Δεν είναι λίγες οι φορές, που έχω αναφερθεί σε παιδικά και ήρωες που γούσταρα όσο ήμουν πιτσιρίκι. Όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι μας λατρέψαμε τουλάχιστον 30 ήρωες κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας. Η χειρότερη μου φάση, είναι όταν τσεκάρω σημερινά παιδικά. Δεν θέλω να το παίζω μπούμερ και να λέω ότι η δικιά μου γενιά ήταν η καλύτερη, αλλά σίγουρα είχε πολύ πιο γαμάτα πράγματα να επιδείξει από την Πέπα του Γουρουνάκι.
Βλέπεις μάγκα μου, μεγάλωσα έχοντας στο χαλί μου τον Γούντι και τον Μπαζ, ενώ γούσταρα την Κιμ Δυνατή όσο δεν πάει. Δεν θα συνεχίσω στο ίδιο τρυπάκι, καθώς θα αναφερθώ σε 100 παιδικά και θα γίνω βαρετός. Αν πάλι είσαι πιο μπόμπιρας, θα αρχίσεις να ζηλεύεις τα χρόνια μου. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι δεν ήταν όλα τα καρτούν ευχάριστα. Υπήρχαν μερικά, που είχαν χαρακτήρες που μισούσα όσο δεν πάει. Και όχι μόνο τους μισούσα, αλλά έπρεπε και να το βουλώνω κάθε φορά, καθώς τους συμπαθούσαν όλοι οι άλλοι. Πάρε παράδειγμα τον…
1. Road Runner
Εντάξει, εδώ θα βρω σίγουρα πολλούς συμπαραστάτες. Αυτό το σπαστικό πράγμα, ήταν ο Shaun Wright Phillips των παιδικών, κάτι πολύ κακό που απλά τρέχει. Εκτός από αυτή την άχρηστη ικανότητα, έκανε όλη την ώρα “Μπιπ μπιπ”, λες και είναι Μενιδιάτης κάγκουρας όταν ανάβει το πράσινο φανάρι. Προφανώς και ήμουν με το Κογιότ, αλλά βλέπεις, στα φλώρικα τα 8χρονα τους αρέσει να είναι με τον καλό της υπόθεσης. Μόνο που στην συγκεκριμένη φάση, σε καμία περίπτωση ο Road Runner δεν ήταν ο καλός της υπόθεσης.
2. Mickey Mouse
Ακόμα απορώ πώς δεν έβαλα αυτή τη σπασίκλα, στο κείμενο με τα “βύσματα”. Δεν ξέρω που τον πρόλαβες εσύ τον Mickey, εγώ τον έβλεπα κάθε Σάββατο, στο “House of Mouse”, όπου έκανε τον παρουσιαστή, πριν δούμε τα παιδικά. Στο συγκεκριμένο, ο αρουραίος της καρδιάς σας, ντυνόταν σαν τον Χατζηπαύλου στα “Stand Up For U”, αλλά τα αστεία του και η παρουσίαση, περισσότερο θύμιζαν Αρναούτογλου. Η φωνή του, ήταν πάντα σπαστική, ενώ παράλληλα έγινε αρχηγός της Disney, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Δεν θα αναφερθώ καν στο γεγονός ότι χωρίς εξήγηση, αποφάσισαν οι μεγάλοι να λένε όλα τα παιδικά “Mickey Mouse”.
3. Twetty
Δεν θα μιλήσω για την κλισέ χαζομάρα, που λένε όλοι για τον Σιλβέστρο. Ναι μου αρέσουν τα γατάκια περισσότερο από όλα τα ζώα, αλλά εντάξει, καλύτερο θα ήταν να μην φάει τον Twetty. Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι το κωλόπουλο ήταν συμπαθητικό. Μπορεί να μου έχει μείνει ψυχολογικό, καθώς όταν ήμουν μικρός, είχα μεγάλο κεφάλι με αδύνατο και κοντό σώμα και κατά μια έννοια, έβλεπα εμένα σε αυτή την κίτρινη αηδία. Πραγματικά αυτό το πουλερικό, ποτέ δεν το συμπάθησα. Δεν έκανε απολύτως τίποτα, απλά έσπαγε τα νεύρα μιας γάτας και τα δικά μας. Νόμιζε συνέχεια ότι έβλεπε έναν γατούλι, λες και υπήρξε φορά που δεν είδε. Αξίζει να σημειωθεί επίσης, ότι η ιδιοκτήτρια του, ήταν μια γιαγιά με εμφανή συμπτώματα Αλτσχάιμερ, που απλά δεν καταλάβαινε Χριστό.
4. Σάντι
Πραγματικά, υπήρχαν παιδάκια που συμπαθούσαν έναν σκίουρο, που αποφάσισε να την κάνει για τον βυθό. Εντάξει, μπορεί να είχε χίλια δυο ψυχολογικά, για να επιλέξει κάτι τέτοιο, αλλά εκτός από αυτό, ήταν και τέρμα σπαστική. Συν τοις άλλοις, αποφάσιζε να δέρνει κόσμο, χωρίς λόγο. Κλασσικός σκίουρος από το Τέξας θα μου πεις. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχε χτίσει και αυθαίρετα στον Βυθό Του Μπικίνι σε οικόπεδο εκτός σχεδίου, παραβιάζοντας τον σχετικό κανονισμό, που μόλις έβγαλα από το μυαλό μου.
5. Μπάτμαν
Δεν με νοιάζει αν θα φάω κράξιμο, αλλά ο Μπάτμαν δεν ήταν σούπερ ήρωας. Ο Μπάτμαν ήταν απλά, ένας ποζεράς ασφαλίτης. Ο τύπος το μόνο θετικό που είχε, ήταν να λέει ότι πολεμάει κακούς, αποφασίζοντας όμως πρώτα να κάνει έναν μίνι εμπρησμό, ώστε να καταλάβουν όλοι ότι υπάρχει. Όταν δεν πολεμούσε, απλά έκανε φλεξ τα λεφτά του μπαμπά, ενώ είχε ανοικτή συνεργασία με τους μπάτσους της Γκόθαμ. Κανείς μας δεν ξέρει την ιστορία του Μπάτμαν για τα φοιτητικά του χρόνια, μπορεί όμως εύκολα ο καθένας μας να φανταστεί πρόεδρος ποιας παράταξης ήταν.
E, ψιτ. Σκοτεινέ ιππότη. Σε ψάχνει ο σύντροφος Πικατσόφσκι!
