Φέτος είχαμε τα πιο δίκαια Όσκαρ, εδώ και πολλά χρόνια! Τα έγραψε ο σύντροφος Γεροντόπουλος για τα “Παράσιτα” και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω, προφανώς. Ανάμεσα στα Όσκαρ, που σήκωσε το κορεάτικο αριστούργημα του Μπονγκ Τζουν Χο ήταν κι αυτό του Σεναρίου, για την ιδιοφυή ιδέα του. Κάπου εδώ, θα ρίξουμε μια παύση, για να σου τρίψουμε στη μούρη ένα κλισέ από αυτά που βαριέσαι να διαβάζεις. Ταιριάζει ωστόσο στην περίσταση, επομένως καλοχώνευτο!
Η ζωή ξεπερνά τη φαντασία και το πιο ακραίο της σενάριο. Αν δυσκολεύεσαι να μας πιστέψεις, κάνε λίγη υπομονή. Πιο κάτω θα διαβάσεις την αποψάρα μας για 7 συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ, που κινηματογράφησαν σαγονοπεσιματικές ιστορίες που δεν άφησαν τρίχα ασήκωτη σε ολάκερη την οικουμένη. Σε προειδοποιούμε πως η θέαση των παρακάτω ντοκιμαντέρ, είναι αρκούντως εθιστική και δύσκολα θα ξεκολλάς τα μάτια σου από την οθόνη!
“The Act of Killing” του Τζόσουα Οπενχάιμερ
Ξεκινάμε τη λίστα με ένα από τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έδειξε ποτέ η μεγάλη οθόνη! Ο Τζόσουα Οπενχάιμερ παίρνει ένα τεράστιο φιλμικό ρίσκο και παρουσιάζει εμπρός μας μια από τις πιο μαύρες σελίδες στη Βίβλο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Το στόρι μιλάει από μόνο του. “Όταν η κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατράπηκε από πραξικόπημα το 1965, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν σε λιγότερο από ένα χρόνο. Ο Ανουάρ και οι φίλοι του, από μαυραγορίτες εισιτηρίων προάχθηκαν σε αρχηγούς ταγμάτων θανάτου. Ο Ανουάρ σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια εκατοντάδες άτομα. Στην Πράξη του φόνου, ο Ανουάρ και οι φίλοι του συμφώνησαν να μας εξιστορήσουν αυτούς τους φόνους. Αλλά το βασικό τους κίνητρο για να συμμετάσχουν δεν ήταν η κατάθεση της μαρτυρίας τους: ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν ο καθένας στο αγαπημένο του είδος ταινίας – ουέστερν. κατασκοπείας, μιούζικαλ. Γράφουν τα σενάρια. Παίζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Και παίζουν επίσης τα θύματά τους.” Τα λόγια περιττεύουν για αυτό το ανατριχιαστικό αριστούργημα. Δες το χθες!
“Τhe Imposter” του Μπαρτ Λέιτον
Το στόρι μοιάζει λίγο αθώο! 13 Ιουνίου 1994 San Antonio Texas, ο μικρός Nicholas Barclay εξαφανίζεται από το σπίτι του, χωρίς να αφήσει ίχνη. Η αστυνομία παρά τις προσπάθειες της δεν μπορεί να τον εντοπίσει. Τρία χρόνια αργότερα, το 1997, ένας αστυνομικός της Ισπανίας θα τηλεφωνήσει στην οικογένεια του χαμένου Nicholas, και θα τους πει ότι ο γιος τους βρέθηκε και κρατείται στην Ισπανία. Μια βαθιά κι ανηλεής ενδοσκόπηση σε όλα τα μύχια της οικογένειας και της διαχείρισης της απώλειας. Ο Μπαρτ Λέιτον κεντάει πίσω από την κάμερα, ξετυλίγοντας μια ιστορία, που δεν μπορείς και περισσότερο δεν θες να πιστέψεις κι ο ίδιος. Γιατί φοβάσαι μήπως αντικρύσεις το πρόσωπο σου στον καθρέφτη
“Capturing the Friedmans” του Άντριου Τζαρέκι
Mια από τις πλέον γνωστές και ειδεχθείς περιπτώσεις παιδεραστίας, που συνέβησαν ποτέ στις Η.Π.Α. είναι αυτή της οικογένειας Friedman, όταν πατέρας και γιος συνελήφθησαν εν μέσω ενός φυσιολογικού φαινομενικά δείπνου! Ο Άντριου Τζαρέκι σε αναγκάζει να πάρεις μαζί σου, όσο βλέπεις το ντοκιμαντέρ κι ένα δεύτερο στομάχι, γιατί το δικό σου, δεν πρόκειται να αντέξει.
“Dreams of a Life” της Κάρολ Μόρλεϊ
Ξηγούμαι για να να μην παρεξηγούμαι! Aυτό το είδα από σπόντα, όταν ο τιτανομέγιστος Steven Wilson αφιέρωσε μια concept δισκάρα: “Hand. Cannot. Erase“, στην ιστορία της Joyce Carol Vincent. Το πτώμα της, βρέθηκε σε πλήρη αποσύνθεση τρία χρόνια μετά την ημερομηνία θανάτου της κι ενώ ετοιμαζόταν να στείλει πολλά χριστουγεννιάτικα δώρα, στα αγαπημένα της πρόσωπα. Όσο κι αν δεν θέλεις να το πιστέψεις δεν την αναζήτησε κανείς από τους πολλούς “φίλους” της και τις 3 αδερφές της!
“Killer Inside: The Mind of Aaron Hernandez” του Τζίνο ΜακΝτερμότ
Πρόσφατα σε περίοδο τρελού καψίματος στο Netflix, έπεσα πάνω στην ιστορία του Άαρον Χερνάντεζ! Δεν σκαμπάζω πολλά από American Football, αλλά ο τύπος έβαλε touchdown στο SuperBowl. Είναι το αντίστοιχο του σκοράρω σε τελικό Τσάμπιο Λιγκ. Για αυτό και πήρε για πενταετές συμβόλαιο 40 εκατομμύρια δολάρια. Όλα καλά μέχρι εδώ θα πείτε. Μέχρι που βρίσκουν το πτώμα ενός φίλου του, κοντά στο σπίτι του και τον συλλαμβάνουν για τη δολοφονία του. Από αυτά που αναφωνείς: “This shit, isn’t real” που λένε πιο εύστοχα από όλους κι οι Αμερικάνοι!
“Bowling for Columbine” του Μάικλ Μουρ
Ο Μάικλ Μουρ, έχει μπόλικους φίλους και θαυμαστές κι άλλους τόσους πολέμιους κι άσπονδους εχθρούς. Στον ορισμό του αμφιλεγόμενου έχει κοτσάρει φωτογραφία του ο Μπαμπινιώτης του κυρίου Μάικλ. Ωστόσο, στο “Bowling for Columbine”, πιάνει το νήμα που συνδέει το μακελειό στο σχολείο του Κολουμπάιν και το θέμα της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής σε όλη την αμερικάνικη ήπειρο.
“Shoah” του Κλοντ Λανζμάν
Δεν χρειάζεται να διαβάσεις κανένα βιβλίο για το Ολοκαύτωμα, δεν χρειάζεται να ακούσεις καμιά ομιλία. Δεν υπάρχει λόγος να παρακολουθήσεις κανένα βίντεο για αυτό. Αρκεί, να δεις το “Shoah”!
