Δεν ξέρω για τον περισσότερο κόσμο, εγώ προσωπικά, το διάστημα Δεκέμβρης – Μάης, το έχω συνδυάσει με γιορτές στο μυαλό μου. Είναι ένα πραγματικό κρεσέντο από αργίες και αράγματα, τα οποία μας προετοιμάζουν για το καλοκαιράκι. Για μένα, όλη αυτή η φάση είναι τέλεια. Χαίρομαι απίστευτα να μασαμπουκώνω όλη την ώρα, στον βωμό του εθίμου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τιμάω τις παραδόσεις όσον αφορά το φαγητό.

Εκεί που δεν την παλεύω μία, είναι όταν έρχεται η Καθαρά Δευτέρα. Δεν την περίμενα ποτέ με ανυπομονησία και ουδέποτε ήθελα να τη γιορτάσω. Από πού να την πιάσεις και από πού να την αφήσεις. Ό,τι σχετίζεται με τη συγκεκριμένη ημέρα δεν έχει καθόλου ενδιαφέρον και πρέπει κάποια στιγμή να το παραδεχθούμε. Αν μας άρεσε τόσο πολύ, σίγουρα θα στολίζαμε, καθώς είμαστε αρκετά κιτς λαός για να το αφήσουμε έτσι. Η αλήθεια όμως είναι ότι η “Δευτέρα της κάθαρσης”, είναι η πιο μίζερη γιορτή που έχουμε.

1. Κανείς δεν γιόρτασε Δευτέρα

Η συγκεκριμένη μέρα, είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η εκκλησία διαθέτει το καλύτερο τμήμα marketing που υπήρξε ποτέ. Για να δεχθείς κάτι τόσο χάλια σαν αυτή τη γιορτή, αποφάσισαν να στην κοτσάρουν μετά από το Σαββατοκύριακο. Σε ρωτάω εγώ λοιπόν, αν η συγκεκριμένη ημέρα λεγόταν “Καθαρό Σαββάτο” και έπεφτε 24 ώρες μετά την Παρασκευή, θα σου άρεσε τόσο; Μάλλον όχι.  Έτσι, εσύ βγαίνεις έξω να κάνεις κούλουμα, όχι γιατί πραγματικά θες, αλλά για να χαρείς που δεν δουλεύεις εκείνη την ημέρα. Σατανικό;

2. Ο χαλβάς είναι μια αηδία

Κάθε γιορτή που σέβεται τον εαυτό της, αφήνει το καλύτερο για το τέλος. Και όταν λέω καλύτερο, φυσικά εννοώ το επιδόρπιο, το γλυκάκι. Την καθαρά Δευτέρα λοιπόν, δεν πρέπει να φας παστούλα, προφιτερόλ και ποντικάκι, αλλά χαλβά. Το ζήτημα στην όλη φάση, είναι ότι το συγκεκριμένο δεν είναι σε καμία περίπτωση γλυκό, αλλά ένα πράγμα που σου κολλάει στα δόντια. Εγώ προσωπικά, με το που φάω κάτι τέτοιο, θέλω ενάμισι λίτρο κόλα για να στανιάρω και να φύγει η γεύση από το στόμα μου. Το θετικό στο θέμα φαγητό τουλάχιστον, είναι ότι τα καλαμαράκια και γενικότερα τα μαλάκια, είναι γαμάτα και δεν θα μείνω νηστικός.

3. Το να πετάς χαρταετό δεν είναι σπορ

Εδώ έχω κόμπλεξ, ρε φίλε. Ποτέ δεν κατάφερα να να σηκώσω χαρταετό στην ζωή μου, ποτέ όμως! Δεν φταίω εγώ προφανώς, γιατί ήμουν πιτσιρίκι και άφηνα τους μεγάλους να κανονίζουν, αλλά τζίφος. Θυμάμαι χαρταετούς να πέφτουν σε θάλασσες, σε δέντρα, στο έδαφος και ποτέ να μην μένουν στον αέρα. Έτσι, μετά από χρόνια προσπάθειας τα παράτησα και άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο αυτή την ημέρα, που είναι και πιο εύκολο και σίγουρα πιο διασκεδαστικό. Καθίστε να κοιτάτε πανιά να πετάνε εσείς!

4. Γιορτάζεις την καταστροφή σου

Πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι. Ποτέ δεν νήστεψα και δεν έχω σκοπό να το κάνω στο μέλλον. Ας μην καθαρίσει η ψυχή μου, δε με νοιάζει. Το θέμα είναι ότι αναγκάζομαι να γιορτάζω την αρχή της νηστείας. Άσε με εμένα, εγώ θα συνεχίσω να χλαπακιάζω. Εσύ ρε φίλε, χαίρεσαι που για τις επόμενες 40 ημέρες, δεν θα μπορείς να φας σουβλάκια και παϊδάκια; Δε μπορώ να το καταλάβω αυτό και προφανώς δεν μπορώ να το εφαρμόσω. Πιστέψτε με και να μην κάνεις νηστεία, την Κυριακή του Πάσχα, το αρνάκι το ίδιο νόστιμο είναι.

5. Έχει μόνο ένα θετικό

Για να μην γίνομαι κακός, σίγουρα μπορείς να βρεις ένα θετικό σε αυτήν την ημέρα. Αυτό είναι το γεγονός ότι ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για το Πάσχα. Εγώ που λες το Πάσχα, πάντα το γούσταρα, γιατί την έκανα συχνά για Κέρκυρα, έστω και για 3 ημέρες. Εκεί, έβλεπα τα ξαδέρφια μου, τους φίλους μου και αυτούς που ψήναμε αρνιά παλιά στην αυλή τους, αλλά πλέον δεν τα πάμε τόσο καλά και έχουμε σταματήσει. Όσο σκέφτομαι ότι απέχουμε ένα μνημόσυνο από το Πάσχα, με κάνει όλο και πιο χαρούμενο. Άρα θα μπορούσε κανείς να πει, ότι μέσα στην μιζέρια αυτής της ημέρας, μια χαρά την παίρνω, έτσι για την γλύκα.