Κάποτε ήταν η Ντίσνεϋ.
Κι ύστερα, μια συνηθισμένη μέρα παιδικής αθωότητας κάπου στα 1995, οι τίτλοι αρχής δεν είχαν σκέτη Ντίσνεϋ. Είχανε κι άλλο όνομα. Κι ήταν ένα όνομα… τρισδιάστατο!
Pixar. Πίξαρ! Όταν λοιπόν μάζεψα εδώ μέσα το επίσημο τοπ 10 των ταινιών της Ντίσνεϋ, το ‘χα ξεκαθαρίσει: “η Πίξαρ είναι για άλλη μέρα”. Και σήμερα, με το Toy Story 4 να μετράει τις πρώτες μέρες του στις αίθουσες, η μέρα ήρθε. Οι 10 καλύτερες ταινίες της εταιρίας που πήρε τα κινούμενα σχέδια και τα ‘κανε ψηφιακά, αρχίζουν ακριβώς από κάτω. Οπότε κάτσε αναπαυτικά και…
Κάστρο. Λάμπα. Φύγαμε!
10. Monsters, Inc
Οι “Μπαμπούλες” έχουν εταιρία, τα παιδιά είναι τοξικά, (άλλη) μια τρομερή ιδέα για τη Ντίσνεϋ κι η Πίξαρ δίνει ψηφιακή σάρκα και οστά στον κόσμο αξιαγάπητης “τρομάρας”. Οι πιο καλαίσθητοι τίτλοι αρχής απ’ την εποχή των “101 Σκυλιών”, κι ένα απίθανο παρεάκι έρχεται στο φως: ο Μάικ κι ο Σάλι δεν έγιναν ποτέ ο Γούντι κι ο Μπαζ του 2000, αλλά θα έχουν για πάντα μια θέση στη ντουλάπα της καρδιάς μας. Μπου! Μάγκες…
9. Toy Story 2
Μια που είπα Γούντι και Μπαζ, ξεκαθαρίζω ευθύς εξ αρχής: το 3ο μέρος της Ιστορίας των Παιχνιδιών μ’ έκανε να βουρκώσω, σ’ έκανε να δακρύσεις, έκανε κόσμο εκεί έξω να πλαντάξει στο κλάμα. Ωστόσο, αν του αφαιρέσεις τη συγκινησιακή φόρτιση, δεν μένουν και πολλά. Γι’ αυτό εγώ θα πάω με το νούμερο 2. Εκεί που ο Μπαζ “επιστρέφει” τη χάρη στο Γούντι, εκεί που υπάρχει ΑΥΤΗ η σκηνάρα (!) κι εκεί που βλέπουμε την πιο επική σινεφίλ αναφορά στην ιστορία της Πίξαρ…
8. A Bug’s Life
Ένας καταπιεσμένος λαός, μια δυσβάσταχτη φορολογία, άμεση ανάγκη για έναν ήρωα. Ο μόνος ήρωας που υπήρχε πρόχειρος, ήταν ο ονειροπαρμένος Φλιπ: το περίγελο της κοινότητας! Θα μπορούσε να ‘ναι βιβλική ιστορία, θα μπορούσε να ‘ναι πληγή του Φαραώ, είναι απλώς… ζουζούνια!
7. Finding Nemo
Ομολογώ: Το σενάριο ήταν πολύ “παιδικό” για μια Ντίσνεϋ που μας είχε καλομάθει χρόνια σε βαθιά ψαγμένες ιστορίες και προσεκτικά κρυμμένο ενήλικο χιουμοράκι. Ωστόσο πώς ν’ αντισταθεί κανείς σ’ αυτόν το βυθό-διαμάντι που κατασκεύασαν τα παλικάρια της “λάμπας”; Μια φαντασμαγορία γραφικού και ήχου που σε μαγεύει και σε απορροφά στην Οδύσσεια ενός γονιού που ψάχνει το παιδί του…
6. Up
Για να σε κερδίσει, έριξε 8 λεπτά φλας μπακ μιας γαμήλιας ευτυχίας με αρχή, μέση και (δυστυχώς) τέλος. Κι ύστερα, εκεί που λες “και τώρα τι;”, έρχεται ένας σκύλος που μιλάει, ένας “ατρόμητος εξερευνητής”, ένα σπίτι που πετάει με μπαλόνια. Η Πίξαρ συναντά το μυθικό “Κόκκινο Μπαλόνι” του Αλμπέρ Λαμορίς, κι ο κύριος Φρίντρικσεν βρίσκει άνετα θέση πλάι στο Ζορζ (το δικηγόρο), στο συμπαθέστατο ντισνεϋκό καπή.
