“We all share the same feelings, the same wishes but we don’t share the same rights”.
Μια απλή φράση. Δεκαέξι λέξεις που τις μισές, τις χρησιμοποιούμε και έχουμε όλοι. Αισθήματα, επιθυμίες, αλλά οχι ίδια δικαιώματα. Σε μια Ευρώπη αλλά και παγκόσμια, που ο φασισμός ανεβαίνει αλματωδώς και η ρητορική μίσους, έγινε καθημερινότητα,οι τρανς γυναίκες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενες στο σεξ, ξεχνούν θέλοντας και μη, αισθήματα και επιθυμίες. Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι, έχουνε δικαίωμα στη ζωή, στην ασφάλεια και την προστασία από τη βία.
Οι τρανς άνθρωποι, φέροντας δύο στίγματα ως εργαζόμενοι στο σεξ, είναι από τις πιο ευάλωτες ομάδες πληθυσμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο αριθμός των δολοφονημένων τρανς ατόμων, κάθε χρόνο αυξάνεται με ανατριχιαστικούς αριθμούς, με μόνη αιτία την ταυτότητα φύλου τους, δηλαδή, για την ύπαρξη τους.
Στις περισσότερες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, δεν καταγράφεται η ταυτότητα φύλου, αφού η αστυνομική ταυτότητα αναγράφει αντρικά στοιχεία. Είναι μια “δικλείδα ασφαλείας” για την κάθε χώρα, να φανεί δημοκρατική και αξιοκρατική.
Πέντε Ευρωπαϊκές χώρες, πέντε οργανώσεις, με ένα διακρατικό πρόγραμμα το “TRANSR – Trans Sex Workers Rights Are Human Rights”, φέρνουμε στην επιφάνεια το θέμα αυτό, φωτίζοντας το σκοτάδι, με σκοπό να συμβάλουμε στην εκπλήρωση, τον σεβασμό και την προστασία των τρανς εργαζομένων στο σεξ.
*APDES (Agência Piaget para o Desenvolvimento) from Porto, MIT from Bologna, Positive Voice & Red Umbrella Athen from Athens, LEFÖ from Vienna and Collectivo Hetaira from Madrid
