Είναι τρομερό, το πως αλλάζουν οι καιροί και η ταχύτητα με την οποία συμβαίνει αυτό. Μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, να παίζει Fifa 05 και να κάνει σαν μαμούχαλος, με την τεχνολογία της εποχής και τα γραφικά του παιχνιδιού. Θυμάμαι δε, όταν αγόρασα ένα Discman το 2006, πόσο γαμάτος ένιωθα που άκουγα μουσική, ενώ ήμουν εκτός σπιτιού.
Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που έχω δει, έχει γίνει στην τηλεόραση. Πλέον, όλο και πιο λίγοι την ανοίγουν, ενώ οι περισσότεροι αράζουν κύριοι στο Netflix, βλέποντας τις σειρές που γουστάρουν. Τους συγκεκριμένους, εγώ θα τους χαρακτήριζα γατάκια ολκής, καθώς δεν ξέρουν και δεν θα μάθουν ποτέ, τι σημαίνει αυθεντική, μεταγλωττισμένη και ό,τι να’ ναι σειρά. Ο λόγος που είναι άσχετοι με την όλη φάση, είναι γιατί δεν έκατσαν έστω μια φορά, να δουν τα Αργεντίνικα σήριαλ που μας μεγάλωσαν και μας έκαναν αρχόντους, σε αντίθεση με τους φλώρους που την έβγαζαν μόνο με παιδικά.
1. “Φλορισιέντα”
ΜΕΓΑΛΕΙΑ! Η παιδική μου ψυχούλα είχε πονέσει τόσο πολύ με τον θάνατο του Φεντερίκο, που είχε σταματήσει να βλέπει αυτό το σήριαλ. Η εφηβική μου από την πλευρά της, όταν το ξαναείδε σε κάτι επαναλήψεις τα καλοκαίρια, σιχάθηκε την ύπαρξη της. Μια υπόθεση ό,τι να ναι, βασισμένη σε ένα κλισέ σενάριο που θυμίζει την “Νταντά” και διάλογοι που δεν έβγαζαν κανένα απολύτως νόημα. Tommy Wiseau, αν ξέρεις κάτι, εμφανίσου.
2. “Ατρόμητοι”
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στην ομάδα του Περιστερίου, αλλά σε μια που σίγουρα θα είχε καλύτερες επιδώσεις από αυτή. Μια σειρά με πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα. Τι καλύτερο για την ηλικία που ήμασταν να βλέπουμε κάτι τέτοιο; Το θέμα στην όλη φάση, είναι ότι στο 392ο (!!!) επεισόδιο του σήριαλ, αποφάσισαν να μας κοτσάρουν έναν θάνατο, σε μια σκηνή με πιστολίδια ανάμεσα σε παιδάκια. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε και τα μυαλά που πίστευαν ότι ο δεξιοπόδαρος Ταρούσα, είναι ο Μέσσι σε μικρή ηλικία. Είμαστε εμείς, είμαστε εμείς, είμαστε εμείς, είμαστε οι πρώτοι. Όλε ολά”!
3. “Μαρία της γειτονιάς”
Εντάξει, αυτό δεν το είχα δει ποτέ στην ζωή μου, αλλά μια μόνο σκηνή με έκανε να το βάλω στη λίστα. Μέσα σε 3 λεπτά κατάλαβα το μισό στόρι της σειράς και ότι η Σοράγια, είναι μια θεότητα που θα περάσει στο Hall Of Fame, της Αργεντίνικης (ή της Μεξικάνικης αν θέλετε να ακριβολογούμε) τηλεόρασης. Χωρίς να ξέρω κάτι παραπάνω, την αγάπησα ήδη, είναι η θεία που όλοι θα θέλαμε να έχουμε, για να γελάμε μαζί της. Ικανή ακόμα και να σε στείλει στον άλλο κόσμο, η Σοραγιάρα αξίζει μια θέση στον τοίχο του δωματίου μου. Ξεδιαντροπη, ρακοσυλλέκτρια. Ω, μοντιέ!
4. “Ανυπότακτες καρδιές”
Μπορώ να πω με σιγουριά, ότι η συγκεκριμένη σειρά ήταν Μία και μοναδική. Δεν αναφέρομαι στο όλο στόρι, κλασσική χαζομάρα έβλεπες. Απλά βρήκα ευκαιρία να απλώσω κειμενάκι, για ακόμα έναν έρωτα μου. Η Μία, ήταν πραγματικά ο λόγος που οι περισσότεροι από εμάς, βλέπαμε το σήριαλ αυτό. Βέβαια, μας την έκανε ο Μανουέλ φτιάχνοντας τα μαζί της. Αυτό το ζευγάρι ήταν τρομερά παράξενο, καθώς ο πιτσιρικάς μπήκε στην όλη φάση για να εκδικηθεί τη δολοφονία του πατέρα του και τελικά κατέληξε να μπαλαμουτιάζεται με την κόρη του δολοφόνου. Κύριε Κολούτσι μου, τι κάνετε; Κοιτάξτε στη Ντουλάπα!
5. “Πάττυ: Η πιό όμορφη ιστορία”
Εκεί που όσο μεγάλωνα και άρχιζα να πιστεύω ότι τα παραπάνω ήταν αηδίες, ήρθε η Πάττυ να μου δείξει την πραγματική σημασία αυτής της λέξης. Η Βλαχοπάττυ και η Χαζονέλα, όπως έλεγαν η μια την άλλη, μας τα έπριζαν κάθε μέρα με το μπιφ που είχανε. Δεν ξέρω αν το μίσος μου για όλο αυτό, έγινε γιατί έμαθα τη σειρά όσο μεγάλωνα, αλλά πραγματικά είχα αρχίσει να ξερνάω, από το τρέιλερ και μόνο. Και όχι Πάττυ, δεν θα σου ζητήσω κανένα χέρι και δεν θα φτάσουμε κανένα αστέρι. Το πιο χαζό τραγούδι αρχής έβερ!
Υ.Γ. : Μία σ’αγαπάω!