5. Coco
Το Μεξικό, η “μέρα των νεκρών”, οι μεταφυσικοί μύθοι της Νότιας Αμερικής κι ένας πιτσιρίκος. Το τελευταίο σπουδαίο φιλμάκι των Ντίσνεϋ – Πίξαρ, είναι μια επιστροφή στην αρχή της οικογενειακής αγάπης. Μια επιστροφή γεμάτη ψηλαφητό μεξικάνικο χρώμα κι άρωμα, καταπληκτικό animation και τρομερή μουσικάρα βγαλμένη απ’ τις καλύτερες εποχές της λατινοαμερικάνικης κιθάρας!
4. Ratatouille
Ο πόντικας που σάλπισε την επιστροφή της Ντίσνεϋ στα σπουδαία φιλμ, είναι πολύ πιο γήινος, πολύ πιο συμπαθής, πολύ πιο… ποντικός, απ’ το Μίκυ! Ο Ρεμί έχει ένα όνειρο απαγορευμένο για το είδος του: θέλει να μαγειρέψει. Όμως σ’ ένα μποέμ, ρομαντικό Παρίσι, κανένα όνειρο δεν απαγορεύεται. Πόσο μάλλον αν είσαι ένα τρωκτικό που η μαγειρική του παίζει τζαζ στο μυαλό όσων δοκιμάζουν. Ρεμί, φίλε μου, έτρωγα!
3. Inside Out
Ίσως η καλύτερη, η πιο εντυπωσιακή ιδέα που έχουμε δει ποτέ σε “παιδικό”. Σίγουρα το πιο φανταστικό σενάριο στην ιστορία της Πίξαρ. Το πέρασμα απ’ την παιδικότητα στην ενηλικίωση, εξαρτάται απ’ τα “Μυαλά που Κουβαλάς”. Κι εκεί μέσα, η Χαρά, η Λύπη, ο Θυμός, ο Φόβος κι η Αηδία, παλεύουν να βγάλουν την ψυχολογία σου νικήτρια στη ζόρικη κι απαιτητική μάχη με τον “έξω κόσμο”. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.
2. Wall – E
Το κινούμενο (ψηφιακό) σχέδιο που πήρε το ρίσκο να μιλήσει περισσότερο στους μεγάλους παρά στους μικρούς. Το κινούμενο (ψηφιακό) σχέδιο που τόλμησε να χτίσει σινεφίλ ατμόσφαιρα για το μεγάλο κοινό. Και κάπου εκεί μέσα, ο πιο συμπαθητικός, ο πιο απίθανος, ο πιο αξιαγάπητος χαρακτήρας στην ιστορία του είδους. Ο Wall – E είναι ένα ρομπότ που ερωτεύεται, ένα ρομπότ που χαμογελάει, ένα ρομπότ που ελπίζει και σε γεμίζει ελπίδα, στην ουσία ΧΩΡΙΣ να μιλάει! Θυμάσαι τις καλύτερες στιγμές του βωβού κινηματογράφου; Το Wall-E κουβαλάει μερικές απ’ αυτές!
1. Toy Story
Ήταν η 1η. Είναι (και θα είναι) η καλύτερη! Η ταινία που έφερε το ψηφιακό animation στα μάτια μας, θα μπορούσε να αρκεστεί στη μαγευτική φαντασμαγορία των “τριών διαστάσεων” για να κερδίσει τους θεατές της. Δεν το έκανε. Όχι απλώς δεν έπνιξε την ψυχή του σινεμά μέσα στα σχήματά και τα χρώματά της, αλλά φρόντισε να χτίσει μια απ’ τις μεγαλύτερες φιλίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, και να πει μερικές απ’ τις πιο σπαρταριστές ατάκες που ακούστηκαν ποτέ σε κινούμενο (ψηφιακό ντε!) σχέδιο. Κάπως έτσι, το Toy Story γίνεται, όχι απλώς η καλύτερη ταινία με “λάμπα” στην υπογραφή της, αλλά κι η δεύτερη καλύτερη ταινία στην κινηματογραφική ιστορία της Ντίσνεϋ. Η πρώτη είχε λιοντάρια…
Λοιπόν, εσύ τι λες;
