Ως τα στερνά της δεκαετίας του ’90, υπήρχαν δυο κατηγορίες ταινιών με διαφορετικά ονόματα. Ταινίες κοινού και ταινίες κριτικών. Ταινίες μέινστριμ και ταινίες σινεφίλ. Ταινίες για πολλούς και ταινίες για λίγους. Κι ύστερα, ήρθε ο Ταραντίνο.

Ήταν ένας παλαβός τυπάκος, υπάλληλος σε βίντεο κλαμπ. Δεν είχε σπουδάσει σινεμά, δεν είνα διδαχτεί σενάριο, έβλεπε μονάχα πολλές ταινίες, είχε ιδέες, άποψη κι αγάπη για αίμα, λόγια, πόδια και κινηματογράφο. Αυτός ο τύπος λοιπόν, έχει γράψει και γυρίσει 10 ταινίες (ή τέλος πάντων 9, αλλά τη μία χωρισμένη στη μέση!), κι εγώ σήμερα αναλαμβάνω την ευθύνη να τις βάλω στη σειρά, απ’ την καλύτερη στην “πιο” καλύτερη. Κι αν τολμάς, στο τέλος του άρθρου κάνε κι εσύ το ίδιο!

10. The Hateful Eight

Το ‘χε άχτι να γυρίσει ένα καουμπόικο, και το γουέστερν που γύρισε κρύβει πανέξυπνα ένα εξάσφαιρο ταινίες μέσα σε πλάνα και σενάριό. Είναι ωστόσο η λιγότερο “made by Quentin” ταινία του τύπου – λίγο πιο στεγνή απ’ όσο θα περίμενε κανείς, κι έστω στις λεπτομέρειες χάνει απ’ το από κάτω…

9. Django Unchaned

Το ‘παμε, είχε λατρεία με τα καουμπόικα, όμως πριν γυρίσει ένα στρέιτ γουέστερν, γύρισε πρώτα ένα… σάουθερν! Ο νότος, η δουλεία, ένας καλός Γερμανός κι ένας κακός γαιοκτήμονας. Το αποτέλεσμα δεν δούλεψε τέλεια, αλλά είχε δυνατές στιγμές, έναν Ντικάπριο απόλαυση, κλασικά “ταραντίνο” μουσικάρα, κι ο Κουέντιν έσβησε με πιστολίδι κάθε ρατσιστική υπόνοια που υπήρχε εις βάρος του. Να θυμάσαι το όνομα, ξένε…

8. Death Proof

Είναι εδώ που είναι γιατί η πλοκή είναι φούσκα. Είναι εδώ που είναι γιατί μοιάζει με κουλ αστικό μύθο που λένε οι μηχανόβιοι γύρω απ’ τη φωτιά, περισσότερο απ’ όσο μοιάζει με κανονική μαύρη “κομεντί”. Στην πραγματικότητα ωστόσο, είναι η πιο αυθεντικά ταραντίνικη πλοκή, έχει την πιο αυθεντικά ταραντίνικη έναρξη, δεν υπάρχει πραγματικός ταραντινόφιλος που δεν τη λατρεύει. Ειδικά όταν κάπου εκεί μέσα υπάρχει αυτή η απόδειξη σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ:

7. Jackie Brown

Ανάμεσα στο Pulp Fiction και το Kill Bill, ένα βιβλίο του Τζέιμς Έλροϊ μπήκε στο ταραντίνικο σύμπαν! Η μετάβαση απ’ το σκληρό, κοφτερό ύφος του Έλροϊ στα στυλιζαρισμένα θέλω του Κουέντιν δεν κουμπώνει απόλυτα, αλλά η Τζάκι Μπράουν έχει φρεσκάδα, έχει ατάκα, έχει ροή κι έναν Ντε Νίρο σε… τρομερά, “βαριεστημένα” κέφια!

6. Kill Bill Vol.2

Επειδή όταν μιλάμε για Kill Bill ουσιαστικά μιλάμε για μία ταινία (που θα τη βρεις παρακάτω στη σωστή της θέση), εδώ θα γράψω μόνο τούτο: το 2ο μέρος χάνει στα σημεία απ’ το πρώτο, χάνει στις υποσημειώσεις απ’ όλα τα παρακάτω, αλλά… Δύο φράσεις: 1. Λιωμένο μάτι. 2. Θανάσιμη γροθιά των 5 δακτύλων. Αν ξέρεις, κατάλαβες. Αν δεν ξέρεις, δες το!

