Απ’ όλα τ’ απαγορευμένα που ‘χει πιάσει στα γράμματά της η λογοτεχνία, απ’ όλες τις συνήθειες που είδες στην οθόνη του κινηματογράφου αλλά σε κυνηγούσε η μάνα σου μη και τις κάνεις, η πιο γοητευτική είναι το κάπνισμα. Γοητευτική, πώς να το κάνουμε;
Εδώ από κάτω λοιπόν, σου ‘χω (και δηλώνω ένοχος γι’ αυτό!) μια σειρά “καπνιστικές επιλογές” που τόσο μ’ έχουν ρίξει στα δίχτυα τους όσο βλέπω ταινίες. Να το πω πιο απλά: πάρε εδώ τις 5 τζούρες που δεν μπορώ να τους αντισταθώ! Δεν μπορώ. Τ’ ομολογώ και πάμε παρακάτω…
Η πίπα του Σέρλοκ (και του Γκάνταλφ!)
Ντάξει, δεν ξεκινάει απ’ αυτούς το παιχνίδι, αλλά αυτοί οι δύο το απογείωσαν! Θέλω να πω, η πίπα ήταν ανέκαθεν δείγμα διανόησης ή ξεκούρασης απ’ την περιπέτεια, όμως ακόμα κι όσοι μπορούν να πάνε κόντρα στη φιγούρα του Τόλκιν, του Ουμπέρτο Έκο ή του… Ποπάυ που καπνίζουν την πίπα τους (ειλικρινά δεν ξέρω πώς διάολο δεν σε γοητεύει κάτι τέτοιο!), σίγουρα δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με τον Σέρλοκ και τον Γκάνταλφ. Τον Σέρλοκ που, μες στις ρουφηξιές και τις τολίπες του καπνού έλυνε τέλεια εγκλήματα και γράπωνε ιδιοφυείς δολοφόνους. Και το Γκάνταλφ που… ε, ξέρεις, καραβάκι…
To άφιλτρο του Μπόγκι
Όμως ο κινηματογράφος δεν έχει μόνο ντετέκτιβ Χολμς ή Πουαρό, που λύνουν γόρδια εγκλήματα. Έχει και Σαμ Σπέιντ, και Φίλιπ Μάρλοου, που τα κόβουν! Οι Μπόγκαρτ είναι επάξια ο απόλυτος ηθοποιός του αμερικάνικου νουάρ, και τον θυμάσαι για το σκληρό στυλ, την καμπαρντίνα, το καπέλο του και το άφιλτρο. Τι θα ‘ταν ο πιο σκληρός ντετέκτιβ της πόλης, χωρίς το τσιγάρο του; Άγνωστο. Τι είναι μ’ αυτό; Μύθος!
Τα “τσαλακωμένα” του Κόρσο
Κοίτα, είτε είσαι από μας που λατρέψαμε την “9η Πύλη”, είτε είσαι απ’ τους ασέβαστους που την κράζουν, ένα δεν μπορείς να της αρνηθείς: έχει ατμόσφαιρα! Ο Πολάνσκι ζωγραφίζει ένα σαγηνευτικό λογοτεχνικό μυστήριο που δεν μπορείς να του αντισταθείς, κι ο Τζόνι Ντεπ είναι (και παίρνω ολάκερη την ευθύνη αυτού που πρόκειται να γράψω, κορίτσια) ο πιο γοητευτικός Ντεπ ολόκληρης της φιλμογραφίας του! Βασικό του χαρακτηριστικό; Τσαλακωμένα, σπασμένα, ταλαιπωρημένα εργοστασιακά τσιγάρα. Δεν κάνω πλάκα, μιλάμε για ωδή! Ξέρω κόσμο που ξεκίνησε το κάπνισμα (!) απ’ τον Κόρσο (Ντεπ) της “Πύλης”. Κι εγώ στα όρια ήμουν…
Το “Kόκκινο Μήλο” του Κουέντιν
Ο Ταραντίνο ξέρει. Ξέρει ότι καλώς ή κακώς το τσιγάρο είναι ποπ κουλτούρα, κι οι φευγάτοι του ήρωες δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι “σκληρά φευγάτοι” χωρίς αυτό. Όμως ο Κουέντιν δεν μπορούσε να στηρίξει μια κάποια μάρκα. Γι’ αυτό και (τύμπανα, παρακαλώ)… έφτιαξε τη δικιά του! “Red Apple” κύριοι, τα τσιγάρα που καπνίζουν οι ήρωες του Ταραντίνο. Τα τσιγάρα της Μία και του Μπουτς! Τα τσιγάρα που υπάρχουν ΜΟΝΟ σε ταινίες του Ταραντίνο! (Και σε μερικές ακόμα, που σέβονται και χειροκροτούν το μάστορα!). Άλλο που ο ίδιος μας τα ‘πε αλλιώς στην τελευταία σκηνή του Once Upon a Time…
Το ηλεκτρονικό του σήμερα
Η γοητεία του καπνού λοιπόν, είναι ιστορική, είναι έντονη, όμως (ας κοιτάξουμε στο μέλλον) χρειάζεται εξέλιξη! Βλέπεις, όταν σήμερα μπορείς να έχεις ατμό στη θέση του καπνού, πιο αρωματικό και πιο καλαίσθητο, ε, μήπως είναι ώρα ο κινηματογράφος κι η λογοτεχνία να τον μπάσουν στη σαγήνη τους; Ας πούμε, ένα e-cig με το αισθητικό στυλ, τις γεύσεις (καπνός, φράουλα, βανίλια ή πάγος) και την υπογραφή του myblu, γιατί να μη βρει το δρόμο του πλάι στη γοητεία όλων των προηγούμενων; Είμαστε 2019 και το να καις καπνό (γνώμη μου) ίσως είναι πια απλώς το όμορφο του χθες. Όμως στο σήμερα (που ο Σέρλοκ κολλάει τσιρότα!), αν θες να γίνεις Χολμς, Μπόγκι, Κόρσο ή Μία Γουάλας, πρέπει να το κάνεις με το στυλάκι της δικής σου εποχής. Απόλαυση και γοητεία στις μέρες μας; Από μένα είναι ναι, myblu.
