Τους τελευταίους μήνες, η αλήθεια είναι ότι έχω μια μεγάλη έφεση στο να πηγαίνω σε διάφορα πάρτι ή ακόμα και να διοργανώνω μερικά από αυτά. Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύω ότι αναπληρώνω πολύ χαμένο χρόνο, από μερικά που δεν πήγα στα 18 μου, γιατί πολύ απλά βαριόμουν. Αυτό που λατρεύω σε αυτά είναι το πόσο γαμάτα μπορείς να περάσεις με τη παρέα σου και όχι μόνο, ενώ εκεί που δίνω πραγματικό πόνο, είναι όταν θα παίξει μουσική που είναι για τα σκουπίδια, κοινώς trash, αλλά μετά από 2-3 ποτά, δε βαριέσαι, όλα καλά ακούγονται.
Υπάρχει κάποια στιγμή μέσα στο βράδυ λοιπόν, που όλοι βαριούνται να ασχοληθούν με τη μουσική και βρίσκω ελεύθερο πεδίο να κάνω τον Dj, το οποίο μάλιστα είναι το εθνικό μας επάγγελμα. Μπορεί να μεγάλωσα με Κίτρινα Ποδήλατα και Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά αν τους βάλεις κάτι τέτοιο σε πάρτι, θα στην λένε, όχι γιατί θα φταις, αλλά γιατί οι ίδιοι είναι άσχετοι. Έτσι, σαν καλός χαμαιλέοντας που είμαι μπορώ να μπω λίγο στο κλίμα της φάσης και να βάλω μουσική, που θα μπορούν να ακούσουν όλοι. Όταν λέω να ακούσουν όλοι, δεν εννοώ τραπίλες και “ου να να να να να”, αλλά παλιά καλή ελληνική και ξένη trash μουσική. Αυτή είναι η μουσική που μας μεγάλωσε στα πάρτι παλιά και ποτέ δεν έφυγε από την μνήμη μας, όσο ηλίθιους στίχους και να είχε.
Μιας και αναφέρθηκα σε στίχους, υπάρχουν πολλά κομμάτια από τα παλιά τραγούδια, που ήταν γεμάτα υπονοούμενα. Και ορισμένα άλλα, έλεγαν με ξεκάθαρο τρόπο, κάποια πράγματα που στα 11 μας, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε, αλλά τα χορεύαμε τόσο αθώα. Φυσικά και δεν θα αναφερθώ στην μεγάλη επιτυχία που είχαν οι Ροζ Ακρίδες, καθώς το συγκεκριμένο τραγούδι, που ήρθε σε όλων μας το μυαλό, μίλαγε ξεκάθαρα. Θα μιλήσω όμως για άλλα διαμαντάκια, που υπήρξαν στα παιδικά μας πάρτι και εμείς τα χορεύαμε.
1. Los del Río – Macarena
Αν πέφτετε από τα σύννεφα με αυτό το τραγούδι, πιθανώς να με νιώθετε, καθώς μέχρι πριν λίγο καιρό και εγώ νόμιζα ότι πρόκειται για ένα απλό χορευτικό κομμάτι. Το συγκεκριμένο άσμα λοιπόν, μιλάει για φαντάρους και πόσο ωραία είναι τα…αντάρτικα και μάλλον όταν εννοεί αντάρτικα, δεν μιλάει για Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το πιάσατε το νόημα έτσι, δεν είναι και το κατάλληλο τραγούδι για να βάζουμε σε παιδότοπους. Αν την επόμενη φορά λοιπόν που θα παίξει αυτό το τραγούδι, νιώσεις αμήχανα, να ξέρεις ότι αυτό ήθελα, γιατί δεν θέλω να είμαι ο μόνος που του καταστράφηκε η ζωή από εδώ και πέρα.
