Χριστούγεννα.
Μια μέρα γεμάτη αγάπη, ζεστασιά, οικογένεια, φαγητό και κουραμπιέδες (ναι ρε, είμαι απ’ αυτούς!). Πρώτα και κύρια όμως, μια μέρα που ξυπνάς για να δεις τα καλύτερα καρτούν της χρονιάς: Τα χριστουγεννιάτικα καρτούν!
Βέβαια, όταν είσαι μικρός, τίποτα σ’ αυτά δεν σου μοιάζει παράξενο. Όταν μεγαλώσεις ωστόσο σταματάς να τα βλέπεις κάθε χρόνο που τα βλέπεις προσέχεις κάποια πράγματα λίγο… παράλογα! Σήμερα λοιπόν, η αγάπη μου κι η λογική μου κονταροχτυπιούνται, κι εδώ από κάτω θα βρεις 5 κλασικά κινούμενα σχέδια που επιμένουν να γιορτάζουν Χριστούγεννα. Ακόμα κι αν αυτό ΔΕΝ γίνεται.
Flintstones | Χριστούγεννα το 2000 ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πόσες φορές έχεις πει για ένα κινούμενο σχέδιο ότι είναι… πολύ μπροστά; Ε, λοιπόν, οι Φλίνστοουνς ήταν στ’ αλήθεια μπροστά. Χιλιετίες μπροστά! Βλέπεις, μες στη λίθινη εποχή τους, εκείνοι είχαν αυτοκίνητο (ποδαράτο!), λεωφορείο (δεινόσαυρο!!), αεροπλάνο (με πουλιά!!!) και φανάρια στους δρόμους. Είχαν τηλέφωνα, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κι ασανσέρ. Μα όλα τούτα είναι σκέτοι “νεωτερισμοί”. Αυτό που στ’ αλήθεια στέλνει τόσο μπροστά τον κόσμο των Φλίνστοουνς, είναι ότι κάθε χρόνο γιόρταζαν Χριστούγεννα. Θα μου πεις: “Σιγά, κι εμείς το κάνουμε”. Θα σου πω: Ναι, εμείς το κάνουμε 2000 χρόνια μετά. Ο Φρεντ, η Βίλμα, ο Μπάρνι με τη Μπέτυ, γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού 2000 χρόνια πριν. (Πριν από τι;) Πριν από… τη γέννηση του Χριστού! Πολύ μπροστά οι άνθρωποι (των σπηλαίων)…
Buzz Lightyear of Star Command | Χριστούγεννα στο… Άπειρο (κι ακόμα παραπέρα!)
Ας το θέσω κάπως έτσι: για να γιορτάσεις τον ερχομό του Χριστού στη γη, πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να βρίσκεσαι… στη γη. Σωστά; Θα μου πεις, έτσι συμβαίνει με τις μόδες, τις γιορτές και τα έθιμα: τη μια χρονιά στη γη, την άλλη στο ηλιακό σύστημα, την τρίτη στο γαλαξία μας, σε μια δεκαετία διαγαλαξιακά μελομακάρονα κι όλα καλά. Παραμένει ωστόσο “ζόρικο” το να γιορτάζει ο “Τομέας 5” τη γέννηση ενός Θεού τόσα ηλιακά συστήματα μακριά, όσο και το να προλαβαίνει ο Άη Βασίλαρος να μοιράσει δώρα σε τόσους γαλαξίες μέσα στο ίδιο βράδυ. Αν και… γι’ αυτό το τελευταίο… ε, υπάρχει κόλπο. (Ένα κόλπο που μπορείς να το δεις ακριβώς από κάτω, αλλά… μην το πεις πουθενά! Είναι μυστικό).
Mickey’s Once Upon a Christmas | Χριστούγεννα στo Μίκυ Σίτι!
Καταρχάς, μιλάμε για ένα απ’ τα πιο “άχαστα” κινούμενα σχέδια της χριστουγεννιάτικης τηλεόρασης. Το έβλεπες κάθε χρόνο, και κάθε χρόνο ήταν το ίδιο συναίσθημα: αγνή, ζεστή, ανόθευτη χαρά! Οπότε δεν θα το χαλάσω, μόνο μια μικρή παρατήρηση θα κάνω: Ο Μίκυ, ο Γκούφυ και τα παπιά, ΔΕΝ θα μπορούσαν να γιορτάσουν Χριστούγεννα, ένεκα που το νεογέννητο ήταν μισός άνθρωπος και στον κόσμο του Μίκυ Σίτι και της Λιμνούπολης… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ξέρω, δεν σε νοιάζει, δεν με νοιάζει, και φέτος θα δούμε με δάκρυα χαράς τα “Χριστούγεννα του Μίκυ”, με ζεστή σοκολάτα, κουραμπιέδες και λαχτάρα. Προχωράμε.
The Emperor’s New School | Χριστούγεννα στη Χώρα των Απού!
Ο Αγιοβασίλης, δεν είναι παντού Βασίλης. Αλλού είναι Βασίλης, αλλού είναι Νικόλας, αλλού είναι Χριστόφορος, κι αλλού “μπαμπά-Χριστούγεννας”. Αλλού έχει ταράνδους κι αλλού έχει άλογα, αλλού είναι μπάκουρος κι αλλού είναι παντρεμένος και τρώει την “παντόφλα” του σαν κύριος, αλλού φοράει κόκκινα κι αλλού λευκά, αλλού διαβάζει γράμματα κι αλλού σου φέρνει ο,τι γουστάρει. Ένα είναι που δεν αλλάζει ΠΟΤΕ: ο Άη Μπίλης είναι μορφή ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ. Ο παπα Σάντος (Φερνάντο;) ωστόσο, κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα – έλκυθρο, ιπτάμενους ταράνδους, δώρα, αλλά… στο βασίλειο του Κούζκο! Δηλαδή στη χώρα των Ίνκας!! Δηλαδή… πώς στην ευχή έφτασε το πνεύμα των Χριστουγέννων στα μέρη σου πριν απ’ τον Κολόμβο, ρε Κούζκο; Και πώς στο επιτρέπουν οι Απού, κι o Κατεκουίλ, κι ο Εκέκο, να κάνεις βόλτες στον ουρανό τους ρε, αλλόθρησκε παπα Σάντος; (Kι αυτά εκεί τι είναι; Έλατα;; Στη Nότια Αμερική;;; Και πολύ ασχολήθηκα…).
Τhe Lion Guard | Χριστούγεννα σκέτη ΜΟΥΦΑσα (το λογοπαίγνιο ανήκει στο Νίκο Ράπτη, πυροβολήστε αυτόν!)
Προσπάθησαν να το εξηγήσουν. Ξέρεις, “…μας το είπε ένα βόδι, που του το είπε μια κίτρινη σουσουράδα, που της το είπε ένας ιπτάμενος τάρανδος“. Και κάπως έτσι, Χακούνα Ματάτα μεν, αλλά Τιμόν και Πούμπα και Ραφίκι, στολίζουν μια ακακία “κάτι σαν έλατο”, με κάτι σαν στολίδια, και τραγουδάνε κάτι σαν κάλαντα (“jungle bells”). Κάτι σαν Χριστούγεννα λοιπόν, σ’ ένα καρτούν “κάτι σαν ασέβεια”, που βλέπει το “άστρο” και χάνει τον “αστερισμό” του Μουφάσα. Δεν ξέρω αν η ιστορία με το βόδι και τη σουσουράδα σ’ έπεισε, εγώ συνεχίζω να μην καταλαβαίνω πώς ξέπεσε τόσο χαμηλά ολόκληρος Βασιλιάς…
