Μεγαλώνοντας την τιμημένη δεκαετία του 1990, εκτός από γαμάτα παιχνίδια, γνωρίσαμε την ελληνική ποπ στα καλύτερα της, πριν την πάρει φαλάγγι το σκυλάδικο και φτάσουμε στο σημείο να λέμε, πως οι Μέλισσες παίζουν ροκ. Δίχως να μακρηγορήσω, θα μιλήσω λίγο στις ευαίσθητες ψυχούλες ροκάδων και μεταλλάδων, που σαν πιτσιρικάδες εκείνη την περίοδο, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε εμπρός τους, σε κάτι τιτανομέγιστες εκπομπές του Θοδωρή Ρακιντζή στο Τηλεάστυ και σε κονσέρβα video playlist, χαζεύοντας τα πρωινά New Channel.
Oι αλλόθρησκοι τα ονομάτισαν σαν ελληνικά πόπ 90ς τραγούδια, μα στην πραγματικότητα έκρυψαν την αλήθεια, γιατί φοβόντουσαν μπας και αποκαλύψουν το σατανιασμένο σκληρό ροκ που έκρυβαν από κάτω, στέλνοντας τη Λουκά για υπερωρίες. Αν έχεις κάνεις air guitar με Ρακιντζή και headbanging με Κορκολή, θα νιώσεις. Τιμή σου και καμάρι σου και μη σε σκιάζει φοβέρα καμιά. Εδώ, ολόκληρος Οzzy τακίμιασε με τον Post Malone πως τον λένε, ο Χαριτοδιπλωμένος μας πείραξε; Πάρε να χεις λοιπόν, 10 +1 χεβιμεταλιές για δύσκολες ώρες από τα όχι τόσο μακρινά ελληνικά 90s, που το τιμάγανε το σόλο τους.
James Hetfield κι εσύ Lemmy σχωράτε με, μα κάποιος έπρεπε να τα γράψει.
Άννα Βίσση – “Ακόμα Μία”
Τον Νίκο τον Καρβέλα θα τον σέβεστε. ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΤΟΝ ΚΑΡΒΕΛΑ! Γιατί εδώ έκανε την Αννούλα, Τζάνις Τζόπλιν κι έδωσε πόνο σαν αληθινός χατζημεταλλάς, που καταπιέζεται και για να βγάλει το νοίκι του, αναγκάζεται να το πουλήσει ακριβά το σόλο του. Το έπος του έπους ώ έπος!
Στέφανος Κορκολής – “Το σημάδι του Σκορπιού”
Ξεκινάει με σολάκι στα πλήκτρα που κατουράει το “Runaway” του Μποτζόβι, μέχρι ο Κορκολής να σκάσει μύτη σαν τον καβατζότεκνο τον Coverdale, όσο εμείς ματώναμε δάχτυλα στις πλαστικές κιθάρες, που παίρναμε από τα παιχνιδάδικα. Του δίνουμε κι έξτρα bonus, για το καλτοσατανιάρικο videoclip που έβαζε φώκο στην οθόνη μας.
Κώστας Χαριτοδιπλώμενος – “Ψηλά τα χέρια”
Στο “Lost in the Night“, ο Κώστας τους έδειξε πως γίνεται η δουλειά στις ντισκοτέκ, τις παλιές ντισκοτέκ. Εδώ πήρε την κιθάρα του κι εμείς πιαστήκαμε με τα χέρια ψηλά, για να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του μεγάλου μύστη!
Ευρυδίκη – “Το μόνο που θυμάμαι”
Ο Γιώργος ο Θεοφάνους έπρεπε να το γυρίσει στη hard rock, μετά από αυτό. Επιβαλλόταν για την Ευρυδίκη, που κοίταξε την Kim Wilde στα μάτια και της είπε: “Ίσα πέρα, μωρή Kim“. Κι η Kim πήγε!
Μιχάλης Ρακιντζής – “Τι σου λείπει”/ “Έτσι μ’ αρέσει“
Όταν κάνετε ντουέτο με τον Ian Gillan των Deep Purple γατάκια, τότε θα μπορέσετε να πιάσετε στο στόμα σας τον Μιχάλη. Mέχρι τότε, δείτε πως ξεφτιλάει το power metal στις παραπάνω κομμάταρες, με drummer τον Mark Cross που έχει βαρέσει τα τύμπανα κι έχουν κάτσει καλά σε Helloween, Firewind, Nightfall κι άλλες τόσες μέταλ μπαντάρες!
Θάνος Καλλίρης – “Φεύγω”
Ο παλιός είναι αλλιώς, για αυτό θα τον ακούτε τον Θάνο. Εδώ κοτζάμ Ναταλία Γερμανού, τον σερβίρει κι ο Φοίβος του παίζει τα ντράμς. Πως να μην γράψει έναν AOR ύμνο, σαν τον από πάνω. Μας δίκασε και πολύ καλά μας έκανε!
Χρήστος Δάντης – “Κάποιος σ’ αγαπάει”
Πριν μας κάνει όλους γιουσουφάκια ο Χρηστάρας, παίρνει την κιθάρα του και μαζί με τον Γιάννη Καραλή, δίνει άλλοθι στον κολλημένο ροκά, να πει πως γουστάρει Δάντη, δίχως να μαζέψει φάπες από τους υπόλοιπους. Στο 2:36 του τραγουδιού, τερματίζει το air quitar!
Γιάννης Βαρδής – “Άμα δεις τα παιδιά”
Η δεκαετία του ’90 είναι έτοιμη να μας αφήσει κι ο κοτσιδάτος Γιάννης Βαρδής, σώζει κόσμο και κοσμάκη, πριν πέσει στα βαριά σκυλοσουξεδιάρικα!
Κώστας Μπίγαλης – “Μου λείπεις”
Αν μπορούσα να γίνω αντικείμενο, θα διάλεγα σίγουρα τα πουκάμισα του Μπίγαλη. Όσο μεταμορφωνόμουν, θα ήθελα να παίζει αυτό το τράγουδι. Οι μυημένοι το ξέρανε και αγγλιστί από τους Big Alice. Νταβραντισμένη ροκιά για όλες τις καψούρικες ψυχές, που λένε λάθος τα λόγια στο “You Give Love a Bad Name“.
Ανδρεάς Μικρούτσικος – “Σε χρειάζομαι”
Η ροκ ψυχή του Αντρέα, δεν κρυβόταν με τίποτα. Για αυτό, καβαλάει μηχανή σαν το χαμένο μέλος των Steppenwolf και μοιράζει πόνο χτυπώντας αλύπητα το ταμπουρο των ντραμς του. Κι είναι πάλι, σαν να μπαίνει η άνοιξη στην καρδούλα του παλιοροκά!
Bonus: Άννα Βίσση/ Νίκος Καρβέλας – “Ο τελευταίος χορός”
Επειδή η σωστή ροκιά και χεβιμεταλιά στη μπαλάντα φαίνεται, θα μας κοβόταν το χέρι αν δεν γράφαμε για την υπερεπική αυτή κομματάρα, που γλεντάει τη μισή δισκογραφία των Scorpions! Όχι τίποτα άλλο, το χρωστάμε στη Μαρίνα Κουντουράτου και τον Μαρκορά.
Ρίξτε στα σχόλια, λοιπά χεβιμεταλικά άσματα από την ελληνική 90s ποπ μουσική που ξεχάσαμε, για να γίνει φασούλα.