5. Reservoir Dogs

Όταν η πρώτη σου ταινία σοκάρει, τρελαίνει, σπάει κάθε λογική του μέχρι τότε σινεμά, το πράγμα είναι φανερό: είσαι για να μένεις! Μα γίνεται να κάνεις ταινία ληστείας χωρίς να δείξεις ΚΑΘΟΛΟΥ ληστεία; Μα γίνεται να κάνεις ταινία “βρες το ρουφιάνο”, με μουσικάρα, στυλάκι, άποψη κι ένα κομμένο αυτί; Τι ρωτάμε ρε μάγκες, έγινε πριν τρεις δεκαετίες!

4. Inglourious Basterds

Ο ‘Β Παγκόσμιος made by Quentin Tarantino είν’ ένα απολαυστικό μακελειό απ’ την αρχή ως το τέλος. Οι περισσότεροι μαζεμένοι θάνατοι σ’ ολάκερη τη φιλμογραφία του, ένα καταπληκτικό σχέδιο, ένας ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ κακός (στο Όσκαρ που όντως του άξιζε!) και μια ομάδα αντίστασης με τον Μπραντ Πιτ σε τρομερά κέφια. Και κάπου εκεί ανάμεσα, κάποιος παρήγγειλε μπύρες με λάθος δάχτυλα. Μια σταχτοπούτα έχασε το γοβάκι της. Κι ένας τύπος που όλη η ανθρωπότητα θα θέλει για πάντα να σκοτώσει, βρήκε το τέλος που του άξιζε. Τι έφτιαξες πάλι ρε μουρλέ;

3. Once Upon a Time in… Hollywood

Ένα παραμύθι που κουβαλάει όλη τη νοσταλγία του Ταραντίνο για το παλιό Χόλιγουντ, όλη την αγάπη του για το σινεμά και δίνει το σωστό τέλος σε μια μαύρη ιστορία. Περισσότερες ενθουσιασμένες λεπτομέρειες, τις έχω καταθέσει εδώ.

2. Kill Bill Vol.1

Όταν αποφάσισε να παντρέψει τις δύο μεγάλες του αγάπες, το ιαπωνικό σινεμά και το γουέστερν (που έτσι κι αλλιώς “τα ‘χανε φτιάξει” απ’ την εποχή των σπαγγέτι), ο τρελο-Κουέντιν δεν έκρυψε ούτε το σεβασμό, ούτε την όρεξή του. Αποτέλεσμα; Ένα ΕΠΙΚΟ φιλμ εκδίκησης, που στο πρώτο μέρος του τα είχε όλα! Προπόνηση αλά καράτε κιντ, σκηνές σπλατερικής βιρτουοζιτέ, δολοφονίες “δωματίου”, απίστευτο άνιμε κι ένα κομμένο κρανίο! Όταν λέμε Ταραντίνο, ε, εννοούμε Kill Bill (σόρρυ Βασίλη)…

1. Pulp Fiction

Ήταν μόλις η δεύτερη ταινία του. Δεν την ξεπέρασε ποτέ. Κι αυτό, όχι, δεν είναι πρόβλημα αφού… ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ! Και πώς να το ξεπεράσεις τέτοιο διαμάντι; Ο Ταραντίνο άλλαξε για πάντα αυτό που σκέφτεται κανείς όταν ακούει “γκανκστερικό φιλμ”, άλλαξε τα φώτα της χρονολογικής σειράς, και πρόσφερε στο σινεμά μια απ’ τις πιο επιδραστικές ταινίες της σύγχρονης ιστορίας του. Πάνω απ’ όλα όμως, κατασκεύασε με αγνή σινεφιλική αγάπη μια ταινιάρα που τη λάτρεψαν οι mainstream και τη χειροκρότησαν οι σινεφίλ! Ένας κινηματογραφικός άθλος, το πιο μεγάλο σημείο αναφοράς της ποπ κουλτούρας του ’90, μια ταινία τόσο άπαιχτη που δεν τη λες διαμάντι γιατί θα ‘ταν σαν να της καθαρίζεις το ματωμένο αμάξι. Ρίξε Μισιρλού, λέμε!

Εσύ τι λες; Καλά τα ‘βαλα στη σειρά ή θα με κυνηγάει ο δάσκαλος;