Γενικότερα, είμαι μεγάλος λάτρης του αεροπλάνου, καθώς ακόμα και για τη διαδρομή Μενίδι-Πειραιάς, αν ήταν εφικτό θα προτιμούσα να την κάνω με αυτό. Λατρεύω την αδρεναλίνη πριν την απογείωση, αλλά και την όλη φάση γενικότερα. Μου αρέσουν τα πάντα, από τα κεκάκια που μοιράζουν τζαμπέ, μέχρι και τη μικρή αναμονή, πριν ανέβουμε εκείνα τα μεγάλα σκαλιά που μετακινούν τα φορτηγάκια.
Το ότι έχω τόσο μεγάλη αγάπη για το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς, αυτό δεν σημαίνει ότι και αυτό δεν έχει τα δικά του κακά. Η αλήθεια είναι ότι όταν σκας ένα σκασμό λεφτά για το εισιτήριο και όχι μόνο, φαντάζεσαι μια ατμόσφαιρα τέλεια, από την είσοδο σου στο αεροδρόμιο της Αθήνας, μέχρι την έξοδο σου από αυτό του Λονδίνου. Η πραγματικότητα, φυσικά και δεν είναι αυτή, καθώς ναι μεν πολλά πράγματα είναι τέρμα καλύτερα από το σίχαμα που λέγεται ΚΤΕΛ, αλλά στα αεροδρόμια και στα αεροπλάνα, υπάρχουν καταστάσεις που χρειάζονται σίγουρα βελτίωση και αλλαγή.
1. Έξτρα χρεώσεις
Ναι ρε αεροπλάνο αγάπη μου, έχω δώσει 130 ευρώ για μισή ώρα πτήσης και εσύ θα κοιτάξεις να βγάλεις κέρδος…για ένα παραπάνω κιλό! Αυτή είναι μια κατάσταση που κανένας δεν γουστάρει καθόλου, καθώς ναι μεν καταλαβαίνω ότι πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένο βάρος στην χειραποσκευή μου, για λόγους ασφαλείας, αλλά εσείς το παρακάνατε. Αυτό το λέω γιατί, σε περίπτωση που έχω βάλει 3 παραπάνω βρακιά στην τσάντα μου, θα πρέπει να δώσω κάμποσα λεφτά, ώστε να μπορέσω να τα έχω μαζί μου. Το αποτέλεσμα στην όλη φάση, είναι να μπαίνω μέσα στην καμπίνα με 2 μπουφάν, φούτερ που έχει από πάνω του ζακέτα και 2 φανέλες από μέσα. Αυτό δεν λέω, είναι ωραίο θέαμα να το βλέπει κανείς, ειδικά όταν τα βγάζω μέσα στο αεροπλάνο, αλλά νιώθω σαν να είμαι έτοιμος για το τριώδιο της Πάτρας ένα πράγμα.
2. Στο αεροδρόμιο είναι ακριβά τα πάντα
Οι κανόνες είναι ξεκάθαροι, θα πρέπει να είσαι στο αεροδρόμιο περίπου 2 ώρες πριν τη πτήση σου, ώστε να προλάβεις να “πετάξεις”. Σε περίπτωση όμως που το αεροπλάνο απογειώνεται, τις πρώτες πρωινές ώρες και δεν θες να σκάσεις 50 ευρώ σε ταρίφα, θα πρέπει να είσαι εκεί από τις 12 το βράδυ. Αν υπολογίσουμε ότι θα υπάρξει μια αναμονή 6 ωρών, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να πάρεις έναν καφέ, αλλά να τσιμπήσεις και κάτι. Όλο αυτό υπολογίζεται γύρω στα 10 ευρώ τουλάχιστον, καθώς για κάποιο περίεργο λόγο, αποφάσισαν ότι στα αεροδρόμια πρέπει οι τιμές να είναι στον Θεό. Ακόμα θυμάμαι, όταν ήμουν πιο μικρός και δεν ήξερα ότι για ένα φρέντο καπουτσίνο και μια ζαμπονοτυρόπιτα (ούτε τα άσχημα αυτού του συνδυασμού ήξερα επίσης) θα μου πάρουν 8 ευρώ. Για αυτό μάγκα μου η λύση είναι μια, έτοιμο τοστάκι από το σπίτι και χτυπητό καφέ στην τσάντα, καθόλου έξοδα και όλα καλά.
