Είναι μια σειρά από πράγματα, που όλοι τα μάθαμε στα θρησκευτικά, στο σχολείο. Κι αργότερα μεγαλώσαμε και μας είπαν ότι ο Αδάμ, κι η Εύα, κι ο Νώε με την κιβωτό είναι μύθοι, αλλά το πρόβλημα δεν είν’ αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι, μύθοι ή αλήθειες, μας έχουν μάθει κάποια πράγματα που είναι… λάθος. Όχι ψέματα, όχι “υπό συζήτηση”, απλώς κι ολωσδιόλου λάθος!
Γιατί είναι λάθος; Γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ στη Βίβλο! Ή αν υπάρχουν, έχουν και δεύτερη ερμηνεία πολύ καλύτερη απ’ αυτή που μας πουλήσανε. Παρακάτω σου ‘χω μαζέψει 4 από δαύτα λοιπόν, να τα ξέρεις, κι όποτε κανένας στα πουλάει να μπορείς να του απαντάς…
Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι!
Θυμάμαι που ο μικρός Ηλίας, όταν πρωτάκουσε το παραμύθι με τον Αδάμ και με την Εύα, είχε μια πολύ λογική απορία: Οκ, ο Ύψιστος προσφέρει του Αδάμ μια σύζυγο. Κι οκ, φυσικά το “δεύτερο μοντέλο” θα ‘ταν πιο λεπτό, πιο προσεγμένο και πιο όμορφο απ’ το πρώτο. Αλλά να φτιάξεις ολόκληρη γυναίκα (όσο μινιόν και να ‘ναι!) από πλευρό; Και μάλιστα απ’ το πλευρό του Αδάμ, που όλη μέρα ξάπλα, ε, δεν πρέπει να ‘τανε κι ο Σβαρτζενέγκερ; Τα ‘λεγα στις δασκάλες μου που λες, κι εκείνες μου ‘λεγαν: “Θεός είναι, ο,τι θέλει κάνει”. Κι ώρα να τις γλεντήσω τώρα, και πολύ το χαίρομαι!
Λοιπόν, κυράδες, ξέρετε τι άλλο σημαίνει η λέξη “πλευρό” στα Εβραϊκά; Σημαίνει και “πλευρά”. Πλευρά όπως λέμε “μεριά”, όχι όπως λέμε “παϊδάκια”. Τώρα σκεφτείτε, τι είναι πιο πιθανό: να δημιουργήθηκε η Εύα απ’ το πλευρό του Αδάμ, ή να δημιουργήθηκε ως θηλυκή “πλευρά” του; Ευχαριστώ πολύ, δεν κρατώ κακία, δέχομαι τη συγγνώμη σας, προχωράμε.
Ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα!
Έχουμε και λέμε: μήλο είχε ο Πάρης στην Τροία, μήλο είχε η Αταλάντη, μήλο έπεσε στο κεφάλι του Νεύτωνα. Κανένα μήλο ωστόσο δεν έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα απ’ τον Παράδεισο. Η Βίβλος γράφει: “φρούτο”. Και δεν έχω ιδέα αν ήταν οι ζωγράφοι της Αναγέννησης ή οι συγγραφείς – μεταφραστές που δεν γουστάρανε τα μήλα και μας φορτώσαν ενοχές όποτε τραβάμε δαγκωνιά στο σήμα της Apple, αλλά όποιος και να φταίει, τον πήραμε χαμπάρι! Τέρμα τα ψέματά σου, αδερφέ. Κι ετούτο στο λαιμό δεν είναι “μήλο του Αδάμ”, “φρούτο του Αδάμ” είναι. Ντάξει;
Βελόνες για… καμήλες, του Παραδείσου οι πύλες;
Κρατάμε ένα δεδομένο: ο Χριστός δεν εγουστάριζε και πολύ τους πλούσιους (και μπράβο του!). Οπότε, όταν θέλησε να δείξει πόσο δύσκολο είναι να μπει ο πλούσιος στον Παράδεισο, είπε: “…όσο και να περάσει μια καμήλα απ’ το μάτι της βελόνας“. Το διάβασαν όμως αυτό οι Έλληνες στην ελληνιστική (κοινή) τους γλώσσα, και λένε: “Γιατί να θέλει να περάσει η καμήλα απ’ τη βελόνα;”. Κοτσάρανε λοιπόν ένα “ι” στο “η” της καμήλας, κι ονόμασαν “κάμιλο” το καραβόσχοινο. Και λύθηκε το πρόβλημα, αλλά… μπαρδόν παίδες, δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα!
Οπότε ο Ιησούς δεν μίλησε για σχοινί αλλά για καμήλα. Όμως οι Έλληνες είχαν κι ένα δίκιο: “Γιατί στην ευχή να θες να περάσεις την καμήλα στο μάτι της βελόνας;”. Λοιπόν, γιατί αυτή η παροιμία υπήρχε στον αραβικό κόσμο ήδη, και μάλιστα με… ελέφαντα! Όμως η πραγματική παρανόηση δεν είναι στο ζώο, είναι στη βελόνα. Εξηγούμαι: Εκείνες τις εποχές, οι πύλες των πόλεων ήταν μεγάλες, μα είχαν μέσα και μια μικρή πορτούλα που ν’ ανοίγει εύκολα. Και την έλεγαν: “μάτι της βελόνας“! Αν λοιπόν ένας έμπορος έφτανε νύχτα που ήταν κλειστές οι πύλες, έπρεπε να μπει απ’ το μάτι. Κι αν ήθελε να μπει και η καμήλα του, ο μόνος τρόπος ήταν να κάτσει υπομονετικά και πρόθυμα, να ξεφορτώσει ο,τι έχει πάνω της και μόνο έτσι, ελεύθερη και ήσυχη να χωρέσει. Το πιάνεις;
Η Μαρία η Μαγδαληνή – ούτε περιπεσούσα, ούτε αμαρτωλή!
Για τη Μαρία τα ‘χουμε ξαναπεί αλλά ας τα ξαναπούμε. Άλλο η “περιπεσούσα” που θα την πετούσε λίθο μόνο ο “αναμάρτητος”, κι άλλο η Μαρία η Μαγδαληνή. Αλλά ο Πάπας Γρηγόριος το 591 μ.Χ. τα ‘κανε μαντάρα και τις έκανε… ίδιο πρόσωπο! Φόρτωσε ύστερα και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα στη Μαρία, και τσάμπα της βγήκε τ’ όνομα της γυναίκας. Λίγη προσοχή βρε Γρηγόρη μου, ντροπής πράγματα…
