Ξέρεις γιατί σ’ αρέσει το Game of Thrones;
Να σου πω. Πέρα απ’ το μακελειό, και τα γυμνά, και τα πολιτικά παιχνίδια με τα πισώπλατα μαχαιρώματα, αυτό που σ’ αρέσει στο Game of Thrones (το οποίο παρεμπιπτόντως, έρχεται με 8η σεζόν αποκλειστικά στη Nova, 14 τ’ Απρίλη, οπότε τρέξε να δεις όλες τις προηγούμενες στο Nova Boxset) είναι ότι θυμίζει το σήμερα. Εννοώ, ανάμεσα σε κάστρα, σπαθιά, φλόγες και λάσπες, οι χαρακτήρες του είναι… σημερινοί. Μες στη μέση του μεσαίωνα, οι ήρωες του Μάρτιν μιλάνε με αργκό και φέρονται με τρόπους που θα μπορούσες να τους δεις στην καφετέρια δίπλα σου.
Λογικό, θα μου πεις, αφού ο παλιόφιλος ο Μάρτιν δεν ήταν ακαδημαϊκός σαν και τον Τόλκιν ή τον Ουμπέρτο Έκο (παρότι δίδαξε για λίγα χρόνια σε κολέγιο). Ο δημιουργός των ηρώων του Game of Thrones ήταν πάνω απ’ όλα ένας μεγάλος αναγνώστης superhero κόμικ, περίπου όπως ο Ταραντίνο ήταν φανατικός σινεφίλ.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Πως οι ήρωες του Μάρτιν είναι “δικοί μας”, σύγχρονοι. Κι ωστόσο δεν θα μπορούσε ποτέ να σταθεί μεσαιωνική ιστορία χωρίς έστω λίγους κλασικούς μεσαιωνικούς ήρωες. Κι εν προκειμένω, το Game of Thrones βρίσκει το δικό του…
…στο πρόσωπο του Τζον Σνόου: του καλού, πιστού, ηθικού ιππότη!
Βαρετός; Ίσως. Μονοδιάστατος; Σίγουρα! Όμως κάτσε στ’ αλήθεια και σκέψου όλες τις ιστορίες, τα παραμύθια και τους μύθους που ξέρεις από κείνη τη σκοτεινή εποχή του μυστηρίου, της ιπποσύνης και του ρομάντζου. Πώς ήταν ΠΑΝΤΑ ο ήρωας σ’ αυτές τις ιστορίες; Καλός, δυνατός, ατρόμητος, ένα παλικάρι που βάζει πάνω απ’ τη ζωή του την αγάπη του για το σωστό και το δίκαιο. Ε, σαν να λέμε, ο Τζον Σνόου.
Οπότε τι, ρε αδερφέ; (Γιατί ντάξει, άμα είσαι γυναίκα σίγουρα γουστάρεις Τζόνι, οπότε λογικά είσαι έτσι κι αλλιώς μαζί μου σ’ αυτό). Θα τα βάλουμε με το μεσαιωνικό ήρωα, επειδή είναι πιστός στο ρόλο και την εποχή του; Ε όχι ρε συ, κρίμα κι άδικο! Κι έπειτα, για πες μου κι αυτό:
Πώς θα μπορούσε δηλαδή να συνεχιστεί το Game of Thrones χωρίς επικό χαλβά ήρωα;
Σκέψου το. Λέει ο μπαμπάς Σταρκ: “Μπάσταρδε γιε μου (γειά σου Φοίβο!), είσαι Χιόνης και πρέπει να πας στο τείχος“. Ε, ένας καπάτσος, ετοιμόλογος, μπαγαπόντης, κλασικός “Μάρτιν” ήρωας τι θα έκανε; Θ’ άρχιζε τις παπάτζες: “Να ξέρεις, μπαμπά, είμαι μικρός ακόμα, είναι άδικο, βάλε κάνα βύσμα να μπω οδηγός στο ΓΕΣ” και τέτοια. Ή θα το ‘σκαγε κάπου στο δρόμο και θα γινότανε ρεμάλι του Γουέστερος. Κι αυτό, μάνι-μάνι δημιουργεί ένα πολύ βασικό πρόβλημα.
Ποια ήταν η πιο ΩΝΑΣΟΥ στιγμή της σειράς μετά τον κόκκινο γάμο; Ναιιι, ναιιι, όταν πέθανε ο Τζόνης. Και γιατί πέθανε ο Τζόνης; Επειδή ήταν στο τείχος, μ’ έναν ηθικό κώδικα τόσο (με το συμπάθιο), κι έκανε το σωστό χωρίς να τον νοιάζει ν’ αρέσει στο παρεάκι. Και μπράβο του, κι ευχαριστούμε για έναν στενάχωρο θάνατο και μια επική, πανηγυρική ανάσταση. Τη Μελισάντρε βεβαίως ευχαριστούμε για την ανάσταση, αλλά no πτώμα no πάρτι, οπότε… μπράβο Τζόναρε!
Και για να τελειώνουμε, η 8η σεζόν θα τέλειωνε τσακ-μπαμ άμα ο Σνόου δεν ήταν όπως είναι!
Δεν θα ‘χε πάει στο τείχος. Ή δεν θα ‘χε γίνει φιλαράκι με τον Σαμ (γιατί άραγε πρέπει πάντα ο χοντρούλης, χαζοβιόλης φίλος του φλώρου πρωταγωνιστή να λέγεται Σαμ;). Δεν θα ‘χε πεθάνει ποτέ, δεν θα ‘χε “σηκωθεί”, δεν θα ‘χε βρει τη Ντενέρις. Δηλαδή, πιο απλά, ο Σαμ δεν θα γινόταν ποτέ ο σπουδαίος τύπος που έγινε, κι άρα η “λέπρα” δεν θα ‘χε θεραπευτεί. Κι οι White Walkers λογικά θα ‘μπαιναν στην Πόλη ανενόχλητοι, και χωρίς πολλά-πολλά: ήρθαν, είδαν, νίκησαν ΜΑΣ ΞΕΚΟΙΛΙΑΣΑΝ (γράφω “οι” γιατί είμαι κύριος!). Εμ, αφού δεν θα υπήρχε Τζον να προειδοποιήσει;
Το επικό φινάλε που μας περιμένει (αποκλειστικά στη Nova) λοιπόν, αυτό που κάποιοι λένε πως θα ‘χει μάχη μεγαλύτερη από κείνη στο “Σχιστό Λαγκάδι”, θα ερχόταν τσακ-μπαμ, γρήγορα-γρήγορα, και θα χάναμε!
Οπότε, κάθε φορά που θα βρίζεις τον καλό, βαρετό, ρομαντικό Γιαννάκη, σκέψου ένα Γουέστερος γεμάτο αρρώστια, ένα Κινγκς Λάντινγκ με μόνιμο χειμώνα, και τον άσπρο καραγκιόζη αρχηγό να κάθεται στο θρόνο. Κι άναψε κάνα κεράκι τ’ Άη Γιαννιού για το Χιονάτο, που μπορεί να μην ξέρει τίποτα, αλλά κρατάει ακόμα όρθιο τον κόσμο. Αχάριστε!
