“Εκδρομή, θέλουμε εκδρομή, όλη μέρα στα θρανία και το βράδυ στα βιβλία, έχουμε κουραστεί, θέλουμε εκδρομή”.  Αυτή την αηδία τραγουδάγαμε σαν μαθητές, από τα 6 μέχρι τα 17 μας χρόνια, καθώς δηλώναμε δυσαρεστημένοι με το πόσο πιεζόμασταν και ζητάγαμε επειγόντως μια μέρα πιο χαλαρή στο σχολείο ή πιο συγκεκριμένα μακριά από αυτό.

Το αστείο στην όλη φάση, ήταν όταν οι καθηγητές, μας έκαναν το χατίρι και αποφάσιζαν να πάμε όλοι μαζί βολτούλα. Εκεί, ξεκινούσε μια πραγματική ταλαιπωρία για όλους, καθώς ναι μεν θέλαμε να χάσουμε μάθημα, αλλά στην ουσία, εκεί που μας πήγαιναν, καταλήγαμε να ευχόμασταν να μη ζητάγαμε ποτέ εκδρομές. Ήταν τόσο χάλια όλα, που η βαρεμάρα βάραγε κόκκινο, ενώ παράλληλα έπρεπε να κάνουμε ότι περνάμε καλά, γιατί γκαρίζαμε για αυτή την ημέρα περισσότερο από δυο μήνες.

1. Ο καφές στην πλατεία δεν είναι εκδρομή

Θεέ μου τι έχουμε περάσει. Δεν νομίζω ότι υπήρχε πιο χαζή ιδέα, από το να μας πάνε εκδρομή στην πλατεία της περιοχής.“Έλα μωρέ, μια χαρά είναι να πας για καφέ στην περιοχή σου, από το να κάνεις μάθημα”, θα μου πεις. Φυσικά και είναι, αν μένεις στη Νέα Σμύρνη, εγώ που μένω στο Μενίδι μόνο καλά δεν περνούσα, γιατί εκτός από το γεγονός του ότι δεν χώνευα το 90% από τα άτομα του σχολείου που θα έβλεπα εκεί, ήταν μια βόλτα που θα μπορούσα να την κάνω και μόνος μου, σε ένα όχι και τόσο όμορφο μέρος. Επίσης, το να ξυπνάς και να θες καφέ είναι λογικό, αλλά το να ξυπνάς για να πιεις καφέ, δεν είναι.

2. Άσκοποι περίπατοι

Άλλο και αυτό. Μας πήγαιναν περιπάτους και εμείς χαιρόμασταν. Δεν λέω, πολύ καλή η ιδέα να κάνεις βόλτα στο βουνό ή ακόμα και στο πάρκο. Χαλαρώνεις ο ίδιος και παίρνεις καθαρό αέρα. Αλλά ρε φίλε, πρωί πρωί μες το κρύο, να σε τρέχουν στα βουνά, να νιώθεις κομμένος από την κούραση και να πεινάς ταυτόχρονα. Όχι δεν θα πάρω, ευχαριστώ πάντως. Ξαναλέω, πολύ κομπλέ να κάνεις τον περίπατο σου στο βουνό, αλλά το θέμα είναι και να είσαι προετοιμασμένος και να θες. Αν το κάνεις απλά για να χάσεις μάθημα, μάλλον τρως τον χρόνο σου.

3. Όλα τα σχολεία στο ίδιο μέρος

Δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιο είδος συνεννόησης, αλλά αυτό μου έκανε πάντα εντύπωση με τις σχολικές εκδρομές, ακόμα και καλές να ήταν (που δεν ήταν), είχε να κάνει με το ότι όλα τα σχολεία πήγαιναν όλα στα ίδια μέρη, απλά διαφορετικές ημέρες. Εντάξει, μας πείσατε ότι δεν έχετε δημιουργικότητα στο να βρείτε κάποιο νέο μέρος, πηγαίντε μας τουλάχιστον την ίδια μέρα με τα άλλα της περιοχής. Έτσι, θα κάνουμε παρέα με άτομα που επιλέξαμε να έχουμε φίλους και όχι με αυτά που αναγκαστήκαμε, ενώ αν είμαστε τυχεροί θα παρακολουθήσουμε καμιά καγκούρικη βεντέτα, μεταξύ των σχολείων. 

