Μεγάλωσα την εποχή που η trash μουσική ήταν στα καλύτερα της. Ήταν εκείνη η περίοδος που η Βανδή μας έκανε να αναρωτιόμαστε για το τι μπορεί να κάνει μόνη της μες το σαλόνι της και η Μάρω Λύτρα έψαχνε μια μηχανή του χρόνου, για να τα βρει με το μωρό της. Μέσα σε αυτήν τη σουρεάλ φασάρα που υπήρχε, οι καημένοι οι γονείς μου προσπαθούσαν να με τραβήξουν απ’ αυτά τα ακούσματα, καθώς δεν ήθελα και πολύ να γίνω δυναμίτης με τον Γιωργάκη τον Τσαλίκη.

Για να καταφέρουν κάτι τέτοιο, επιστράτευσαν τα μεγάλα μέσα. Τα Ημισκούμπρια. Βέβαια, προς έκπληξη κανενός, ο πατέρας μου έφερε λάθος CD στο σπίτι και έτσι ποτέ δεν απέκτησα κάποιο δίσκο των Ημιζ. Και δεν με χάλασε καθόλου φίλε. Κατά τύχη, είχα ανακαλύψει τους Etsi De. Ένα συγκρότημα που ποτέ δεν πήρε την αναγνωρισιμότητα που του άξιζε και ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Για να στο κάνω πιο λιανά, οι συγκεκριμένοι τύποι, ήταν τα Ημισκούμπρια του έντεχνου. Μπορούσαν με τα τραγούδια τους, να σε κάνουν να διασκεδάσεις, να γελάσεις αλλά και να μάθεις. Ναι, να μάθεις. Γιατί εκτός των άλλων, έκαναν γαμάτες διασκευές! Σε περίπτωση που δεν άκουσες ποτέ για την ύπαρξη τους, μη σκας, εμείς είμαστε εδώ. Πάρε 5 τραγούδια που θα σε αναγκάσουν να κοπανάς το κεφάλι σου γιατί δεν τους ανακάλυψες νωρίτερα.

1. “Η Φανατικιά”

Όταν σε ένα τραγούδι συμμετέχουν ο Μιχάλης Λεάνης, ο Κώστας Παπαγεωργίου, ο Μπάμπης Χριστόγλου και ο Δημήτρης Μεντζέλος, τότε μόνο καλά αποτελέσματα μπορείς να έχεις. Το συγκεκριμένο άσμα είναι μια τετράλεπτη γκρίνια, αλλά εγώ το γούσταρα και συνεχίζω να το γουστάρω. Το μόνο που με ξενερώνει ακούγοντας το, είναι ότι η κοπέλα για την οποία γράφτηκε είναι Γαύρος. Μέχρι ΑΕΚτζού θα μπορούσα να το δεχθώ. Όμως φανέλα του Τζιοβάνι για το αίσθημα, δεν θα έβαζα ποτέ! Αν σου έχει τύχει ποτέ κορίτσι που η ζωή της είναι το ποδόσφαιρο, σου βρήκαμε το τραγούδι σου!

2. “Το αυτό”

Όχι ρε ανίδεε. Δεν μιλάω για το βιβλίο του Στίβεν Κίνγκ, ούτε προφανώς για την ταινία με τον κλόουν που τρώει παιδάκια. Αναφέρομαι στη διασκευή που έκαναν οι Etsi De στο τραγούδι – δρώμενο, του Χάρρυ Κλυνν. Ποτέ δεν μάθαμε τι ήταν το “ντουγκουντουγκουντού”, που είχε μέσα κρυμμένο η βαλίτσα. Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος. Οι περισσότεροι από όσους το ακούγαμε, γνωρίζαμε τα λόγια απ’ έξω και ανακατωτά, καθώς μας πώρωνε ο ρυθμός και η (καλή) χαζομάρα που είχε. Όταν αγγίζεις έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη και σου βγαίνει, τότε μάλλον κάτι κάνεις καλά. Άλλωστε, ακόμα και ο ίδιος ο Χάρρυ τους είχε τρομερή συμπάθεια.

3. “Η πεθερά”

Ακόμα μια διασκευή, ακόμα μια τραγουδάρα! Το 1976 ο Γιάννης Λογοθέτης, έγραφε για την πεθερά που του έκανε τη ζωή πατίνι. 29 χρονάκια αργότερα, ακούγοντας Etsi De, κατάφερνα να σπάω τα νεύρα της γιαγιάς μου όλη την ώρα. Βλέπεις, η καημένη είχε συνέχεια τον πατέρα μου πάνω από το κεφάλι της, να την πειράζει με το συγκεκριμένο κομμάτι. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε, ήταν να το μάθει και το εγγόνι της. Δυστυχώς για την ίδια, τα τσογλάνια που άκουγα, με βοήθησαν να γνωρίζω τα lyrics απ’ έξω και ανακατωτά. Τι ωραίες εποχές. Ναι ξέρω, ήμασταν σαν επεισόδιο στις οικογενειακές ιστορίες αλλά για ένα τόσο γαμάτο τραγούδι, άξιζε!

4. “Αγαπουλίνι”

Αν ποτέ βρεθείς στην άτυχη θέση να γουστάρεις κάποια που τη λένε Τασία, σου έχω έτοιμο το τραγούδι μάγκα μου. Οι άκρως ερωτικοί Etsi De, έγραψαν μια κομματάρα για την κατσαρομάλα της καρδιάς τους . Μέσα σε αυτό, κατάφεραν να κάνουν αναφορές στην Barbie, τον Πανιώνιο και τον Αλεξάντερ Άρνολντ (του Champions League το αστέρι) και να μην ξεφύγουν απ’το θέμα.  Άκουσε το και αν σου αρέσει (που θα σου αρέσει), πάρε κιθάρα, βάλε φωνή και βγάλε τον κανταδόρο που κρύβεις μέσα σου!

5. “Εξ αγχιστείας”

Σου άφησα το καλύτερο για το τέλος. Αν νόμιζες ότι ήξερες από οικογενειακά μπερδέματα βλέποντας “Αναστασία” στο Mega, τότε είσαι γελασμένος. Οι τυπάρες στο συγκεκριμένο κομμάτι, αποφάσισαν να μας κάψουν και το τελευταίο εγκεφαλικό κύτταρο που μας είχε απομείνει. Για να το πετύχουν αυτό, αποφάσισαν να μπλέξουν δυο οικογένειες, χειρότερα και απ’ το Ευτυχισμένοι Μαζί. Πριν ακούσεις το τραγούδι να ξέρεις ένα πράγμα, μπορείς πανεύκολα να γίνεις παιδί του ίδιου του παιδιού σου. Τον νου σου!