Το καλύτερο “ΜΑΜΑ” το τραγούδησε ο Αγγελάκας και γενικά δεν το διαπραγματευόμαστε

Γενικά, νιώθουμε λίγο άβολα να βάλουμε στην ίδια πρόταση τον Γιάννη Αγγελάκα με τον Sin Boy, για πολλούς, διάφορους και εμφανείς λόγους. Έτσι, χωρίς να θέλουμε να υπερθεματίσουμε για το πως δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς βρίσκεται πάντα λίγο ακόμη χώρος για ακόμα πιο “εύκολα» τραγουδάκια, θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι “Μαμά” φώναξε ο κάπως υπεργαλαξιακός Αγγελάκας, πολύ νωρίτερα, πολύ καλύτερα, χωρίς φρου – φρου και αρώματα.

Από τον δίσκο τα “Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια”, βάζουμε να παίζει το “Νεάντερνταλ” και ξεκουράζουμε τα αφτιά μας από την ηχορύπανση. Θα γράφαμε περισσότερα αν δεν το είχε κάνει ο ίδιος:

Κρετίνοι αστρολιγούρηδες
Των ουρανών πρεζάκια
Θα φαν’ γροθιές οι μούρες σας
Να ψάχνουνε δοντάκια.
Κι εσένα, ψευτοποιητή
Που κάνεις τον καμπόσο
Τις μπουρδοουτοπίες σου
Στον κώλο σου θα χώσω.
Μαμά, μαμά, μαμά, μαμά, μαμά
Είμαι αήττητος
Μαμά, μαμά, μαμά, μαμά, μαμά
Είμαι αχτύπητος.
Στις λούγκρες, 
στους σακάτες
κ στους ξένους
δεν δειλιάζω.