3. Business class
Αφού φύγαμε από το κυλικείο, ας πάμε σιγά σιγά να μπαίνουμε μέσα στο αεροπλάνο. Μπορώ να καταλάβω ότι οι λεφτάδες θα έχουν και πιο άνετη θεσούλα και καλύτερο φαγητό, το πλήρωσαν κιόλας, άρα μέχρι εδώ όλα κομπλέ. Αυτό που δεν πρόκειται να χωνέψω με τίποτα, είναι το γεγονός ότι μπορούν να μπούνε πρώτοι στο αεροπλάνο με το που ήρθαν, ενώ όλοι οι άλλοι που περιμένουμε κανένα μισάωρο, θα πρέπει να την αράξουμε άλλο τόσο. Μου θυμίζει όταν είχα πάει στην Ρώμη, που ερχόντουσαν να μου πουλήσουν εισιτήρια “skip the line”, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχω ακούσει να υπάρχει κάτι τέτοιο στην Business class. Δεν ξέρω ίσως είμαι λάθος σε αυτό, αλλά κάθε φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στις ουρές, αυτόματα εμείς οι…θνητοί, μαζευόμαστε λίγο και ένα αίσθημα ανασφάλειας μας διακατέχει. Πάλι καλά δεν είναι και καράβι δηλαδή, να κάναμε κουπί σε περίπτωση που χάλαγαν οι προπέλες.
4. Ηχείο αεροπλάνου
Εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ρίχνω τρελό γέλιο κάθε φορά. Ο λόγος που το κάνω αυτό, είναι γιατί ορισμένοι, φοβούνται αρκετά και θέλουν να ακούσουν τον οδηγό του αεροσκάφους να μιλάει για το ταξίδι. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν ακούνε τον οδηγό του αεροπλάνου, αλλά τον Ντόναλντ Ντακ, να απαγγέλλει ποίηση και αν με την παραπάνω έκφραση δεν κατάλαβες τίποτα, έχεις ένα κοινό με όλους εμάς που προσπαθούμε κάθε φορά να καταλάβουμε, τι σκατά λένε οι οδηγοί. Είναι λες και πήρανε ντουντούκα από το φεστιβάλ της ΚΝΕ και την βάλανε καπάκι σε ένα Boeing. Απλά αλλάξτε το, όχι για μένα, αλλά για τους φοβιτσόκωλους που θέλουν να μαθαίνουν την θερμοκρασία που έχει η ατμόσφαιρα έξω.
5. Δεν έχουν πρίζες
Ώρες ώρες πιστεύω ότι είμαι ο μοναδικός που το έχει προσέξει αυτό. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να πάω Αγγλία δεν το είχα προσέξει. Μόνο που στον γυρισμό έψαχνα πρίζα να παίξω Football Manager για να περάσει η ώρα. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί να μην υπάρχει, μέχρι που ρώτησα και βεβαιώθηκα. Η φάση είναι απλή, έχετε ένα από τα κορυφαία μέσα μεταφοράς, βασικά το κορυφαίο και δεν του έχετε πρίζες. Έχω δώσει τόσα φράγκα, χωρίς να μου περισσεύουν κιόλας και δεν μπορώ ούτε να φορτίσω το κινητό μου, ούτε να παίξω στο λάπτοπ, ούτε τίποτα. Έχετε κρεβάτια, έχετε μπαρ, έχετε σχεδόν τα πάντα, βάλτε απλά πρίζες στις θέσεις. Που είναι το δύσκολο;
