Πάντα είχα μια τάση να υποστηρίζω τους πιο αδύναμους, δεν νομίζω ότι είναι δικό μου χούι αυτό, αρκετά άτομα θα με νιώθουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Από πιτσιρίκι, αυτή μου την παραξενιά, την έβγαζα παντού, από τις ομάδες που υποστήριζα (Βάζελος βλέπεις), μέχρι τη μουσική που άκουγα. Από αυτήν τη λίστα, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα παιδικά, καθώς ναι μεν έβλεπα Pokemon, Scooby και τα σχετικά, αλλά πάντα είχα ένα παραπάνω κολληματάκι με τα πιο “άγνωστα”.
Όταν αναφέρομαι σε κάτι άγνωστο δεν εννοώ κάτι πεταμένες βιντεοκασέτες, οι οποίες είχαν τις ιστορίες ενός γουρουνιού που ήθελε να φάει τις τηγανίτες του και συνέχεια κάτι του τύχαινε (όποιος ξέρει το όνομα του παιδικού να στείλει μήνυμα το ψάχνω 2 χρόνια). Αναφέρομαι φυσικά σε γαμάτα πράγματα, που οι περισσότεροι από εμάς τα έχουμε δει και τα θυμόμαστε πάρα πολύ καλά.
Αν με ρωτήσεις ποια παιδική ταινία λάτρευα, αυτή είναι Το Μαγικό Δώρο Του Χιονάνθρωπου, ενώ αν έχεις την περιέργεια να μάθεις πιο παιδικό ήταν αυτό που με έκανε να χασκογελάω μπροστά απ’ την τηλεόραση, η απάντηση είναι τα Τελετάμπις. Ναι φίλε καλά διάβασες, τα Τελετάμπις. Πολύ τα μισούσαν, αλλά εγώ έχω αρκετούς λόγους για να τους πάω κόντρα και να αποδείξω ότι επρόκειτο για ένα αδικημένο παιδικό.
Είχε γαμάτη αρχή
“Κατρακυλάμε. Πέρα στα λιβάδια τα μακρινά, τα Τελετάμπις θα παίξουν με χαρά”, παρουσίαση των “χαρακτήρων” και διάφορα ράντομ μεγάφωνα να φωνάζουν “ήρθαν τα Τελετάμπις”. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι υπήρχε κάτι καλύτερο απ’ αυτό. Μιλάμε ίσως για την πιο παράξενη, χαζοχαρούμενη και πρωτότυπη αρχή παιδικού που έχω δει και ξέρεις κάτι; Μου άρεσε. Μου άρεσε σε σημείο που είχα μπουφάν με τα Τελετάμπις και μετέπειτα είχα ένα απ’ αυτά (τον Τίκι Ουίνκι) σε κουκλάκι. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί υπήρχε τόσο hate στο συγκεκριμένο παιδικό, ήταν απλά 4 χαρούμενα πραγματάκια που πέρναγαν καλά, που είναι το κακό;
Ήταν creepy, αλλά ωραίο creepy
Ναι ok, μπορώ να δεχθώ ότι η συγκεκριμένη παρεούλα δεν ήταν πολύ συνηθισμένη και σίγουρα ούτε καλύτερη από τη δική σου. Ξέρω ότι σε φρίκαραν ορισμένες φορές, με τον τρόπο που κινούνταν και με αυτά που έκαναν. Δεκτό. Όμως ρε φίλε, παραδέξου το, σε όλους μας αρέσουν creepy πράγματα, γιατί να πληρώσουν τη νύφη τα έρμα τα Τελετάμπις; Εσύ δηλαδή που θυμάσαι ακριβώς την ημερομηνία που γνώρισες την κοπέλα που σου αρέσει, νομίζεις ότι δεν είσαι creppy; Είσαι και παραείσαι! Μη ξανακούσω κάτι τέτοιο, το συγκεκριμένο παιδικό έχτισε το όνομα του πάνω σε αυτήν τη λογική, κατηγόρησε το για ο,τιδήποτε άλλο, αλλά για αυτό ποτέ!
Είχε για ήλιο, ένα μωρό
Ναι είναι τρομακτικό. Ειδικά αν το δεις μετά από 15 χρόνια, είναι πάρα πολύ τρομακτικό! Αλλά είναι και γαμάτο ταυτόχρονα. Πραγματικά, το βλέπω και το ξαναβλέπω, και έχω αυτό το φρικαρισμένο χαμόγελο που με κάνει να συμπαθώ όλο και περισσότερο τα Τελετάμπις. Οι τύποι έβαλαν το πρόσωπο ενός μωρού, να παριστάνει τον ήλιο όταν ξημερώνει, γιατί μπορούσαν! Το σκέφτηκαν, το γούσταραν και το έκαναν. Μαζί τους!
Είχανε Τablet στις κοιλιές τους.
Πολύ πριν ανακαλυφθεί το Internet και το Youtube, τα Τελετάμπις είχανε κάτι σαν Tablet στις κοιλιές τους, οι οποίες έβγαζαν ένα φως όταν ήταν να δείξουν βίντεο. Τότε, παρακολουθούσαμε κάτι άγνωστα πιτσιρίκια (μέσα από την κοιλιά των πρωταγωνιστών), τα οποία απλά τρέχανε σε κάμπους και έμπαιναν σε Super Market, χωρίς λόγο. Και αυτό που μόλις διάβασες, ήταν η υπόθεση του παιδικού. Οk, εδώ το έχαναν λίγο, αλλά ρε φίλε ακόμα και αυτό το κουλό πράγμα που έγραψα παραπάνω, το αντιμετώπιζαν με πολύ διάθεση και χαρά και με έκαναν να τα συμπαθώ.
Γουστάραμε που δεν έβγαζε κανένα νόημα.
Το συγκεκριμένο παιδικό θα μπορούσε να έχει τίτλο “Ό,τι να ναι”, καθώς τίποτα από ότι συνέβαινε δεν έβγαζε νόημα. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα που ήταν το κακό με αυτό, λες και τα άλλα παιδικά ήταν master στην υπόθεση και την πλοκή και μας πείραξαν τα Τελετάμπις. Τα συγκεκριμένα (υποθέτω) δημιουργήθηκαν για να είναι αυτά που είναι, καθώς μέχρι και η ηλεκτρική σκούπα που προχωράει μόνη της είναι creepy. Εγώ πάντα τα συμπαθούσα και μπορώ να πω με σιγουριά, ότι αν κάτσω να δω ένα επεισόδιο σήμερα, θα περάσω το ίδιο καλά. Που ξέρεις, μπορεί να το έχω κάνει ήδη και να μου άρεσε!
