Υπάρχουν φορές που στις συναυλίες πηγαίνεις για τις μπύρες και το στρίμωγμα με ανθρώπους που χαμογελάνε ιδρωμένοι και άλλες που φτάνεις αργοπορημένος στον κινηματογράφο, για τα ποπ-κορν και το ξεθυμασμένο αναψυκτικό. Έτσι, ακόμη και αν σε απογοητεύσει το πάλκο ή η χολιγουντιανή ερμηνεία, δεν ρισκάρεις να επιστρέψεις σπίτι ξενερωμένος με την εξέλιξη της βραδιάς. Στο θέατρο όμως, ξεκινάς έχοντας κάπως προαποφασίσει, ότι πας για την ψυχή σου και μόνο. Χωρίς σνακ και ανθρακικό, χωρίς δυνατά γέλια και ακαριαίες γνωριμίες. Στο θέατρο, κάνεις παρέα με τον εαυτό σου, και αν κάτι δεν πάει καλά, το διαπιστώνεις από τον ήχο που κάνουν τα κλειδιά στο τραπέζι, καθώς κλείνει η πόρτα πίσω σου.

Μια Κυριακή λοιπόν, έχοντας πολύ ανάγκη τον εαυτό μου, κατηφόρισα προς το θέατρο “Τζένη Καρέζη”, με την Αθήνα να αντιστέκεται με έναν ανυπόφορο τρόπο στον Χειμώνα. Κάπως λαχανιασμένη και λίγο κουρασμένη, συνάντησα εκείνους τους ανθρώπους που θέλεις να δίνεις ραντεβού στα εκδοτήρια, να λες με κοφτή ανάσα τα νέα σου φουμάροντας βιαστικά μικρές εξαρτήσεις και τελικά να βολεύεστε στα στενά καθίσματα, χωρίς παλτό ακόμη.

Η παρατεταμένα sold out παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα”, ανέβηκε εκείνο το Κυριακάτικο βράδυ μπροστά σε δεκάδες ζευγάρια μάτια, αφιερώνοντας τις ερμηνείες στη μνήμη του δικού μας Ζακ και όλα τα έσοδα στον αγώνα για τη δικαστική του δικαίωση. Η μητέρα, ο αδερφός, η γιαγιά, φίλοι και αλληλέγγυοι που δίνουμε μόνιμα το παρών, βουρκώσαμε μα δεν κατεβάσαμε το βλέμμα, όταν ο 15 χρονών 3 μηνών και 3 ημερών πρωταγωνιστής της παράστασης, Κρίστοφερ, παραδέχτηκε ότι κανένας θάνατος δεν πρέπει να μένει αδικαίωτος, πως ακόμη και αν μιλάμε για έναν σκύλο, η αξία παραμένει ίδια και η ανάγκη απόλυτη.

Ο Γιάννης Νιάρος, εγκλωβίζει βλέμμα και συναίσθημα, προσεγγίζοντας τον ρόλο ενός παιδιού που ανήκει στο Φάσμα του Αυτισμού, με τόση σοβαρότητα όση και τρυφερότητα, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τον χρόνο που έχει αφιερώσει στις πρόβες, αλλά και εκείνον που επένδυσε στη μελέτη της συμπεριφοράς των ιδιαίτερων και ταυτόχρονα υπέροχων αυτών πλασμάτων.

Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του συγγραφέα Μαρκ Χάντον και έχοντας σαρώσει τις διακρίσεις, με 7 βραβεία Oliver, το έργο παρουσιάζει με απλότητα την καθημερινότητα μιας οικογένειας που καλείται να αποδεχτεί πρώτα η ίδια και έπειτα όλοι οι άλλοι, πως οι άνθρωποι της ζωής μας μπορεί και να μη μας μοιάζουν ή ακόμη καλύτερα να μη μοιάζουν με κανέναν που γνωρίζουμε.

Ο φόβος της αποτυχίας, το άγχος του να μην είσαι αρκετός, το φιλτράρισμα της προσωπικής ευτυχίας που μάχεται το υπερεγώ, μεταβολίζονται διαρκώς ανάμεσα σε μικρούς, μεσαίους και μεγάλους κύβους ενός σκηνικού που η λιτότητα τους ταιριάζει τέλεια σε ένα παιδί που δεν θέλει να το ακουμπάνε εκτός και αν έχει προηγηθεί κάποια συμφωνία, δεν αντέχει τις φωνές και νιώθεις ασφαλής ανάμεσα σε χιλιάδες αριθμούς που πολλαπλασιάζονται στο μυαλό του, χωρίς να το πανικοβάλλουν.

Αντάξιοι της παράστασης οι ηθοποιοί που πλαισιώνουν την αγωνία για όχι έναν πιο “κανονικό” κόσμο, αλλά για μια κοινωνία που αναζητά τον άνθρωπο όπως ακριβώς είναι για να τον συμπεριλάβει, χωρίς να τον στριμώξει ή να τον ξεχειλώσει, χωρίς την αίσθηση ότι τον αποδέχεται, αλλά με τη σιγουριά ότι ανήκει εκεί, αξιώνοντας ισότητα, αγάπη και φροντίδα.

Να πάτε να δείτε ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα, χωρίς να το μαρτυρήσετε. Να πάτε για μια ακόμη νίκη στα στερεότυπα, για μια ακόμη επικράτηση της τρυφερότητας και της ανάγκης για να περπατάει κανείς τον δρόμο ανεξαρτήτως συνθηκών. Φροντίστε τους εαυτούς σας, ξεκολλήστε τους από τα γκρίζα κτήρια και τους μποτιλιαρισμένους δρόμους, δείξτε τους πόσο μοναδικοί είναι για εσάς.

Για να μη μείνει κανένας θάνατος ανεξιχνίαστος, για να μη ζούμε σε κανονικότητες που μας στριμώχνουν, για μια διαφορετικότητα που θα την έχουμε αντιμετωπίσει όταν δεν θα την αναγνωρίζουμε πια.

*ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 
Θέατρο Τζένη Καρέζη | Ακαδημίας 3, Αθήνα
Διαρκεια: 140 λεπτά
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Ερμηνεύουν: Γιάννης Νιάρρος, Κατερίνα Λυπηρίδου, Κόρα Καρβούνη, Θύμιος Κούκιος, Μαρία Κατσανδρή, Γιώργος Κριθάρας, Γιώργος Γιαννακάκος, Βάσια Χρήστου και Σπύρος Κυριαζόπουλος.