4. Μόνο το λεωφορείο είχε φάση

Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια, τα παιδιά σε όλες τις ηλικίες όταν πάνε εκδρομές, ξενερώνουν όταν φτάνουν στο μέρος που είναι να δουν και αυτό γιατί αναγκάζονται να αφήσουν το λεωφορείο. Εκεί γινόταν ο χαμός πραγματικά, εκεί ήταν η μαγεία  των εκδρομών και μάλλον για αυτό ζητάγαμε με μανία να γίνουν. Όταν κατεβαίναμε για να πάμε σινεμά, σε κάποιο παιδικό του 1998 που κατά πάσα πιθανότητα είχαμε δει, τότε χάλαγαν τα πάντα. Μόνο που πριν, γινόντουσαν όλα τα καλά, καθώς φωνές, τσακωμοί, συνθήματα ακουγόντουσαν όλα μαζί, με τα stories να παίρνουν φωτιά (όχι στο Instagram γιατί τότε δεν υπήρχαν insta story). ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ στις σχολικές εκδρομές!

5. Άσκοπες ετοιμασίες

Μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, μιλάω φυσικά για τις εκδρομές-φιάσκο στο κέντρο. Τις χαρακτηρίζω έτσι, καθώς όλοι μας έπρεπε να ξεκινήσουμε 9 το πρωί, αλλά ξυπνούσαμε από τις 7:30 ώστε να κάνουμε μπάνιο, να φτιάξουμε μαλλί και να φανούμε ωραίοι, για την Ντόλτσε Βίτα στην Ερμού. Αυτό γινόταν περίπου στα 15 μας χρόνια, με το αποτέλεσμα να είναι αστείο, καθώς εκτός ότι το μαλλί που φτιάχναμε ήταν ό,τι χειρότερο υπήρξε, μετά από καμιά ώρα ιδρώναμε από το πολύ περπάτημα, με αποτέλεσμα οι κόποι μας να πάνε στα σκουπίδια. Καλύτερα να καθόμουν σπίτι για Fifa, πιο λίγα λεφτα θα χάλαγα και περισσότερες νίκες θα είχα, από ότι κατακτήσεις στην πραγματική ζωή.

6. Μόνο η πενθήμερη άξιζε πραγματικά 

Κακά τα ψέμματα, μπορεί γενικότερα όλες οι εκδρομές να ήταν στην καλύτερη μέτριες, αλλά τις 5 μέρες στη Σαλόνικα δεν τις αλλάζω με τίποτα. Μπορεί αρχικά να φάγαμε μια ξενέρα γιατί πήγαμε μια εβδομάδα μετά το λύκειο Θρακομακεδόνων (κοίτα θέμα 3), αλλά και πάλι θα έχουμε πολλά πράγματα να θυμόμαστε. Από τα λεφτά που μας έφαγαν τα 5 “κεφάλια” του σχολείου στα κλαμπ, για να κάθονται στα VIP, ως την σίτα που έσπασε ο φίλος μου ο Παναγιώτης στο δωμάτιο και για 3 ημέρες κοιμόμασταν μέσα στο κρύο. Πιστεύω ότι εδώ θα συμφωνούν όλοι, ότι και να έγινε στην πενθήμερη τους, είναι μια εμπειρία που δεν θέλει να ξεχάσει κανένας και σίγουρα θα θέλει να ζήσει ξανά.

Κοίτα φίλε, έχω πάει εκδρομή σε Μοναστήρια με το Project της 2ας λυκείου και παρόλο που δεν πιστεύω και η μόνη μου σχέση με την όλη φάση, είναι τα βαφτίσια μου, πέρασα καλά. Ο λόγος που έγινε αυτό, ήταν γιατί μπορείς να πεις ότι είδαμε κάτι νέο, ενώ παράλληλα ο πάτερ Νεκτάριος είχε κεράσει και γλυκάκι.