7+1 γιοί που κατάφεραν να πετύχουν, μα θα τρώνε πάντα "φάπα" απ’ το μπαμπά τους!

Ο λαός το λέει, η πραγματικότητα το επιβεβαιώνει: το μήλο, πολύ συχνά πέφτει κάτω απ’ τη μηλιά. Κι ο γιός διαλέγει τη δουλειά του πατέρα του. Εκεί κάπου, αρχίζουν τα προβλήματα…

Δηλαδή, όχι ακριβώς προβλήματα. Απ’ τη μια υπάρχουν γιοί που ξεπερνάνε τον πατέρα τους κι ας ήτανε σπουδαίος. Απ’ την άλλη υπάρχουν και γιοί που αποδεικνύονται τόσο άμπαλοι, που δεν γεννάται καν συζήτηση. Όμως υπάρχει κι η ενδιάμεση κατηγορία. Οι γιοί που τα κατάφεραν. Που έκαναν την καριέρα τους. Μα που δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν το μπαμπά. Σ’ αυτούς τους τελευταίους οργάνωσα σήμερα παρτάκι γεμάτο (τσάι και) συμπάθεια. Ήρθαν 7. Κι ένας ακόμα…

Υ.Γ. Το ζευγάρι Στίβεν Κινγκ – Τζο Χιλ θα ‘πρεπε να ‘ναι σ’ αυτή τη λίστα, αλλά ο Στιβ δεν έρχεται στα πάρτι μου γιατί δείχνουμε Κιούμπρικ…

Αλέξανδρος Δουμάς Υιός | Φάπα: Αλέξανδρος Δουμάς Πατέρας

Ο ένας, θρύλος της γαλλικής λαϊκής περιπέτειας, μπεστσελεράς, διεθνής, η εποχή του τον θεωρούσε “φτηνό” αλλά τ’ όνομά του έζησε στου αιώνες. Φλυαρώ. Αρκούν δυο μονάχα τίτλοι: “Τρεις Σωματοφύλακες”, “Κόμης του Μοντεκρίστο”. Ο γιός απ’ την άλλη, κυρίως ασχολήθηκε με το θέατρο, έγραψε τη μεγάλη του επιτυχία “Η Κυρία με τις Καμέλιες”, έκανε την προσωπική του επιτυχία, αλλά έχει ανάγκη το (υιός) πλάι στ’ όνομα για να τον καταλάβεις. Με σκέτο το “Δουμάς”, όλοι σχεδόν πηγαίνουν στον πατέρα.

Μάικλ Ντάγκλας | Φάπα: Κερκ Ντάγκλας

Μια χαρά καριέρα έχει ο Μάικλ, και το Όσκαρ του πήρε (Wall Street), και σε ποπ ταινιάρες έπαιξε (Βασικό Ένστικτο), και γενικότερα τον ξέρεις (σίγουρα), τον εκτιμάς (μάλλον), θα τον θυμάσαι (κατά πώς φαίνεται). Ο μπαμπάς ωστόσο, ε… είναι ζωντανός θρύλος! Μπορεί να μην το σήκωσε τελικά το αγαλματάκι, όμως στην εποχή του ήταν χωρίς αμφιβολία μες στα πρώτα 3-4 ονόματα του Χόλυγουντ, κι ανάμεσα σε θρυλικές ταινίες γράφει “Σπάρτακο”, γράφει “Βαν Γκογκ” (Lust for Life), γράφει “Άσσο”, “Πρωταθλητή”, “Τρομπετίστα” και “Κάπτεν Νέμο”. Αιωνόβιος, θρυλικός, να τα χιλιάσει και να τον χαίρεσαι, Μάικλ!

Kάσπερ Σμάιχελ | Φάπα: Πίτερ Σμάιχελ

Καταρχάς, καθαρά: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΙ τερματοφύλακες. Μόνο που, ενώ ο Κάσπερ έχει στο βιογραφικό του μια τεράστια εμφάνιση στο τελευταίο μουντιάλ (που λες και το ‘χαν βάλει σκοπό οι Δανοί να τον αφήσουν να παλεύει μόνος του την Κροατία σε αγώνα και πέναλτι), αλλά κι ένα πρωτάθλημα Αγγλίας με τη Λέστερ (!), ο μπαμπάς του έχει… Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουνάιτεντ, Γιούρο με τη Δανία (το περίφημο “θαύμα της παραλίας”), και τ’ όνομά του να παίζει δυνατά για τον τίτλο του καλύτερου πορτέρο μιας ολόκληρης γενιάς, αν όχι όλων των εποχών. Ε, όσο να πεις…

Σοφία Κόπολα | Φάπα: Φράνσις Φορντ Κόπολα

Η καριέρα της Σοφία θα ήταν μια (ενδιαφέρουσα μεν, αλλά…) μετριότητα, αν δεν είχε γυρίσει τους “Χαμένους στη Μετάφραση” που της έδωσαν κι ένα δίκαιο Όσκαρ σκηνοθεσίας. Ο μπαμπάς της, (aka σωσίας του Γιάννη Φιλέρη!) υπογράφει τριες “Νονούς” και μια “Αποκάλυψη”, και κάπου εκεί τελειώνει κάθε συζήτηση…

Kίφερ Σάδερλαντ | Φάπα: Ντόναλντ Σάδερλαντ

Ακόμα μια κλασική περίπτωση “Ντάγκλας” (και καθόλου βλάβης!). Ο Ντόναλντ ίσως δεν έγινε ποτέ ο θρύλος που θα μπορούσε, μα είναι σίγουρα ένας απ’ τους κλασικότερους “παππούδες” της μεγάλης οθόνης, με σοβαρή πορεία και ρόλους σε κάθε λογής ταινία (απ’ την καλτ “Μακάβρια Εισβολή” του τρόμου, ως τους “Συνηθισμένους Ανθρώπους” του στιβαρά δραματικού Ρόμπερτ Ρέντφορντ). Ο Κίφερ απ’ την άλλη, με τηλεοπτικό “24” και τον κακό σε διάφορες ταινίες δράσης, κατάφερε να βγει απ’ τη σκιά του πατρός, αλλά πολύ δύσκολα θα καταφέρει και να την ξεπεράσει…

Ντομάντας Σαμπόνις | Φάπα: Άρβιντας Σαμπόνις

Σοβαρή, άξια, μέχρι στιγμή πετυχημένη 100% η καριέρα του νεαρού Σαμπόνις στο ΝΒΑ. Αλλά ο πατέρας ήταν “τέρας της φύσης”. Κι επίσης, μάλλον ο καλύτερος Ευρωπαίος που έπαιξε ποτέ “στην άλλη πλευρά” (δεκτές οι ενστάσεις του κυρίου Νοβίτσκι και του κυρίου Πέτροβιτς). Τουλάχιστον μέχρι να δούμε πόσο μπορεί να μας τρελάνει αυτός ο καινούριος, ο απίθανος πιτσιρικάς απ’ τη Σλοβενία…

Ενρίκε Ιγκλέσιας | Φάπα: Χούλιο Ιγκλέσιας

Το αντίπαλον δέος του Ρίκυ Μάρτιν στην ποπ σκηνή του 2000, με μπαμπά τον τύπο που ΚΑΘΕ πατέρας έχει κάποια στιγμή μνημονεύσει. Ως και του Δεληβοριά ο πατέρας… (γειά σου, Φώτη!)