2. Βανδή – Τι κάνω μόνη μου
Δεν θα μπορούσε να μείνει το συγκεκριμένο κομμάτι εκτός λίστας, θα ήταν ιεροσυλία αν το άφηνα. Ξεκινάει σαν παραμύθι καθώς μας μιλάει για την ιστορία μιας κοπέλας, που την άφηνε μόνη της το αγόρι της. Καλά ως εδώ; Πάντα καλά. Η συνέχεια λοιπόν, έλεγε ότι η κοπέλα της ιστορίας φανταζόταν το αγόρι της και περνούσε πολύ καλά μόνη της, στον καναπέ της. Αυτό το τραγούδι λοιπόν, το ακούγαμε στα γενέθλια που ήμασταν καλεσμένοι. Στο δημοτικό! Αν δεν είναι αυτό παιδικό τραύμα, τότε τι είναι;
3. Garibaldi – Que te la pongo
Γενικότερα αν πιάσουμε τα τραγούδια που ακούμε στα καρναβάλια, μπορούμε να φτιάξουμε μια λίστα μόνο για αυτά. Αντ’ αυτού, πήρα ίσως το πιο διάσημο καρναβαλίστικο άσμα, το οποίο το έχουμε δει από τίτλους σε θέματα στην τηλεόραση, μέχρι σε λεζάντες στο Facebook. Εγώ από τη πλευρά μου το έμαθα από ένα σχολικό πάρτι στην 4η δημοτικού, άρα μέχρι κάποια ηλικία, πίστευα ότι είναι ένα τραγούδι για παιδάκια. Θέλετε να μάθετε τι σημαίνει “Κετελαπόνγκο”; Θα σας απαντήσω εγώ, η ελεύθερη του μετάφραση είναι “Σου το βάζω, σου το βάζω και δεν το νιώθεις καν”. Με το Casa De Papel, έμαθα αρκετά Ισπανικά η αλήθεια είναι, αλλά οι πρώτες μου λεξούλες από την χώρα του Fernando Torres, ήταν λίγο πιο ιδιαίτερες.
4. Βαλάντης – Στο ασανσέρ
Το συγκεκριμένο τραγούδι, πάνω απ’ όλα είναι Creepy όσο δεν πάει. Έρχεται λοιπόν ο κύριος Βαλάντης, να μας πει ότι στο ασανσέρ που συναντιέται με μια κοπέλα, φαντάζεται να συμβαίνουν τα πιο τρελά και ότι του έρχεται να πατήσει το stop ξαφνικά. Την κοπέλα δεν την ρώτησε καν, αρχικά για το αν φαντάζεται κάτι ή απλά θέλει να ανέβει στον 4ο να αράξει στην καναπεδάρα της. Εκτός από αυτό, το να σου πατάει ο Βαλάντης το stop ξαφνικά στο ασανσέρ είναι αρκετά παράξενο, ιδιαίτερα αν δεν θες. Πέρα από το στόρι του τραγουδιού, το συγκεκριμένο αν θυμάμαι καλά το χορεύαμε σε κάτι χαζά πάρτι κοντά στα 12 μας. Κάτι ήξερα που ανέβαινα με τις σκάλες από μικρός.
5. Βανδή/Λεμπέσης – Κατάλληλες προϋποθέσεις
Εδώ τα πράγματα σαν να ξεφύγανε λίγο. Μπορώ να θυμηθώ το συγκεκριμένο τραγούδι να το αφιερώνουν άτομα σε άλλα, στα τέλη του δημοτικού με αρχές γυμνασίου. Το θέμα με αυτή τη φάση, ήταν ότι αυτό το κομμάτι ακόμα και 40 να είσαι, είναι πολύ παράξενο να το αφιερώσεις κάπου. Φανταστείτε ότι όταν βγήκε έγινε τρελή επιτυχία και όλα τα παιδάκια της χώρας σχεδόν, το φώναζαν. Θέλω να δω τη φάτσα τους βέβαια, όταν μεγάλωσαν και κατάλαβαν πραγματικά τι εννοούσαν οι στίχοι “κι όλο η θερμοκρασία δωματίου ν’ ανεβαίνει, κι ανεβαίνει, κι ανεβαίνει, είμαστε κι οι δυο καμένοι”.
