Για να προλάβω τους μανουριάρηδες και τους εύθικτους, που είναι έτοιμοι να τα χώσουν, διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου, να δηλώσω πως έχω δουλέψει σε τηλεφωνικό κέντρο για μεγάλο διάστημα. Επίσης το αδέρφι μου, βιοπορίζεται εδώ και αρκετά χρόνια από τη συγκεκριμένη δουλειά, επομένως είμαι αλληλέγγυος και συμπάσχων με τους εργαζόμενους. Προφανώς, υπάρχουν επαγγέλματα που μπροστά τους το τηλεφωνικό κέντρο μοιάζει με πικνίκ στην εξοχή και τρέξιμο με τις κοτσίδες μας ξέπλεκες στα λιβάδια, αλλά για τον υποφαινόμενο, που λένε και στα δελτία ειδήσεων, αυτή η δουλεία ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ.
“Είναι μια δουλειά, από την οποία μπορείς να βγάλεις πάρα πολλά χρήματα. Ο καλύτερος πωλητής μας, τον προηγούμενο μήνα έβγαλε 2000 ευρώ.” “Συγγνώμη πακέτα κινητής και σταθερής τηλεφωνίας δεν πουλάμε; Η αγγελία δεν έγραφε κάτι για πωλήσεις νεφρών.” Η υπεύθυνη δεν γέλασε και αφού σημείωσα στο τετραδιάκι μου να μην ξανακάνω κάφρικα αστεία, έδωσα τις προτεινόμενες ώρες μου για τις κυλιόμενες βάρδιες, βάζοντας δύο αστερίσκους, πως κάθε Τετάρτη προτιμούσα να είμαι απόγευμα. Προφανώς ξεκίνησα δουλειά, Τετάρτη πρωί.
Ξεπερνώντας την άβολη κατάσταση με τον εκπαιδευτή, να είναι 5 χρόνια μικρότερος του λόγου μου, πήρα θέση μπροστά στον υπολογιστή. “Το έργο που δουλεύουμε, είναι εξερχόμενο. Τουτέστιν, καλούμε εμείς τον υποψήφιο πελάτη και τον ενημερώνουμε για την τρέχουσα προσφορά. Καλά ως εδώ;“, “Τρίκαλα Κορινθίας” απαντώ. Γελά ο εκπαιδευτής, “δικός μας” σκέφτομαι. Κοίταξε με απορία το μικρό τετραδιάκι μου, λέγοντας πως δεν θα με φτάσει, για να τα σημειώσω όλα. Ούτε Πανελλήνιες να έγραφα, φιλαράκι μου πράγματι. Τόσες σημειώσεις δεν είχα κρατήσει, ούτε στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Κατεύθυνσης. Δυο τετράδια και 3 μολύβια, έφαγα στο γράψε σβήσε τον πρώτο μήνα, γεμίζοντας κατάστιχα για προσφορές, προγράμματα, ανταγωνιστές και τιμοκαταλόγους.
Είχα εκπαιδευτεί και ήμουν έτοιμος, να μπω στις γραμμές. Η βδομάδα εκπαίδευσης, μοιάζει ταμάμ με εκείνη της προσαρμογής στον στρατό. Σε κοιτούν όλοι με ένα βλέμμα, “Θα πήξεις νέο” και εσύ περιφέρεσαι στα μουλωχτά, μην τυχόν και πέσεις στον “λοχαγό” team leader, που έχει διώξει 4 από την ομάδα του και είναι ο φόβος και ο τρόμος του κτιρίου. Μοιάζει με εκείνο τον συμμαθητή, που κράταγε το απουσιολόγιο, όταν είχε αρρωστήσει ο απουσιολόγος!
Η μέρα, για να κάνεις τα πρώτα σου τηλέφωνα, ήρθε. Έχεις ρουφήξει το αυγουλάκι σου πρωί-πρωί για να καθαρίσει η φωνή και βλέπεις βιντεάκια με την Τζούλι Μασίνο, ώστε να την κάνεις όσο πιο τραγουδιστή γίνεται. Στην οθόνη πετάγονται νούμερα και ονόματα, πριν ξεκινήσει η αναζήτηση του επόμενου πελάτη. Σου έχουν κλείσει 12 τηλέφωνα στα μούτρα, πριν προλάβεις καν να αρθρώσεις λέξη και ξεκινά ο χορός των μπινελικίων. “Ρε μπήξε, τι ώρα είναι αυτή που τηλεφωνάς σε ξένα σπίτια, δουλειά δεν έχεις;“, “Έχω καλέ μου κύριε, για αυτό σας τηλεφωνώ στις 11:00 στο σπίτι σας.”, “Απατεώνες, αλήτες, εγκληματίες πάτε να με πιάσετε μαλάκα και να μου φάτε τα λεφτά σαν τον Αντώνη απέναντι που ακόμη πληρώνει τις δόσεις που τον φεσώσαν από την τράπεζα.“, “Εγώ απλά παίρνω για μια πιο οικονομική προσφορά στο λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου, που ήδη πληρώνετε στην εταιρεία μας.”
Πριν προλάβεις να συνέλθεις, θα εμφανιστεί και ένας manager να σου θέσει ένα καθόλα ρεαλιστικό στόχο, για να πάρεις το πολυπόθητο μπόνους και να βγάλεις το μήνα. “Παιδιά χρειαζόμαστε από τον καθένα σας, 45 συνδέσεις κάθε μήνα. Αλλιώς θα φύγετε, θα απολυθείτε, θα μείνετε στον δρόμο. Αν δεν τα καταφέρετε είναι δικιά σας ευθύνη, επειδή είστε ανίκανοι, αμόρφωτοι και δεν ακούτε τους υπευθύνους σας.“. Στο εικοσάλεπτο διάλειμμα σου, που ξεκινά από τη στιγμή που θα κάνεις log out, μέχρι και την επιστροφή σου στην καρέκλα, σκέφτεσαι ότι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα. Εκτός αν σου κάτσει σύνδεση, επομένως πρέπει να περάσεις στοιχεία πιο γρήγορα και από ότι πυροβολεί ο Λούκυ Λουκ. Αυτός ο καταραμένος πελάτης πρέπει να την ενεργοποιήσει, γιατί αλλιώς δεν μετράει! Αν συμβεί, προφανέστατα φταις εσύ, γιατί δεν κατάλαβες την αφερεγγυότητα του.
Άγχος και στρες στα κόκκινα, λεφτά που ποτέ δεν ξεπερνούν τον βασικό, πίεση από τους ανωτέρους σου και η απειλή απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου, γίνονται καθημερινότητα. Ακολουθούν αυχενικό, ξεραμένος λαιμός και ένα αυτί που δεν σταματά να βουίζει.
“Νοt for me guys” που λένε και στις αμερικάνικες ταινίες. Όσοι την παλεύουν εκεί πέρα είναι ήρωες, για αυτό την επόμενη φορά που θα χτυπήσει το τηλέφωνο, για μια ενημέρωση, ας μην είμαστε τελείως μουλάρια, ξεσπώντας τα νεύρα μας, σε ανθρώπους που απλά κάνουν τη δουλειά τους.
