Ήταν ένα χαλαρό απογευματόβραδο Τετάρτης. Η μεσημεριανή βροχή είχε σταματήσει κι η δουλειά περιέργως είχε κυλήσει ομαλά, δίχως περιττό πρήξιμο από τον αχώνευτο προϊστάμενο. Επομένως, η παρεοσύναξη που έχει δώσει νόημα στην Τετάρτη όλων μας, έμοιαζε το ιδανικό κλείσιμο για αυτή. Μαζευτήκαμε κατά τις 7 κι ενώ λέγαμε τα νέα μας, έπεσε η πρώτη ερώτηση κόλαφος. Τι θα φάμε σήμερις; Τα πρόσωπα όλων συννέφιασαν. Ειδικά της Ματίνας, που είχε ξεκινήσει δίαιτα εδώ και 10 μέρες. Σαν από μηχανής θεός τότε ο Μάκης πετάχτηκε κι είπε: “Μου φέρανε ένα πολύ ωραίο κόκκινο κρασί σήμερα στη δουλειά. Θέλετε να πάρουμε κι άλλο ένα μπουκάλι;”

Πετάχτηκα κι εγώ για να συμπληρώσω, πως μπορούμε να φορτώσουμε και κανένα τυράκι στο καρότσι να φτιάξουμε και καμιά μπρουσκέτα και να τη δούμε σομελιέ ρε παιδί μου, πώς το λένε! Ψήθηκαν όλοι, καθώς μίλησα στην ψυχούλα του γευσιγνώστη που κρύβουν μέσα τους. Πεταχτήκαμε στο κοντινό ΑΒ το λοιπόν, μιας και ξέρουμε καλά ότι εκεί θα βρούμε όλα όσα χρειαζόμαστε για την βραδιά που σχεδιάζαμε.

Στο κρασί και στα παξιμαδοειδή δεν δυσκολευτήκαμε πολύ, καθώς πήγαμε στις σίγουρες λύσεις που έχουμε τιμήσει πολλές φορές και μας έχουν βγάλει ασπροπρόσωπους. Κατευθυνόμενοι στα τυριά οι δύο τυρολάγνοι της παρέας αναφωνήσαμε: “Ω ρε μάνα μου!” Βλέπεις, δεν ξέραμε τι να πρωτοδιαλέξουμε, καθώς στη μεγάλη ποικιλία που ήδη υπήρχε προστέθηκαν και νέα τυριά, από όλη την Ελλάδα. Οι θεοί είχαν ακούσει τις προσευχές μας κι έτσι φέρανε στο σουπερμάρκετ μας και καπνιστή μπουκοβέλα και κοπανιστή Μυκόνου και σκοτύρι από την Ίο και κρασοτύρι από την Κω και ζηρειοτύρι και Φλαμπουρίτσα, που είχα φάει μια φορά όταν γύρναγα από ένα μουσικό φεστιβάλ στα Ζήρεια κι ακόμα να ξεπεράσω!

Με τούτα και με εκείνα δύο καλάθια γεμίσαμε και πήραμε κι άλλο ένα μπουκαλάκι κρασί γιατί το σωστό τυρί θέλει και το σωστό κρασί για να δείξει. Μας βοήθησαν και τα παιδιά στο κατάστημα, φορτώσαμε τις σακούλες πολλαπλών χρήσεων, γιατί είμαστε και οικολόγοι και γυρίσαμε σπίτι.

Η Ματίνα που είναι του πικάντικου,  τρελάθηκε με το κρασοτύρι και το ζηρειοτήρι. Ο αδερφός μου την πλεύρισε και της πρότεινε να το συνοδεύσει με κόκκινο κρασί! Του έβγαλε το καπέλο κι ο άλλος κορδώθηκε και παρίστανε τον Patrick Cappielo. Όσο έκοβα τυριά, μπούκωνα μπουκοβέλα στα κρυφά, ενώ ψάχναμε να βρούμε ταινία να δούμε. Βάλαμε ένα ποτηράκι λευκό να πάνε τα φαρμάκια κάτω και δοκιμάσανε όλοι παλατάκι με ρίγανη, από την τιμημένη Θεσπρωτία μαζί με την Φλαμπουρίτσα!

Οι παξιμαδολάτρεις την είχαν καταβρεί, αλείφοντας πετρωτή Μυκόνου και Ανεβατό Γρεβενών, όσο εγώ ερωτευόμουν το Παπρικό, που η Άντζυ είχε την καταπληκτική ιδέα να κάνει ένα γρήγορο σαγανάκι. Αυτήν την Τετάρτη, που εγκαινίασε τα Wine Parties της τελευταίας στιγμής, θα την θυμόμαστε καιρό κι ελπίζουμε να υπάρξουν κι επόμενες. Άλλωστε, οι στιγμές που φτιάχνεις και μοιράζεσαι με την παρέα σου είναι που σου μένουν στην τελική. Σαν την ιδιαίτερη γεύση, ενός καλού τυριού. Κι από τέτοια έχει πληθώρα η ΑΒ Βασιλόπουλος, που μας έφερε μερικές ακόμα μοναδικές “γεύσεις με παράδοση“!