Γνώμη μου: ο μεγάλος καλλιτέχνης, είναι μεγάλος καλλιτέχνης. Κι ούτε χρωστάει ρεαλισμούς και αληθοφάνειες σε κανέναν. Ο,τι θέλει θα ζωγραφίσει. Ε, απλώς μωρέ…
Να, όταν ζωγραφίζει κανείς κάτι ρεαλιστικά, ε είναι μερικές φορές που κάποια πράγμα σου “βγάζουν το μάτι”. Να μην τα πω; Να τ’ αφήσω να περάσουν; Θα τ’ άφηνα, αλλά το Brightside.me όλο με τσιγκλούσε, δεν μ’ άφησε ν’ αγιάσω. Δεν αγιάζω. Πάρε δω τι λάθη έχουν 5+1 έργα τέχνης μεγάλων δημιουργών (και σχώρα με Θεέ μου…).
Τ’ ανάποδα χέρια της κόμισσας, του Ζαν Ωγκυστ Ενγκρ
Ζωγράφισε που λες ο κύριος Εγκρ μια κόμισσα. Όλα καλά; Βεβαίως. Μόνο που… Ένα το χέρι της κόμισσας στο πηγούνι – δεν μπορεί από κει που είναι να φαίνεται στον καθρέφτη. Άλλο το χέρι της κόμισσας που στηρίζει εκείνο στο πηγούνι – δεν μπορεί να φαίνεται στον καθρέφτη. Μα τότε… τίνος είναι το χέρι στο λαιμό της κόμισσας, που ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ;;; Ταν-Ταν!-ΤΑΑΑΑΑΝΝΝ.
Τ’ αλογόσκυλα, του Ζαν-Λουί Ζερικώ
Μια ωραία μέρα, ο κύριος Ζερικώ, άφησε στη μπάντα τους πολέμους, τις σχεδίες και τις μέδουσες, κι έπιασε να ζωγραφίζει μια ωραία ιπποδρομία. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν μεγάλος φαν του αθλήματος. Βλέπεις, ένας κλασικός αλογομούρης σίγουρα ξέρεις πως, το άλογο καλπάζει έτσι:
Τα παράλληλα πόδια των αλόγων του Ζερικώ, θυμίζουν πιο πολύ το τρέξιμο του σκύλου. Απ’ την άλλη βέβαια, ποιος είμαι εγώ που θα του κάνω τ’ ανθρώπου κήρυγμα που δεν εσύχναζε στους ιπποδρόμους…
Ο Ταραντίνο με ψάχνει με κατάνα, του Σάντρο Μποτιτσέλι
Ο Κουέντιν, ξέρεις… μια μεγάλη αγάπη έχει στα αίματα, και μια ακόμα μεγαλύτερη στα γυναικεία πόδια. Κι αν δεν ξέρεις, ορίστε:
Ο Σάντρο ο Μποτιτσέλι από την άλλη, δεν θα συμμεριζόταν μάλλον την αγάπη του Κουέντιν. Την Αφροδίτη έκατσε να ζωγραφίσει ο αθεόφοβος, θεά του έρωτα, η πιο όμορφη απ’ όλες, και κοίτα δω πόδια που της έκανε. Κοίτα πόδια που ‘κανε στ’ άλλα πρόσωπα του πίνακα. Κοίτα και φρίξε! Τα ‘κανε, τα ξεπέταξε και πήγε να ζωγραφίσει κάνα σοβαρό σημείο: πρόσωπο, σώμα, φτερά… Το καταλάβαμε ρε Σάντρο, δεν σ’ αρέσουν, αλλά υπάρχει κόσμος που γουστάρει. Πώς τη χαλάς έτσι τη φάση σ’ ολόκληρη θεά της ομορφιάς; (Στην Αθηνά, αδέρφια, στην Αθηνά!)
Τα κοντά πόδια του Ιησού, του Αντρέα Μαντένια
Χαιρετίζω και χειροκροτώ την απόφαση του Μαντένια (λες και δίνεις καμιά σημασία στη γνώμη μου ο μακαρίτης, ξέρω γω…) να διαλέξει μια τόσο δύσκολη οπτική γωνία για τον πίνακά του. Ωστόσο, είναι γεγονός ότι σ’ αυτή την οπτική δεν πήγαν κι όλα καλά. Θέλω να πω, ο Ιησούς που ζωγράφισε ο καλλιτέχνης, όταν θα σηκωθεί απ’ τους νεκρούς θα ‘χει πολύ μεγάλο κεφάλι και κορμό, σε σχέση με τα πόδια Του, έτσι δεν είναι; Ναι, ξέρω, από προοπτική και τέχνη δεν σκαμπάζω μία…
Ο Δαβίδ ο ανοιχτομάτης, του Μιχαήλ Αγγέλου
Το ‘να μάτι κοιτάει ευθεία, τ’ άλλο κοιτάει πάνω. Δεν μπορεί να μην το βλέπεις κι εσύ! Κι εδώ κάπου αξίζουν συγχαρητήρια στο φίλο Μικελάντζελο, γιατί μες στην τελειότητα της Αναγέννησης, εκείνος (σίγουρα το ‘κανε επίτηδες!) “επέτρεπε” κι ατέλειες στα έργα του. Κράξτε όσο θέλετε αλλά, τούτα τα μάτια σημάδεψαν Γολιάθ με σφεντόνα και παρ’ τον κάτω!
Plus | Αρχι – τέχνες στο Κατέρμπουρι
Σπουδαία, σημαντική, ο καθεδρικός του Κατέρμπουρι είναι η εκκλησία που έχουν οι Άγγλοι για να καμαρώνουν. Και με το δίκιο τους! Έξοχο δείγμα γοτθικής μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής, αλλά… Ε, κάπου δεν τους βγήκαν ακριβώς το σχέδια και κάνανε τροποποιήσεις. Μάγκες, θα πω…
