χρόνος για σκέψεις και προβληματισμούς. Ένας απ’ αυτούς, σε πολλά άτομα θα είναι για τον χρόνο, καθώς φτάνουμε αισίως στα τέλη του Μάρτη και ορισμένοι αρχίζουμε να πνιγόμαστε από το γεγονός ότι έρχεται ένα καλοκαίρι, λίγο αβέβαιο.

Γενικότερα, πάντα όταν έμπαινε ο πρώτος Μήνας της Άνοιξης αρκετοί από εμάς περιμέναμε να τελειώσει γρήγορα, Βλέπεις, τις τελευταίες μέρες αλλάζει η ώρα κάνοντας πιο μεγάλη την ημέρα, συν ότι τσιμπάγαμε μια αργία εξαιτίας των παρελάσεων. Σε περίπτωση που ήσουν και μαθητής, θα έχανες έξτρα μια μερούλα για χάρη και εορταστικών εκδηλώσεων. Φέτος κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Βλέπεις μάγκα μου, μας τα έσκασε η πανδημία και ακυρώθηκαν τα πάντα. Έτσι, δεν θα υπάρξουν γιορτές στις σχολικές αίθουσες αυτή τη χρονιά, αλλά ούτε και παρελάσεις έξω απ’ αυτές. Στο άκουσμα της συγκεκριμένης είδησης, πολλά άτομα ξενέρωσαν με αυτό το γεγονός και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Εγώ προσωπικά, πάντα μισούσα αυτές τις μέρες όταν ήμουν μαθητής και ιδιαίτερα τις εκδηλώσεις. Και Πίστεψε με, είχα πολλούς λόγους για να το κάνω.

 

 

“Παιδιά αύριο δεν έχουμε μάθημα, θα έρθετε όλοι στη γιορτή όμως αλλιώς θα πάρετε απουσίες”. Τη συγκεκριμένη φράση παίζει να την ακούγαμε συνέχεια και ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Μπορώ να κατανοήσω ότι οι καθηγητές θέλανε κόσμο σε αυτά τα γεγονότα και η απειλή της απουσίας έμοιαζε με ιδανική λύση, αλλά ρε φίλε ήταν άσχημο. Ήταν άσχημο, γιατί όποιος δεν γούσταρε απλά πήγαινε σχολείο και στη τελική καθόταν απ’ έξω, μέχρι να ξανά ανέβει στην αίθουσα για παρουσίες. Μετά απ’ όλα αυτά, την έκανε κύριος και τράβαγε για καφέ. Έτσι, ούτε τη γιορτή είχε απολαύσει, συν ότι είχε ξυπνήσει τζάμπα, πώς να γουστάρει την όλη φάση μετά;

 

 

Αυτό συνέβαινε κατά κύριο λόγο στο δημοτικό. Βλέπεις τότε, όλοι είχαμε από ένα ποιηματάκι να πούμε και έπρεπε την ημέρα της γιορτής, να εντυπωσιάσουμε το κοινό. Ε, οι μανάδες ορισμένων από εμάς αποφάσιζαν κάθε φορά ότι ο γιόκας τους δεν θα καταφέρει κάτι τέτοιο με την ικανότητα του στην απαγγελία, αλλά με το εκκεντρικό του ντύσιμο. Έτσι, ο κόσμος εκεί που περίμενε να δει ένα 9χρονο παιδάκι να λέει ποιήματα κατά του εχθρού (άλλο και αυτό), έβλεπε τον Φλωρινιώτη σε πιτσιρίκι και ξέχναγε αυτόματα Τούρκους και Ιταλούς στο δευτερόλεπτο. Προσωπικά, αν με ρωτήσεις για το συγκεκριμένο θέμα, πάλι καλά (;) μετά μεγάλωσα και έμαθα να ντύνομαι μόνος μου…

 

 

Κάθε σχολείο που σέβεται  τον εαυτό του, έχει δικιά του χορωδία στις σχολικές γιορτές. Αυτή αποτελείται κατά 35% από παιδιά που γουστάρουν τη μουσική και έχουν συμπαθητική φωνή και 65% από κάγκουρες, που απλά θέλουν να χάσουν μάθημα. Το ζήτημα στην όλη φάση, είναι ότι για κάποιο περίεργο λόγο, οι κάγκουρες έχουν και αγριοφωνάρα. Έτσι, κατά πάσα πιθανότητα όταν φτάσει η μεγάλη μέρα της γιορτής, οι γονείς παρά να ακούσουν μελωδικά τον Ντούτσε που βάζει τη στολή του, ακούνε κάτι μεταξύ Θύρας 7 και κοινό σε συναυλία των RNS. Το λες και επιτυχία. 

 

 

Άλλο και τούτο. Σε κάθε εκδήλωση των σχολείων, είτε είναι αθλοπαιδιές, είτε παρελάσεις, είτε γιορτές, υπάρχουν περίπου 9-10 γονείς (οι ίδιοι κάθε φορά) που θα είναι με μια κάμερα στο χέρι. Δεν αντιλέγω, θες να έχεις το παιδί σου σε βίντεο, καλά κάνεις. Αλλά ρε φίλε, κάθε φορά με αυτόν το διάολο ανά χείρας, χάνεις τη στιγμή. Άσε που και τα άλλα παιδάκια νιώθουν κάπως, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν 50 άτομα να τους κοιτάνε, έχουν και τα φλας να πέφτουν πάνω τους και να τους αγχώνουν. Κλείστε τις κάμερες κύριοι.

 

 

Πραγματικά, στο δικό μου σχολείο μπορώ να σου πω ακριβώς τι τραγούδι, τι ποίημα και τι ιστορίες θα απαγγείλουν και με τι σειρά. Εσείς οι καθηγητές, αφού στήνετε που στήνετε μια γιορτή, κάντε κάτι πρωτότυπο τουλάχιστον, έτσι για το σασπένς. Τα παιδιά που πάνε Γ’ Λυκείου, παίζει να έχουνε μάθει και τα λόγια απ’ έξω στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Αν θέλετε να μαζευτεί κόσμος και να κάνετε κάτι ξεχωριστό, πάρτε τους κάγκουρες από τη χορωδία, ντύστε τους Καραϊσκάκη και Διάκο και εκεί να δεις για πότε θα μαζευτούν μιλιούνια στις κερκίδες.