Ορισμένες φορές όταν γράφω, πετάω αρκετές μπηχτές, ότι μεγαλώνω. Όχι, δεν με έχει πιάσει κάποια κρίση ηλικίας, θα ήταν πολύ ειρωνικό άλλωστε. Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι αρχίζω να πιέζομαι ως προς τις ευθύνες που πρέπει να έχω. Βλέπεις φίλε μου, 22 χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη, μάλλον είναι αρκετά, ώστε να θεωρηθώ ώριμος, για να “γεμίσω” υποχρεώσεις, που ποτέ δεν είχα φανταστεί.
Το ζήτημα με μένα, αλλά και με τα περισσότερα άτομα της ηλικίας μου, είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σοβαροί, ώστε να έχουμε τόσο μεγάλο βάρος στις πλάτες μας. Δεν είπε κανείς ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε προφανώς, αλλά δεν γουστάρουμε και πολύ να το κάνουμε. Δε νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο, ακόμα έχουμε μια αθωότητα η οποία δεν μας επιτρέπει να γίνουμε τόσο υπεύθυνοι. Και ξέρετε κάτι; Μας αρέσει αυτό!
1. Ποιος μπλέκει με δημόσιες υπηρεσίες;
Πραγματικά αυτή η φάση είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει. Να είσαι κοντά στα 20 και να πρέπει να τρέξεις για χαρτιά στο ΙΚΑ ή στην Εφορία. Ζητάνε από άτομα που μέχρι χθες, το μόνο τους άγχος ήταν για το αν θα τους κοιτάξει το Μαράκι, να ξυπνάνε 8 το χάραμα για πράγματα που ούτε καν ήξεραν ότι υπάρχουν. Από τη μια στιγμή στην άλλη αυτό δεν γίνεται και σίγουρα, αν γίνει, θα έχει αρκετή πλάκα, καθώς όλα θα πάνε στραβά.
2. Δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας
“Το παιδί όταν φτάσει 18, πρέπει να μάθει να ζει μοναχό του”. Κάποιος λοιπόν ένα πρωί, είπε αυτή τη μπαρούφα και όλοι την αναπαράγουν, λες και είναι κάτι σωστό. Λοιπόν μάγκα μου, εμείς στα 18 μας παίρναμε ένα αμάξι και κάναμε καγκουριές και παρατάγαμε ό,τι σοβαρό είχαμε, για να τρέχουμε στα πάρτι. Δεν το έκανε μόνο η δικιά μου η παρέα, το έκαναν σχεδόν όλοι. Πιστεύεις δηλαδή ότι αυτά τα άτομα, είναι ικανά να ζήσουν μόνα του σε ένα σπίτι και όλα να πάνε καλά; Θα τρελαθούμε τελείως! Το μόνο άτομο που κατάφερε να αράξει χωρίς γονείς, τόσο μικρό και να τα καταφέρει, είναι η Μέιβ από το Sex Education και αυτό γιατί, είναι η πιο γαμάτη κοπέλα που υπήρξε ποτέ!
3. Προφανώς και δεν είμαστε σε ηλικία για γάμο και παιδί
Ναι αστέρι μου το βρήκες. Δεν θα αναφερθώ στο κλασσικό κλισέ “Εγώ στην ηλικία σου…”, αλλά όσο μεγαλώνω το κακό όλο και γιγαντώνεται. Υπάρχει αρκετό πλήθος κόσμου που πιστεύει, ότι στα 22 μου πρέπει να σκέφτομαι την αποκατάσταση. Το λένε σε εμένα, που σήμερα έπεσα σε κατάθλιψη γιατί ακυρώθηκε το καρναβάλι στην Πάτρα. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Εκεί που κοντεύω να τα σπάσω όλα, είναι όταν βλέπω άτομα να έχουνε παιδί από τα 19 τους. Δεν τους βγάζω το καπέλο φυσικά, απλά τους λυπάμαι. Δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνος για το πρωινό μου (που έλεγε και ο Μπότζακ), θα είμαι για ένα κουτσούβελο που θα κλαίει κάθε 2 ώρες;
4. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε οικονομία
Δεν αναφέρομαι στα παλικάρια, που έχουν όντως μεγάλη ανάγκη και πρέπει να δουλεύουν μέρα νύχτα, προφανώς και αυτό πάει για τους άλλους. Αλλά ρε φίλε, αν με το που πιάσεις μια δουλειά και ταυτόχρονα έχεις λυμένο το βιοποριστικό σου πρόβλημα, κάνεις οικονομία, κάτι δεν πάει καλά. Είσαι στην καλύτερη φάση της ζωής σου. Έχεις ενέργεια, αρκετό χρόνο και χρήματα που σίγουρα σου φτάνουν, ώστε να περνάς γαμάτα. Και τα ταξίδια σου κλείσε και τα ρούχα σου αγόρασε, κάνε ό,τι θες πραγματικά! Δεν νομίζω ότι λέω κάτι τόσο παράλογο!
5 Καλύτερα να χαζέψουμε τώρα, παρά στα 50 μας
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κάποιος, έκανε παιδί στα 22 του, παντρεύτηκε και μετά από χρόνια βάρεσε μπιέλα. Θυμήθηκε δηλαδή τη χαμένη του νιότη και άρχισε να τρέχει στα μπαρ και στα πάρτι, γιατί δεν πρόλαβε να τα κάνει στα 25 του. Ε λοιπόν, παρά να τα φάω στα 50 σε ψυχολόγους, θα τα κάνω Ουίσκια τώρα. Εβίβες!
Για να απαντήσω στο ερώτημα. Είναι αρκετά ώριμος για ευθύνες ένας 22χρονος; Καθόλου! Μπορεί να τα φέρει πέρα παρόλα αυτα; Σίγουρα!
