Τι τρέλα και αυτή με τον Κορονοϊό! Δικαιολογημένη θα μου πεις, μιας και υπάρχει παγκόσμια ανησυχία, με χιλάδες θανάτους και κρούσματα. Εν έτη 2020, τα social media μαζί με τα ΜΜΕ γενικότερα, έχουν συμβάλει σε αυτόν τον πανζουρλισμό. Μια παγκόσμια πανδυμία, θέλει σίγουρα προσοχή αλλά και σοβαρότητα και όχι παραπληροφόριση και πανικό.
Κάτι τέτοιο δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία. Τότε που δεν υπήρχε Internet και δεν έγραφε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Οι μόνες πηγές που έχουμε, έρχονται μέσα από τη λογοτεχνία, την ιστορία και την ποίηση. Την ποίηση επιστρατεύουμε και εμείς σήμερα για να περιγράψουμε τι ακριβώς συμβαίνει και για να αφήσουμε κειμήλιο στις επόμενες γενιές.
Κ.Π. Καβάφης – Ιθάκη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι υγιής ο δρόμος,
γεμάτος μάσκες, γεμάτος αντισηπτικά.
Τους συναχωμένους και τους βραχνιασμένους,
τον θυμωμένο τον γιατρό μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν κοινωνήσεις
τότε ο ιός το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Μενέλαος Λουντέμης – Να μάθεις να φεύγεις
Από χειραψίες που σε κολλάνε.
Από κλειστούς χώρους που όλοι βήχουν.
Να φεύγεις!
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, αγκαλιές που σου μεταφέρουν τον ιό.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.
Να τρέχεις μακριά από αρρώστους κι ας έχει έξω και χαλάζι.
Να μάθεις να μην αγκαλιάζεις όταν λες αντίο κι τότε ίσως να μην κολλήσεις.
Γιάννης Βαρβέρης – Το σώμα σου και εγώ
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε κολλήσει
και οι δυο Κορονοϊό,
τώρα και τα δυο μπορούν να φτερνιστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε νοσήσει
από σώμα σου
πού ποτέ σου δε προστάτεψες.
Δεν έχεις μάσκα τώρα
τι ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου.
Νίκος Καββαδίας – Φάτα Μοργκάνα
Θα μεταλάβω με κρασί Κορονοϊό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί Του
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο Χριστιανικό
που κοινωνούσαν οι πιστοί πριν να κολλήσουν.
Πούθ’ έρχεσαι; Απ’ τους Αγίους τόπους
Πού πας; Πάτρα να κολλήσω ανθρώπους.
Ποιον αγαπάς; Έναν ιό.
Πώς τον λένε; Κορονοϊό
Τάσος Λειβαδίτης – ‘Ερωτας
Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα
να σωθούν απ’ τον Κορονοϊό,
δαγκώθηκαν,
στα νύχια τους μείναν κομμάτια απ’ τον ιό γδαρθήκανε
σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί,
σε μια στιγμή, άρρωστοι, μπουκωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή
σα πιστοί, που,
λίγο πριν ξεψυχήσουν,
θαρρούν πως κοινωνούν, κάπου μακριά.
Οδυσσέας Ελύτης – Μονόγραμμα
Θα πενθώ πάντα μ’ ακούς; για σένα, που κόλλησες
μόνος, στον Παράδεισο, να μην κολλήσω εγώ.
Θα γυρίσει αλλού τα μικρόβια
Της παλάμης, η Μοίρα, σαν μεταδοτικά
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός
Πως αλλιώς, αφού αρρωσταίνουν οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο Κορονοϊός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η πανδυμία
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
