5 καλοί λόγοι να δεις το Έτερος Εγώ: Χαμένες Ψυχές!

Πριν δύο χρόνια, πήρα μια πρόσκληση. Ήταν η προβολή μιας νέας ταινίας. Ήταν ελληνική ταινία. Ήταν ελληνική αστυνομική ταινία. Θρίλερ. Τρόμαξα! Όταν μπήκα στην αίθουσα, σκεφτόμουν: “Ποιος ξέρει, Θεέ μου, τι θα δουν τα ματάκια μας”. Όταν βγήκα απ’ την αίθουσα, σκεφτόμουν: “Διάολε, πότε βγαίνει σίκουελ;”. Θέλουμε κι άλλο “Έτερος Εγώ”.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, πήρα μια καινούρια πρόσκληση. Ήταν η προβολή μιας νέας σειράς. Ελληνική σειρά, αστυνομικό θρίλερ, αλλά τώρα πια δεν είχα τρομάρες. Μόνο χαρά είχα, γιατί αυτή η σειρά έφερε πια γνώριμη υπογραφή. Οπότε, έχοντας δει 3 απ’ τα 8 επεισόδια που θα κάνουν πρεμιέρα στην Cosmote TV στις 16 Ιουνίου μέσα από τη δωρεάν on demand υπηρεσία COSMOTE TV PLUS, σου ‘χω 5 λόγους να μην τα χάσεις ούτε κι εσύ, με τίποτα. Κι ο πρώτος είναι κείνος που μ’ έκανε να εμπιστεύομαι εξ αρχής τη νέα δουλειά του Σωτήρη Τσαφούλια. Αξίζει λοιπόν να δεις τις “Χαμένες Ψυχές”, πρώτ’ απ’ όλα…

1. Γιατί γούσταρες πολύ το “Έτερος Εγώ”.

Αυτό δεν θέλει και μεγάλη εξήγηση, εξ ου και θα ‘μαι λακωνικός. Σ’ άρεσε ο “άλλος εαυτός”; Περιμένεις πώς και πώς να δεις κάτι αντίστοιχο; Θες ξανά Λαΐνη, θες Μπαρασόπουλο, θες άλλο ένα “χολιγουντιανό” έγκλημα που μιλάει (αρχαία) ελληνικά; Οι θεοί ακούσανε τις προσευχές σου. Τίτλοι, κλακέτα, κεραυνός, πάμε!

2. Γιατί έβλεπες True Detective κι αναρωτιόσουνα: “εμείς ρε γαμώτο, δεν μπορούμε;”.

Ξέρω ότι ο Σωτήρης “βγάζει σπυράκια” (κι αυτό τον τιμά, ίσως περισσότερο απ’ όλα), όταν συγκρίνουμε τη σειρά του με τα διαμάντια της Αμερικής. Όπως δεν ήθελε ν’ ακούει ούτε τη φράση “ελληνικό Seven” να συνοδεύει το “Έτερος Εγώ” του. Και στο φινάλε όχι, οι “Χαμένες Ψυχές” δεν είναι “True Detective”. Μόνο που… είναι! Θέλω να πω, αν το μεγάλο κατόρθωμα του ΜακΚόναχι και του Χάρελσον είναι ότι έφεραν σκληρό αστυνομικό σινεμά στην αμερικάνικη τηλεόραση, τότε αντίστοιχα μεγάλο ήταν και το κατόρθωμα του Δαδακαρίδη και του Βακούση. Αν όχι μεγαλύτερο, αφού (ας γίνω κι εγώ γραφικός, και συγχώρα με ρε συ Σωτήρη) το να μπάσεις “Seven” σε μια αμερικάνικη σειρά, είναι πολύ πιο εύκολο απ’ το να μπάσεις “Έτερος Εγώ” στην τηλεόραση της Ελλάδας. Και μάλιστα το 2019. Σωστός άθλος! Και μια που είπα άθλος…

3. Γιατί ψήνεσαι να μάθεις τους άθλους του Θησέα όπως έμαθες του “φίλιους αριθμούς”.

Τα ρητά του Πυθαγόρα στο “Έτερος Εγώ”, ήταν ταυτόχρονα η αφορμή και η αιτία. Ήταν το τυρί που θα τραβήξει το ενδιαφέρον σου, μα κι όλη η ουσία του φιλμ που πρώτα απ’ όλα πρέπει να αισθάνεται περήφανο γιατί μας δίδαξε ένα εξαίρετο μαθηματικό θεώρημα. Στις “Χαμένες Ψυχές” λοιπόν, η λογική είναι ίδια, μόνο που οι αριθμοί είναι πια άθλοι. Οι άθλοι του Θησέα στο δρόμο του για την Αθήνα, γίνονται το ιντριγκαδόρικο εύρημα της σειράς, κι εκείνη για ευχαριστώ αποφασίζει να διδάξει στο θεατή ελληνική μυθολογία. Κι όχι μόνο τη διδάσκει, αλλά την αποσυμβολίζει κιόλας! Και κάπως έτσι, όσο ο Λαΐνης ακολουθεί το μίτο που θα τον οδηγήσει στο δολοφόνο, εσύ αποκτάς φιλοσοφικούς προβληματισμούς για το “πρέπει”, για το “πρέπον”, και για τ’ ανάμεσό τους.

4. Γιατί σ’ αρέσουνε τα αστυνομικά, ρε αδερφέ!

Είναι ο λιγότερο σημαντικός, μα ίσως ο πρώτος λόγος κι ο καλύτερος. Ναι, σ’ αρέσουν τ’ αστυνομικά, κι οι “Χαμένες Ψυχές” είναι αυτό ακριβώς. Κι ως τέτοιο πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε. Όχι, δεν είναι μια “ελληνική σειρά” – άρα μια σειρά που έχει ανάγκη να τη δεις με τη συμπάθεια και την επιείκεια της Ελλάδας που ‘χει μίζερη και φτηνή παραγωγή. Είναι μια αστυνομική σειρά, που απαιτεί να τη δεις όπως θα έβλεπες αντίστοιχες σειρές σε οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου. Μια αστυνομική σειρά που θέλει να πατήσει πάνω στο έδαφος του Κοκκινόπουλου και του Αστυνόμου Μπέκα, να κοιτάξει με θάρρος το εξωτερικό και να κάνει το άλμα της. Πιο απλά, αξίζει να δείξεις εμπιστοσύνη και να χαρίσεις το χρόνο σου στις “Ψυχές”, γιατί…

5. Γιατί αξίζει να στηρίξεις μια δουλειά που βγάζει την Ελλάδα απ’ την εσωστρέφειά της.

Το κινηματογραφικό ρεζουμέ είναι παρόμοιο μ’ εκείνο της ταινίας: οι ελληνικές οθόνες μπορούν! Και η μικρή και η μεγάλη. Όχι, δεν είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε ανάμεσα στο καλό “weird wave” και στο κακό “ελληνικό mainstream”, και ν’ απολαμβάνουμε τη “μεγάλη κλίμακα” μόνο με υπότιτλους και μεταγλώττιση. Η Ελλάδα μπορεί να παράξει πράγματα που θα έχουν ταυτόχρονα μεράκι, πνοή και μεγάλο όραμα. Ή μάλλον όχι, όχι πια, όχι μπορεί. Μπόρεσε. Το κάνει. Κι απλώς σε περιμένει να το δεις. Δες το!