Στίχοιμα και Λόγος Τιμής για να καούμε μέχρι να φωτίσει η νύχτα

Η αστυνομία “καθαρίζει” τα Εξάρχεια. Τραβώντας παιχνίδια από χέρια παιδιών, ζητώντας από τις μανάδες τους να ανέβουν σε σιδερένια κλουβιά, μπροστά σε κάμερες που ουρλιάζουν για την ανομία που επιτέλους πεθαίνει, εξαφανίζοντας από την πόλη όσους δεν τους κάνουν. Το κέντρο της Αθήνας ανήκει στους τουρίστες και στα Airbnb, ανήκει στους αρματωμένους με καλάσνικοφ αστυνομικούς, που περιφρουρούν παιδικές χαρές και αρχαιολογικούς χώρους. Η πόλη αυτή πρέπει να ακρωτηριαστεί, να σταματήσει να ονειρεύεται και να ερωτεύεται, πρέπει να φοβάται και να κοιτάει τη δουλειά της.

Όποιος είναι διαφορετικός, όποιος δεν τους κάνει θα λιντσάρετε, θα οδηγείται σε κρατητήρια, θα είναι ξένο σώμα σε σώμα που σαπίζει. Κανείς δεν θα ακούει εκείνους που δεν χρειάζονται τη βία για να συνυπάρξουν, κανείς δεν θα χρειάζεται αγκαλιές που σταματούν τον πόνο και τη μοναξιά. Η λέξη αλληλεγγύη, δεν θα βρίσκει πλέον εφαρμογή σε μια κοινωνία που όλοι είναι ίδιοι μεταξύ τους. Κανείς δεν θα χρειάζεται να υπερασπιστεί κανέναν, μιας και τα ανθρώπινα σκουπίδια που βούλωναν τις αόρατες σκούπες τους θα βρίσκονται σε κάποια χωματερή, σκεπασμένα από σκόνη, χιόνι και ιδρώτα.

Και προσπαθώ πολύ να σκεφτώ τι πληγώνει περισσότερο, τι τραβάει την πέτσα και γρατζουνάει τα κόκκαλα μας. Είναι η συγκίνηση που δεν μας επιτρέπεται. Είναι ο σαρωτικός θυμός που κάθε φορά που ακούς ένα “ευχαριστώ” και βλέπεις ένα χαμόγελο ανακούφισης, δεν μπορείς να κλάψεις. Δεν μπορούμε να λυτρωθούμε μέσα από τα δάκρυα πια, μας πότισαν μια ακατανόητη οργή, αλλάζοντας τους κανόνες της ηθικής και την ανθρωπιάς.

Έτσι, ψάχνουμε ευκαιρίες. Ψάχνουμε τρόπους να ανταμώσουμε, να κοιταχτούμε και να μοιραστούμε αυτήν την οργή, να μαλακώσει το ματωμένο μέσα μας. Ευκαιρίες να ανασάνουμε με κάποιους που μας μοιάζουν χωρίς να τους μοιάζουμε. Ευκαιρίες να ελπίσουμε ξανά, να σηκώσουμε τις γροθιές μας, να πιστέψουμε ξανά ότι η αλληλεγγύη θα κερδίσει. Η αγάπη θα κερδίσει. Ο άνθρωπος μέσα μας, θα επιζήσει.

Μια τέτοια ευκαιρία στήνεται στις 7 Σεπτέμβρη στην Τεχνόπολη. ΣΤΙΧΟΙΜΑ και ΛΟΓΟΣ ΤΙΜΗΣ, ανεβαίνουν στη σκηνή, υφαίνοντας έστω και για μια νύχτα, ένα πέπλο προστασίας στα όσα βιώνουμε. Βάζοντας τις σκέψεις μας σε στίχους και τα συναισθήματα σε μουσική, τα δύο συγκροτήματα θα μοιραστούν τις νέες τους δουλειές, θα κάνουν μια οργισμένη και ταυτόχρονα απόλυτα τρυφερή κουβέντα με όσους βρεθούν το πρώτο Σάββατο του Φθινοπώρου μαζί τους.

Να πας! Όπου υπάρχει νοιάξιμο να πηγαίνεις, όπου υπάρχει αμφισβήτηση να δίνεις το παρών, όπου βρίσκεις αλήθεια να τη στηρίζεις.

Τα λέμε εκεί. Μια ευκαιρία για να πιστέψουμε ότι θα κερδίσουμε. Μια ευκαιρία να είναι το μόνο ψέμα που θα ακουστεί εκείνο το βράδυ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Πόρτες ανοίγουν: 18.00
Έναρξη: 20:30