Από τη μία μεγαλώσαμε με τηλεόραση και αμερικανικές ταινίες. Από την άλλη, όπου κι αν διαβείς, θα πέσεις καταπάνω σε τεράστιες διαφημίσεις εταιριών κολοσσών, που μοστράρουν ευτυχισμένα πρόσωπα να πίνουν και να γλεντούν. Όσο κι αν το παίζουμε λοιπόν, πως δεν τρώμε διαφημιστικό κουτόχορτο, έχουμε μάθει από μικροί να αντιμετωπίζουμε τα μπαρ σαν ναούς της διασκέδασης. Ποτά, γέλια, κλάματα, χωρισμοί, έρωτες και χαμουρέματα, μα πάνω από όλα ξεφτιλίκια θα μας ενώνουν, ό,τι κι αν λέμε. Από τα breezers καρπούζι στο γυμνάσιο, μέχρι τις νταμιτζάνες με την τεκίλα και τους μπυροσωλήνες, στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί, έχουν γραφτεί κάποιες από τις σημαντικότερες ιστορίες μας.

Ωστόσο η ζωή είναι σκληρή κι άδικη κι εσύ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ. Όχι δεν θέλουμε να αισθανθείς σκατόγερος άσχημα, αλλά δεν μπορείς πια, να χοροπηδάς σαν το κατσίκι κατεβάζοντας τη μισή κάβα και το επόμενο πρωί, απλά να είναι Σάββατο. Μετά από κάποια χρόνια, αν συμβεί αυτό τότε η επόμενη μέρα θα είναι η χειρότερη της ζωής σου, πιθανόν νοσηλευόμενος σε κάποιο νοσοκομείο.

Εμείς είμαστε εδώ αφού χτυπήσουμε ξύλο, για να σου γράψουμε λιανά, νέτα, σκέτα και προβοκατόρικα, ποιες είναι οι ενδείξεις που σου λένε, ότι πλέον έχεις μπαρμπαδιάσει και αυτό βγαίνει προς τα έξω κυρίως στα μπαρ!

1. Γυρνάς σπίτι σου από ποτάκι και ρωτάς που πάνε όλοι αυτοί;

Που πάνε ρε Καραμήτρο; Να απλώσουν τραχανά γιατί ο Οαέδ μοιράζεις επιδόματα στους τραχανοπλαγιάδες; Βγαίνουν οι άνθρωποι, όπως έκανες κι εσύ παλαιότερα που έφευγες από το σπίτι κουλουβάχατα για να προλάβεις το τελευταίο μετρό στις 2 και να γυρίσεις κύριος στις 07:00, με τα πρωινά.

2. “Πιάστηκε η μέση μου στο κωλοσκαμπό“.

“Μήπως να φύγουμε ρε μωρό μου, γιατί έχω πιαστεί λιγάκι;“. Αν το έχεις πει, αντίο. Παλιά ρε σάψαλο, καθόσασταν 5 άτομα σε δυο σκαμπό ανακούρκουδα, ισορροπώντας τα παλτό, τις τσάντες και τα ποτά συγχρόνως. Τώρα, βγαίνεις 2 μέρες σερί και μετά χρειάζεσαι μια βδομάδα φυσικοθεραπεία.

3. Σε πειράζει το τσιγάρο.

Παλιά έμπαινες στο μπαρ κι από την πόρτα, μέχρι την μπάρα είχες εισπνεύσει 12 πακέτα άφιλτρα και δεν καταλάβαινες Χριστό. Tώρα, έχεις στο speed dial το 1142 κι όταν τραβήξει την πρώτη ρουφηξιά τύπος στο παραδιπλανό τραπέζι, ρουφιανεύεις τον πλησίον σου, γιατί μυρίζουν τα ρούχα σου και δεν μπορείς να ανασάνεις.

4. Χορεύεις μόνο με Μπίγαλη και Britney Spears

Έχεις πιει τα ποτάκια σου, σε κόβει και το μωρό απέναντι, έχει γίνει κατάσταση και θες να το κουνήσεις, αλλά δεν τα ξέρεις τα ρημάδια τα νέα, τα τραγούδια. Μοιάζεις σαν ασυγχρόνιστη μεταγλώτισση στο “Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”, όταν πας να τραγουδήσεις, εκτός αν ο ντιτζέης είναι συμμαθητής και ρίξει ένα Μπίγαλη ή έστω μια Britney βρε αδερφέ, για να δει επιτέλους κι ο κόσμος τον Μπαρίσνικοφ από τα Τζουμέρκα.

5. “Πάλι καλά, δεν έχει δυνατή μουσική και μπορούμε να μιλάμε“.

Παξιμαδάκι να βγάλουμε η θα το πιείτε σκέτο το ουισκάκι; Παλιά, πάθαινες 3 ρήξεις τυμπάνου το χρόνο και είχες κλειστό λαιμό από Νοέμβρη μέχρι Απρίλη από τις φωνές, για να συνεννοηθείς κι έγραφες τους ωριλάδες στα τέτοια σου. Τώρα, ζητάς από τον μαγαζάτορα ντεσιμπελόμετρο ασφαλείας όσο οι σερβιτόροι φτύνουν στο ποτό σου κι η παρέα σου αφήνει εικοσάευρο φιλοδώρημα για να γλιτώσει την ντροπή.

6. Κάθεστε 3 άτομα σε τραπέζι για 6 για να είστε πιο άνετα.

​

Παλιά, βολευόσασταν 13 άτομα σε ένα καναπέ και κάνατε τη ζωάρα σας. Τώρα θες μια καρέκλα για τα μπουφάν, μια για τις τσάντες και μια να βρίσκεται. Αν δε, σε ακουμπήσει κατά λάθος κανένας πηγαίνοντας προς την τουαλέτα, μαλώνεις κιόλας, γιατί δεν σε είδε ο μαλάκας και σε στρίμωξε.

7. Δεν βγαίνεις ποτέ Σάββατο.

​Φασαρία, στριμωξίδι, αναμονή, μια ώρα να παραγγείλεις και άλλη μία να σου τα φέρουν. Πάρκινγκ ούτε για πατίνι δεν βρίσκεις και πιο εύκολα θα βρεις χρυσό στην Πατησίων, παρά ελεύθερο τραπέζι. Για αυτό Σάββατο κάθεσαι σπίτι, να βγάλει τα λεφτά του και το Netflix, ενώ σπας μπάλες επαναλαμβάνεις χωρίς λόγο, ότι η Πέμπτη είναι το νέο Σάββατο.