Υπάρχουν σειρές που τις βλέπεις και περνάς υπέροχα και είναι κάποιες άλλες, που σε διπλώνουν στα 2, μετά τις γροθιές που σου ρίχνουν στο στομάχι σου. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει το “Unbelievable“. Πρόκειται ίσως, για την πιο δυνατή σειρά που μας έχει δώσει το Netflix, εδώ και καιρό. Στέκεται πλάι στο αριστουργηματικό “When they See Us“, από το οποίο δεν έχουμε συνέλθει ακόμη και είναι λάθος μας που δεν έχουμε αποτίσει τα σέβη μας, ήδη.
H ιστορία του Unbelievable, όπως μαρτυρά και ο τίτλος της σειράς, που δημιούργησαν οι Susannah Grant, Ayelet Waldman και Michael Chabon, είναι απίστευτη και δυστυχώς βασίζεται σε πέρα για πέρα αληθινά γεγονότα. Συγκεκριμένα πρόκειται για το βραβευμένο με Pulitzer (2015) άρθρο των T. Christian Miller και Ken Armstrong σχετικά με τις υποθέσεις βιασμών στις πολιτείες Washington και Colorado από το 2008 μέχρι το 2011.
Η περίληψη είναι η εξής: “Η 18χρονη Μαρί καταγγέλλει στην αστυνομία τον βιασμό της στο δωμάτιό της –στην κοινότητα νέων όπου διαμένει– από έναν άγνωστο εισβολέα. Η περίεργη στάση της κοπέλας κατά τη διάρκεια των επαναλαμβανόμενων εξαντλητικών καταθέσεών της στην αστυνομία, οι ανεξήγητες αντιδράσεις της, οι τρομακτικές καταστάσεις που έχει ζήσει από τριών χρονών στις δεκάδες ανάδοχες οικογένειες που έχει μείνει, οδηγούν τις αρχές στο συμπέρασμα πως κάτι κρύβεται πίσω από τις φειδωλές περιγραφές της Μαρί. Σύντομα, η κοπέλα καταρρέει και παραδέχεται πως τίποτα δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Τρία χρόνια αργότερα, δύο ντετέκτιβ, η Γκρέις Ράσμουσεν (Toni Collette) και η Κάρεν Ντουβάλ (Merritt Wever)στο Κολοράντο ενώνουν τις δυνάμεις τους, όταν αναλαμβάνουν να ερευνήσουν δύο υποθέσεις βιασμών όπου ο δράστης ακολουθούσε παρόμοιο μοτίβο δράσης με εκείνο που κατέθεσε η Μαρί και αναίρεσε στην πορεία. Σύντομα, θα ανακαλύψουν πως τα θύματα είναι περισσότερα, αλλά δεν υπάρχουν ίχνη και στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή του.“
Η σειρά δεν χαρίζεται σε κανένα. Δεν είναι εύκολη στη θέαση, αντίθετα με αποστομωτικό τρόπο αναπαριστά όλα όσα βιώνουν οι γυναίκες που πέφτουν θύμα βιασμού. Παρακολουθώντας τη σειρά, νιώθεις άβολα με όσα διαδραματίζονται. Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη επιτυχία της, καθώς με χειρουργικό τρόπο, δείχνει όλα τα στάδια που βιώνει μια γυναίκα, όταν καλείται, σχεδόν να δικαιολογηθεί για το σεξουαλικό έγκλημα που υπέστη.
Δυστυχώς ο βιασμός, είναι ένα από τα εγκλήματα, στα οποία για ένα παρανοϊκό λόγο, κατηγορείται πολύ συχνά πρώτα το θύμα και όχι ο θύτης. Αναπαράγονται λοιπόν, στερεότυπα και κοινωνικά αναθέματα για την κοπέλα που προκάλεσε, που ντύνονταν απρεπώς, που απολάμβανε περισσότερο από όσο έπρεπε, τη σεξουαλική της ελευθερία. Το “Unbelievable” απογυμνώνει το σύστημα αντιμετώπισης των θυμάτων, που λειτουργεί με καχυποψία απέναντι στις γυναίκες, δίχως να παρέχει την επαρκή βοήθεια που χρειάζονται, διαιωνίζοντας σε δεύτερο επίπεδο την ατιμωρησία στα εγκλήματα εναντίον τους.
Σκιαγραφεί, με αναπάντεχο ρεαλιστικό τρόπο όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις που υφίστανται τα θύματα, καθόλη τη διάρκεια της πάλης τους με το τραύμα που τους προκάλεσε ο βιαστής τους. Κάποιες θάβουν την ανάμνηση και στήνουν τείχος απέναντι σε όσα συνέβησαν πριν η κατά τη διάρκεια. Απέναντι τους βρίσκεται ένα ολόκληρο σύστημα (οικογένειας, φίλων, συναδέλφων, κράτους, κοινωνικών λειτουργών) το οποίο τις αντιμετωπίζει σε πλήθος περιπτώσεων μοιρολατρικά και επιφανειακά. Ωστόσο, είναι μια τρομερά επίπονη, ψυχοφθόρα και πολύχρονη διαδικασία η αντιμετώπιση του τραύματος. Είναι κάτι που θα προκαλεί φόβο, άγχος, πόνο, μέχρι βίαιες τάσεις, σε όλη τη διάρκεια της ζωής των θυμάτων που υπέστησαν βιασμούς.
Το “Unbelievable”, δεν κρύβει το πρόβλημα, σα σκόνη κάτω από το χαλί. Αντίθετα το φέρνει στο προσκήνιο με ένα σκληρό, αλλά αληθινό τρόπο. Δίχως φτιασίδια και εύκολες υπεκφυγές.
Μας βάζει να κοιτάξουμε το τέρας στα μάτια. Αν προβαλλόταν στα σχολεία, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
